Παράπονο

Είστε οι περισσότεροι από σας φίλοι μου. Με αρκετούς από σας μεγαλώσαμε μαζί. Είμαι μαζί σας και αυτό δεν το λέω τώρα επειδή τώρα που χτύπησε την πόρτα σας, ξέρετε τι, αποφασίσατε να κινητοποιηθείτε. Το έχω πει εδώ και πολύ καιρό, για την ακρίβεια ένα χρόνο πριν με το άρθρο μου Απολύσεις στο Δημόσιο ή αλλιώς... «πως τρώμε τις σάρκες μας» αλλά και πρόσφατα πάλι με άρθρο μου με τίτλο Απολύσεις στο Δημόσιο;

Είστε όμως προνομιούχοι φίλοι μου. Ακόμη και μπροστά στον κίνδυνο της απόλυσης είστε προνομιούχοι.

Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ποιος και που θα έκανε κατάληψη στην οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία που πρόκειται να κάνει απολύσεις. Δεν μπορώ να φανταστώ ποιος θα έκανε έστω απεργία σε μια ιδιωτική εταιρεία που πρόκειται να κάνει απολύσεις. Δεν διάβασα ούτε ένα ψήφισμα για την Αλεξάνδρα που απολύθηκε από τη «ΤΑΔΕ ΑΕ» ούτε ένα ψήφισμα για τη Μαρία που έχασε τη δουλειά της επειδή η ELITE έκλεισε.

Δεν συνεδρίασε κανένα όργανο να αποφασίσει ότι θα στηρίξει ακόμη και δικαστικά, τον εμποράκο που κλείνει το μαγαζάκι του επειδή δεν έχει δουλειά, ούτε για τον οικοδόμο που έχει να κάνει μεροκάματο μήνες.

Σας παρακαλώ μη με ερμηνεύσετε λάθος. Δεν προσπαθώ να βάλω διαχωριστικά. Όλοι μαζί είμαστε, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όλοι έχουμε τα ίδια προβλήματα. Αλλά ακόμη κι αυτά εσείς τα αντιμετωπίζετε από πλεονεκτική θέση. Δεν σας προτρέπω να σταματήσετε. Αυτό δεν είναι δική μου δουλειά. Εσείς θα το αποφασίσετε, μόνοι σας, με τις κόντρες σας, με τις πίκρες σας, με τις αντιπαραθέσεις σας.

Έτσι το ‘γραψα, ως «μνημόσυνο» στους 1,5 εκατομμύριο ανέργους, αλλά και επειδή με πείραξε που μια φίλη μου με κατέταξε έστω και χαριτολογώντας στους «εχθρούς», επειδή είμαι αιρετός.

Απολύσεις στο Δημόσιο; άρθρο μου στη Φωνή του Γέρακα

Έχω ξαναγράψει στο παρελθόν πως αν και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα σε ένα κλάδο που στο άμεσο μέλλον πρόκειται να πληγεί βαθύτατα, είμαι κατά των απολύσεων των Δημοσίων Υπαλλήλων.

Δυστυχώς σ’ αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να τα συζητάμε όλα λάθος.

Η εμμονή της τρόικα για απολύσεις 15.000 ανθρώπων από το Δημόσιο δεν πρόκειται να βελτιώσει σε τίποτα, το πρόβλημα τη χώρας. Εάν κάποιος μου αποδείξει πως το Ελληνικό Κράτος θα σωθεί με την εξοικονόμηση των μισθών 15.000 ανθρώπων θα υποκλιθώ στη διάνοιά του.

Δημοτικός Σύμβουλος ή κλητήρας; - άρθρο μου στο Νεολόγο

Θα μπορούσε ο τίτλος να είναι και Δήμαρχος ή κλητήρας παραφράζοντας την ευρέως διαδεδομένη έκφραση «από Δήμαρχος κλητήρας». Βάζω όμως το Σύμβουλος γιατί δεν θα μπορούσα εγώ να μιλήσω για το Δήμαρχο, αλλά και γιατί γνωρίζω ότι ο σημερινός όχι μόνο δεν έχει πρόβλημα αλλά αρκετές φορές χρειάζεται να ασχοληθεί και ασχολείται με πράγματα που μάλλον θα έπρεπε να τα κάνει κάποιος άλλος και όχι ο ίδιος. Ασχολείται και με πρωτογενή δουλειά και δεν έχει κανένα θέμα ότι δήθεν υποβαθμίζεται εάν έτσι πρόκειται να δώσει λύση και να έρθει το επιθυμητό.

