Όσο λοιπόν κλιμακώνεται η αντιπαράθεση τόσο παρατηρώ φαινόμενα τουλάχιστον άξια περαιτέρω μελέτης. Διαφορετικά μεν μεταξύ τους, συνδεδεμένα άρρηκτα δε με τις επερχόμενες εκλογές, και πάντα με τους ίδιους πρωταγωνιστές.
Φαινόμενο πρώτο: Διαστρέβλωση
Η παντελής διαστρέβλωση των γεγονότων με απώτερο σκοπό τον αποπροσανατολισμό της συζήτησης και τη μετάθεσή της σε νέο πεδίο, το οποίο τεχνηέντως δομείται χάριν αποδόμησης των επιχειρημάτων του συνομιλητή. Η μέθοδος απλή: απομονώνουμε μία φράση, μία λέξη, μία εικόνα από την τοποθέτηση ενός συνομιλητή, τη διαστρεβλώνουμε παντελώς και τον κατηγορούμε για κάτι που ουδέποτε είπε. Κατόπιν, αρκούν 2-3 συνομιλητές ακόμη που θα συνεπικουρήσουν τα επιχειρήματα του «αποδομητή» και ξεκινά ένα ατελείωτο γαϊτανάκι ατέρμονων συζητήσεων. Ο «θύτης» είναι συνήθως ο γνωστός
Γιάννης της παροιμίας «Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω». Το θύμα προσπαθεί να καταλάβει (μετά από 325 αναρτήσεις) αν η συζήτηση αφορά κάτι που ο ίδιος είπε ή αν είναι απλώς καλεσμένος σε μία άσχετη συζήτηση.
Φαινόμενο δεύτερο: Δημιουργία κατάλληλων συνθηκών