Είναι μεγάλη κουβέντα φίλοι μου το αν τελικά πρέπει ή δεν πρέπει ο αιρετός να ασχολείται με ζητήματα «ταπεινά», «μικρά», «δευτερεύοντα» ή αν πρέπει να μην ασχολείται με αυτά και να τα αφήνει στους υπαλλήλους και αυτός να παραμένει ταγμένος στη «μεγάλη ιδέα» «στο μεγάλο σκοπό», όπως και αν ο ίδιος τα προσδιορίζει. 

Το τραγικότερο όλων…

Για μια ακόμη φορά είμαστε όλοι μας στο ίδιο έργο θεατές. Για μια ακόμη φορά παρακολουθούμε τον τραγέλαφο του συμφωνήσαμε ή δεν συμφωνήσαμε στα νέα μέτρα, θα πάρουμε ή δεν θα πάρουμε τη νέα δόση. Για μια ακόμη φορά νοιώθουμε υποτακτικοί που αν δεν κάνουμε το χατίρι του αφέντη θα πεινάσουμε.

Η τριανδρία συναντιέται και ξανασυναντιέται χωρίς λέει να συμφωνεί. Ο της σκληρής διαπραγμάτευσης Πρωθυπουργός, ξέρετε εκείνος που μέχρι να γίνει Πρωθυπουργός έλεγε ότι θα διαπραγματευτεί από μηδενική βάση, φαίνεται διατεθειμένος να μην αφήσει τίποτα όρθιο προκειμένου να πάρει τα χρήματα του Νοεμβρίου. Ο άλλος, ξέρετε αυτός που ήταν Αντιπρόεδρος στην προηγούμενη Κυβέρνηση και εμπνευστής του προηγούμενου μεσοπρόθεσμου πομπωδώς δηλώνει ότι δεν θα αφήσει να γίνουμε προτεκτοράτο και ακολουθεί το μικρό (εκλογικά) Φώτη στις αντιρρήσεις του για τα εργασιακά, λες και μπορούσε να κάνει αλλιώς αφού ο Φώτης τα στύλωσε.  Κοροϊδευόμαστε χωρίς αμφιβολία.

Η... του Δημοτικού Συμβουλίου επιμήκυνση

► Έχει περάσει πολύς καιρός που η επιμήκυνση δεν έκανε την εμφάνισή της. Παραινέσεις φίλων αλλά και η τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, μου έδωσαν την αφορμή για μια νέα επιμήκυνση.

► Τι έγινε λοιπόν στην τελευταία συνεδρίαση. Και τι δεν έγινε. Μια συνεδρίαση που για μια ακόμη φορά τα προ ημερησίας διάταξης θέματα ξεπέρασαν σε χρόνο την ημερήσια διάταξη, μπλέχτηκαν μαζί της, πετάχτηκαν σε Γερακιώτικες προσωπικές αντιδικίες και κόντρες παρελθόντων ετών, ανακατεύτηκαν με Παλληνιώτικες αντιδικίες παρελθόντων ετών και κατάφεραν για μια ακόμη φορά να υποβαθμίσουν το σώμα στο σύνολό του.

► Όχι φίλοι μου. Ξύλο δεν έπεσε. Ούτε μια σφαλιάρα.

«Κοινωνική ευαισθησία» και «αγωνιστικές κινητοποιήσεις» - άρθρο μου στο Νεολόγο

Είναι γνωστή στους περισσότερους η υπόθεση της δέσμευσης ενός τεράστιου ποσού των διαθεσίμων του Δήμου, από την εταιρεία REDS, για οφειλές που δημιουργήθηκαν μια δεκαετία πριν.

Το ιστορικό της υπόθεσης που οδήγησε σήμερα στο να τίθεται σε κίνδυνο η βιωσιμότητα του Δήμου μας, έχει αναδειχθεί ποικιλοτρόπως και όλοι έχετε βγάλει τα συμπεράσματά σας. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ περισσότερο, επαναλαμβάνοντας ημερομηνίες, νόμους, αποφάσεις που ίσως και να σας κουράσουν και να μη τους δώσετε σημασία.

Είναι ξεκάθαρο, κατά τη γνώμη μου, ότι πρόκειται για μια υπόθεση που καλείται να χειριστεί η σημερινή διοίκηση του Δήμου η οποία δεν έχει την παραμικρή ανάμιξη ή ευθύνη σε όλο αυτό που δημιουργήθηκε.

Πολιτική τυμβωρυχία

Έχω ξαναγράψει και μάλιστα δέχτηκα και επικρίσεις για τα γραφόμενά μου, για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Έγραφα λοιπόν τον Απρίλιο λίγο μετά την προκήρυξη των εκλογών «Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα είναι ίσως ο μοναδικός λόγος που θα μπορούσε να με κάνει να ξαναψηφίσω ΠΑΣΟΚ (λέμε τώρα). Στην προσπάθειά του να προσποριστεί ψήφους από την οργή κατά του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί μέσα και πρακτικές που προσωπικά ως προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ με προσβάλουν…»

Παρ’ όλα αυτά όμως, το ότι θα έβλεπα το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε αφίσα για εκδήλωση στις 3 του Σεπτέμβρη δίπλα από τα συνθήματα «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση» δεν το περίμενα.

Δεν περίμενα ότι ένας σχηματισμός μπορεί να πέσει τόσο χαμηλά, να ξεφύγει από κάθε έννοια πολιτικής ηθικής, προκειμένου να προσποριστεί μερικούς ψήφους.

Τυμβωρυχία λοιπόν «σύντροφοι». Γιατί δεν βρίσκω άλλη λέξη που να περιγράφει τόσο το δικό σας ατόπημα όσο και τη σημερινή κατάσταση του ΠΑΣΟΚ το οποίο φρόντισε να ακυρώσει κάθε λέξη από τις αρχές και το περιεχόμενο της 3ης Σεπτέμβρη.

«Πιστεύω ότι συμβολικές αναφορές όπως η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974 που επηρέασαν την ίδια την πολιτική και κοινωνική ιστορία της χώρας πρέπει να φυλάσσονται μακράν από κάθε κομματική σκοπιμότητα και να αντιμετωπίζονται ως ιστορικές παρακαταθήκες» λέει ο Γκίβαλος και συμφωνώ μαζί του ο οποίος παράλληλα δηλώνει ότι «εξαπατήθηκε» και τελικώς δεν θα πάει στην εκδήλωση.

Βάλτε λίγο μέτρο «σύντροφοι».

Παραγοντίσκοι της Παλλήνης με κουράσατε (άρθρο μου στο ΝΕΟΛΟΓΟ)

Πολλούς μπορεί να εκπλήξει το κείμενο αυτό. Οι περισσότεροι ίσως δεν περίμεναν μια τέτοια δημόσια τοποθέτηση. Αλλά πραγματικά αυτή η μικρή, τόσο αριθμητικά όσο και πολιτικά, ομάδα ανθρώπων με έχει κουράσει, γιατί η στάση της αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της πόλης.

Ποιοί είναι όμως αγαπητέ μου αναγνώστη οι «παραγοντίσκοι» της Παλλήνης. Ξέρω ότι επειδή ο τίτλος σου έχει ανοίξει την κουτσομπολίστικη όρεξη, περιμένεις ονόματα, περιμένεις να χυθεί αίμα επί της σελίδας.

Πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που το μόνο της μέλημα είναι η διατήρηση του δικού της πολιτικού status. Η διατήρηση της όποιας θεσούλας. Πρόκειται για μια ομάδα διαχείρισης θέσεων, που λόγω ανυπαρξίας μέχρι χθες «του άλλου», του σοβαρού, κατάφερνε να επιβιώνει. Το αν μέσα σε όλο αυτό την ενδιέφερε η Παλλήνη, αγαπητέ μου αναγνώστη μπορείς να το διαπιστώσεις εύκολα ρίχνοντας μια ματιά γύρω σου και βλέποντας την καθημερινότητά σου κατ’ αρχάς και στη συνέχεια τις υποδομές.

Σήμερα η παρεούλα αυτή αποδυναμώνεται. Αποδυναμώνεται γιατί η κοινωνία της Παλλήνης βλέπει την αλλαγή. Βλέπει την βελτίωση στην καθημερινότητα, βλέπει την πρόοδο σε υποθέσεις που χρόνιζαν, βλέπει ότι τόσα χρόνια, ΕΣΕΙΣ, όλοι εσείς την είχατε καταδικάσει. Δεν είστε στα «πάνω σας» κ.κ. παραγοντίσκοι. Και που να δείτε τι σας έρχεται όταν η πόλη που δεν σεβαστήκατε τόσα χρόνια θα σκάβεται ολόκληρη.

Έτσι λοιπόν αντιδράτε. Το πώς, το ξέρετε καλά. Παρεϊστικες και απολίτικες συναντήσεις όπου τα λέτε μεταξύ σας, πάλι αγνοώντας την πόλη. Υπόγειες διαδρομές, συναντήσεις με ένα και μόνο στόχο. Αυτόν που είπα παραπάνω. Τη διατήρηση του δικού σας πολιτικού status. Ελπίζω μόνο και εύχομαι, αυτή η απέλπιδα προσπάθειά σας να διατηρηθείτε στο προσκήνιο, να μη σας οδηγήσει σε πράξεις που θα κάνουν κακό στο έργο που έρχεται, να μη σας οδηγήσει σε πράξεις που θα κάνουν κακό στην πόλη.

Γκρινιάζετε γιατί ο Θανάσης μιλάει για τα χρέη που βρήκε και για έργα που δεν έγιναν και διακινείτε την άποψη ότι τα έχει βάλει με την Παλλήνη. Αλήθεια ποιος τα δημιούργησε αυτά τα χρέη; Ποιος δεν έκανε έργα; Ο Θανάσης; Εσείς δεν διοικούσατε τόσα χρόνια; Γιατί ενοχλείστε που τα λέει αλλά δεν ενοχλήστε που είναι αλήθεια; Δεν τα έχει βάλει με την Παλλήνη όπως εντέχνως προσπαθείτε να περάσετε στην κοινωνία. Με σας τα έχει βάλει.

Αντί να συμβάλλετε στην ιδέα της ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ, προωθείτε το διχασμό με κάθε σας κουβέντα με κάθε σας πράξη. Το πουλάκι πέταξε όμως. Η κοινωνία σας έχει αποκλείσει και το πολιτικό σας μέλλον είναι επισφαλές.

Τώρα θα μου πεις αφού με κουράσατε γιατί ασχολούμαι. Για να μάθουν όλοι και να καταλάβουν όλοι. Ακόμη και αυτοί που δεν πολυασχολούνται.

Και τώρα ξαμοληθείτε. Βάλτε τα φερέφωνά σας να με βρίζουν ρίχτε μου λάσπη. Γράψτε κείμενα που ποτέ δεν θα υπογράψετε και θα με κατηγορούν. Βγείτε στα καφενεία και πείτε ότι ο Καρράς τα βάζει με την Παλλήνη. Γιατί αυτό θα μεταφέρετε, το οποίο είναι και τελείως ανακριβές. Με σας τα βάζω. Και δεν θέλω την ψήφο σας ούτε τη βοήθειά σας. Για την ακρίβεια δεν θέλω καμία σχέση. Δεν υπάρχετε για μένα.

Η απάντησή μου είναι μία: «Όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται»

Καταδικάσατε μια πόλη και τώρα η ίδια η πόλη θα σας το ανταποδώσει.

Το κείμενο φιλοξενείται στο ΝΕΟΛΟΓΟ που κυκλοφορεί (αρ.φύλλου 208)

Ήμουν και ‘γω στο συνέδριο του 96

Ποιος να το φανταζότανε. Τότε δύο στρατόπεδα. Οι «προεδρικοί» με υποψήφιο τον Άκη και οι εκσυγχρονιστές με υποψήφιο τον Σημίτη. Και το σώμα του συνεδρίου μια αδιευκρίνιστη μάζα που παλλόταν ανάλογα με την τοποθέτηση που άκουγε.

Έντονα συναισθήματα, έντονη αντιπαράθεση. Θυμάμαι μαντήλια να κουνιούνται στον Μανώλη το Δασκαλάκη που έφευγε, θυμάμαι τους μισούς να μουντζώνουν τους άλλους μισούς, θυμάμαι συνθήματα από το μηχανισμό που τότε ήταν με τον Άκη. Καχυποψία μεταξύ ανθρώπων που ήταν στο ίδιο κόμμα, και ανηλεής πόλεμος για την τελική επικράτηση.

Στο δικό μου το μυαλό που τότε ήμουν 31 ετών, η τελική επικράτηση του Σημίτη, οφείλεται σε δύο τοποθετήσεις. Αυτή του Λαλιώτη και περισσότερο στην άκρως συναισθηματική του Γιώργου Παπανδρέου.

Θυμάμαι και το κλίμα μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος. Σε μια αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη, ακόμα και από μη συνέδρους που είχαν έρθει γιατί πίστευαν στην προοπτική Σημίτη. Θυμάμαι και την τοποθέτηση του Άκη. Τι θυμάμαι; Όχι αυτά που είπε, μετά από τόσα χρόνια άλλωστε τι σημασία έχουν. Θυμάμαι όμως ότι ήταν «λιώμα» και ερμηνεύστε το όπως θέλετε. Προφανώς τον είχε πειράξει πολύ. Για πολύ, μα πάρα πολύ λίγο, θα ήταν ο επόμενος Πρωθυπουργός της χώρας. Παντοδύναμος ήταν έτσι κι αλλιώς. Πρωθυπουργός όμως δεν ήταν. Έχασε για λίγο.

Ποιος να το φανταζότανε; Σήμερα στη φυλακή για μίζες εκατομμυρίων. Ο παρ΄ ολίγον Πρωθυπουργός, ο παντοδύναμος Άκης. Λέτε εκείνη η βραδιά του 96 να σημάδεψε την μετέπειτα πορεία του; Λέτε η τότε ήττα να καθόρισε τη σημερινή κατάσταση; Δεν νομίζω πως υπάρχουν απαντήσεις.

Το να επιδεικνύει τέτοια απληστία ένας άνθρωπος που έτσι κι αλλιώς έχει σχεδόν τα πάντα, δεν μπορεί να τη συλλάβει το μυαλό μου.

Όχι δεν χαίρομαι.

Το να μου πολυδιαφημίζουν ότι ο Άκης είναι στη φυλακή, με κάνει να νοιώθω σαν Ινδιάνος που του χαρίζουν χάντρες και καθρεφτάκια. Αν έχει πάρει μίζες κάποιος έπρεπε να είναι στη φυλακή από τότε που τις πήρε. Όχι τόσα χρόνια μετά και αφού έχουν προηγηθεί νομοθετήματα που θα του κάνουν την ποινή πιο ήπια.

Οργισμένος είμαι. 

Οργισμένος γιατί αν και δεν τον ψήφισα το 96, τον σεβόμουν. 

Οργισμένος γιατί μου ρίχνουν μέσα στα μούτρα προεκλογικά ένα θέμα που έπρεπε να είχε λήξει πολλά χρόνια πριν. 

Οργισμένος γιατί η Βουλή τον είχε απαλλάξει. 

Οργισμένος γιατί θέλουν να με κάνουν να πιστέψω πως ο Άκης είναι ο μοναδικός.

Προκήρυξη εκλογών: Και τώρα τι κάνουμε;

Προκηρύχτηκαν τελικώς οι πολυθρύλητες εκλογές. Προσωπικά ήμουν από αυτούς που πίστευα και το είχα γράψει σε παλαιότερο κείμενό μου, πως δεν θα γίνουν τελικώς εκλογές.

Οι λόγοι που με έκαναν να πιστεύω πως δεν θα γίνουν εκλογές ήταν πολλοί. Τον Ιούνιο, σύμφωνα με τις επιταγές των δανειστών μας, πρέπει να παρθούν νέα μέτρα ύψους περίπου 14 εκ ευρώ. Η ΝΔ, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις θα έχει τον πρώτο λόγο, σίγουρα δεν θέλει να φορτωθεί αυτό το βάρος. Από την άλλη ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, σίγουρα δεν επιθυμεί να πάει σε εκλογές σε τόσο σύντομο διάστημα από την ανάληψη των καθηκόντων του, έχοντας πολύ μεγάλες πιθανότητες να υποστεί ήττα.

Η εκτίμησή μου περί μη διεξαγωγής εκλογών αποδείχθηκε εσφαλμένη. Όσο το σκέπτομαι περισσότερο αρχίζω να πιστεύω ότι ίσως η εκτίμηση αυτή να οφείλονταν στο ότι μέσα μου δεν ήθελα να γίνουν εκλογές. Ίσως μέσα μου να μην ήθελα να βρεθώ μπροστά στη στιγμή της απόφασης η οποία δυστυχώς έρχεται στις 6 Μαΐου.

Διαπιστώνω ότι δεν είναι μόνο για μένα δύσκολη η απόφαση αυτή. Είναι για πολύ κόσμο. Καθημερινά μου κάνουν την ερώτηση του τίτλου. Και τώρα τι κάνουμε; Δεν ξέρω λοιπόν να σας απαντήσω αγαπητοί μου φίλοι. Δεν μπορώ ακόμη να αποφασίσω. Για όλο το πολιτικό μας σύστημα έχω ενστάσεις. Αλλά και η αποχή δεν είναι λύση.

Ξέρετε ότι προέρχομαι από το ΠΑΣΟΚ. Για την ακρίβεια έχω μεγαλώσει μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Και σας πληροφορώ ότι νοιώθω ότι ανήκω ακόμη στο ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν είναι πια ΠΑΣΟΚ. Σας θυμίζω μερικές από τις φράσεις που έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια και αποτελούν την επιτομή της αναξιοπιστίας: «λεφτά υπάρχουν», «θα πάρουμε πίσω την Ολυμπιακή και το λιμάνι», «δεν θα προσφύγουμε στο ΔΝΤ», «μαζί τα φάγαμε», «δεν θα παρθούν άλλα μέτρα», «η λέξη κούρεμα δεν επιτρέπεται», «το 2012 θα βγούμε στις αγορές», «το 2012 θα έχουμε ανάπτυξη» κ.α. Μπορεί ο καθένας σας να θυμηθεί και άλλα παραδείγματα, ανακολουθίας λόγων και έργων. Και βέβαια ο καθένας σας ζει την καταρράκωση του βιοτικού επιπέδου με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την αύξηση της ανεργίας, την διάλυση της δημόσιας υγείας, την αποδιοργάνωση της παιδείας (αυτό το να ξεκινήσει σχολική χρονιά χωρίς βιβλία «εδώ μου κάθεται» - το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα μιας ανίκανης κυβέρνησης να διαχειριστεί το οτιδήποτε). Αυτά έρχονται να προστεθούν στις στρατιές βολεμένων που πάντα υπήρχαν αλλά τώρα τις βλέπουμε πιο καθαρά, στο φαινόμενο «Άκης» και με κάνουν να ξαναπώ πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να σπάσει στα τρία. Έτσι όπως είναι δεν έχει καμία διαφορά από ένα τελείως νεοφιλελεύθερο κόμμα, δεν έχει καμία διαφορά από τη «λαίλαπα της δεξιάς».

Τη ΝΔ αλλά και ότι δεξιότερο από αυτήν δεν την σκέφτηκα ποτέ. Έχοντας μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή μας κατάσταση ξεκίνησε αντιμνημονιακά και κατέληξε κόμμα της κυβέρνησης. Ο αρχηγός της διέγραψε τη Ντόρα επειδή είπε ναι στο 1ο μνημόνιο και στη συνέχεια διέγραψε όσους είπαν όχι στο 2ο μνημόνιο. Τι διαφορά έχει ο παραλογισμός αυτός από τον παραπάνω παραλογισμό του ΠΑΣΟΚ. Καμία. Πιστεύω πως αρκετοί από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν εύκολα να συνυπάρξουν σε ένα κόμμα. Η δε προεκλογική και γεμάτη ψευτοτσαμπουκάδες ρητορική του αρχηγού της θυμίζει όλο και περισσότερο το «λεφτά υπάρχουν».

Με τα δεξιότερα της ΝΔ κόμματα δεν θα ασχοληθώ. Και σας προτρέπω να μην ασχοληθείτε και σεις. Είναι απλά επικίνδυνα, πολύ πιο επικίνδυνα από τα δύο μεγάλα. Ούτε με Καμμένες Ντόρες θα ασχοληθώ.

Στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ τώρα, δημιουργήθηκε προσφάτως η ΔΗΜΑΡ του άκρως συμπαθητικού και σοβαρού Φώτη Κουβέλη. Από τη δημιουργία της όμως μέχρι σήμερα τείνει να καταντήσει «γενόσημο». Αγαπητέ Φώτη, όλους αυτούς που έχεις μαζέψει εγώ δεν τους ψήφιζα ούτε όταν ήταν στο ΠΑΣΟΚ, θα τους ψηφίσω τώρα; Άσε που δεν με έχεις πείσει ότι δεν θα συναινέσεις σε κυβέρνηση συνεργασίας και αντιλαϊκά μέτρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα είναι ίσως ο μοναδικός λόγος που θα μπορούσε να με κάνει να ξαναψηφίσω ΠΑΣΟΚ (λέμε τώρα). Στην προσπάθειά του να προσποριστεί ψήφους από την οργή κατά του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί μέσα και πρακτικές που προσωπικά ως προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ με προσβάλουν. Άσε δε την αλαζονεία. Όποτε έχει καβαλήσει δημοσκοπικά το 10% επιδεικνύει τέτοια αλαζονεία που με προβληματίζει σοβαρά για τις προθέσεις του. Όσο για την πρόταση που παρουσιάζει είναι «μη πρόταση». Με συγχωρείτε αλλά η θεωρία του χάους ώστε να έχουμε περισσότερους μαζί μας δεν με βρίσκει σύμφωνο.

Άφησα τελευταίο το παραδοσιακό ΚΚΕ το οποίο έχει μια συνεπή στάση αντίστασης και είναι σίγουρο ότι δεν θα συναινέσει σε τίποτα. Άκουσα και την Αλέκα πρόσφατα στο πολιτιστικό μας και σας ομολογώ ότι ήταν η πρώτη φορά που ακούω ολόκληρη ομιλία της. Σύντροφοι, συμφωνώ στην ανάλυση για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Υπάρχει όμως, ένα τεράστιο ΟΜΩΣ. Η πρότασή σας δεν αντέχει στη λογική. Η ρητορική σας δεν αντέχει στη λογική. Είναι σαν να λέτε σε όλους εμάς που δεν είμαστε μέλη σας «μην μας ψηφίσετε». Η πρακτική σας δεν αντέχει στη λογική (ρε σύντροφοι τι τη θέλει την απεργία η ΠΝΟ μέσα στο Πάσχα. Ναι θίγεται. Ναι πρέπει να αγωνιστεί. Αλλά η Βουλή έκλεισε. Γιατί τώρα;)

Μ’ αυτούς τους προβληματισμούς πορεύομαι προς τις εκλογές και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ξέρω αν πολλοί ή λίγοι συμμερίζονται αυτούς τους προβληματισμούς. Είναι όπως καταλάβατε προβληματισμοί που αφορούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας, για το οποίο δεν έχω την καλύτερη άποψη.

Ξέρω ότι δεν σας βοήθησα. Άλλωστε ούτε εγώ βοηθήθηκα από την αυτοανάλυση. Αρκετοί από σας πιθανότατα θα έχετε διαφωνίες σε κάποια σημεία. Πείτε τις παρακάτω στα σχόλια αλλά παρακαλώ κόσμια και χωρίς links.

Πάντως στο «και τώρα τι κάνουμε;» δεν έχω ακόμη απάντηση.

May God be with us.

Τοπικό Συμβούλιο χωρίς κοινωνική αναφορά ή κάτοικοι χωρίς προβλήματα. Διαλέγετε και παίρνετε!

Εικόνα αποσύνθεσης παρουσίασε το Τοπικό Συμβούλιο Παλλήνης κατά την πρόσφατη συνεδρίασή του, που υποτίθεται ήταν απολογιστική. Μπορεί να σας παραξενεύει που το γράφω αυτό αλλά παρακολουθώντας την "ανοιχτή συνεδρίαση-συζήτηση" διαπίστωσα πως όλο αυτό δεν ήταν παρά μία παράσταση προκειμένου να δοθεί δημόσιο μικρόφωνο σε κάποιους. Πάντως απολογισμός δεν ήταν.

Του απολογισμού είθιστε να προηγείται συζήτηση προκειμένου να καταλήξει το όργανο, κατά το δυνατόν, τι θα παρουσιάσει. Τέτοιο πράγμα δεν είχε γίνει. Έτσι ακούστηκε από τοπικούς συμβούλους ότι ήταν απολογισμός του Προέδρου, ο δε Πρόεδρος είπε ότι αυτά που διάβασε ήταν οι αποφάσεις που κατά καιρούς έχει λάβει το όργανο.

Οι τοπικοί σύμβουλοι που τοποθετήθηκαν, απευθύνονταν στο Δήμαρχο και του έθεταν ζητήματα προς επίλυση. Με συγχωρείτε αλλά εγώ ξέρω πως απολογισμός δεν είναι να ρωτάς τον άλλον τι θα κάνει, αλλά να περιγράφεις αυτό που έκανες εσύ. Υπήρξε μάλιστα και τοποθέτηση που τα έβαλε με το πολιτικό σύστημα, και την πατρίδα μας που κινδυνεύει. Από πότε αυτό είναι απολογισμός του τοπικού της Παλλήνης δεν μπορώ να το καταλάβω.

Θλιβερότερο όλων όμως κατά τη γνώμη μου ήταν η παντελής απουσία κατοίκων. Τέσσερις μέτρησα εγώ. Και εννοώ κατοίκους, όχι εκπροσώπους συλλόγων που και αυτοί ήταν άλλοι τέσσερις, όχι δημοτικούς συμβούλους, όχι παράγοντες γενικότερα. Τοπικό Συμβούλιο λοιπόν χωρίς κοινωνική αναφορά ή κάτοικοι χωρίς προβλήματα. Διαλέγετε και παίρνετε.

Θα ήταν άδικο από μέρους μου να μην ξεχωρίσω τις τοποθετήσεις των Σμέρου και Γερακάρη που ήταν στο πνεύμα του θέματος της συνεδρίασης, όπως επίσης θα ήταν άδικο να μην πω πως όλοι εξήραν τη θετική στάση της αντιπολίτευσης, κάτι που δεν έχω λόγο να μην το πιστεύω.

Παρ' όλα αυτά όσοι δεν ήρθατε χάσατε. Τι χάσατε; Ότι θα βλέπατε από μόνοι σας αυτά που περιγράφω και κυρίως χάσατε την τοποθέτηση του Δημάρχου που αναφέρθηκε στο τι έγινε και κυρίως τι πρόκειται να γίνει στην πόλη.

Δείτε την αξίζει να αφιερώσετε μισή ώρα.

Μειώσεις αμοιβών αιρετών προβλέπει το Μνημόνιο ΙΙ

Τη μείωση της αντιμισθίας των Δημάρχων κατά 10% προβλέπει το από 28 Φεβρουαρίου 2012 ψηφισθέν Νομοσχέδιο "Ρυθμίσεις συνταξιοδοτικού περιεχομένου και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις εφαρμογής του Μνημονίου Συνεννόησης του ν.4046/2012". Πρόκειται για το 2ο Μνημόνιο που προσφάτως ψήφισε η Ελληνική Βουλή.

Εκτός από την αντιμισθία του Δημάρχου, ως ποσοστό αυτής, μειώνεται αντίστοιχα και η αντιμισθία των Αντιδημάρχων (η οποία ανέρχεται στο 50% αυτής του Δημάρχου) και του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου (η οποία ανέρχεται στο 40% αυτής του Δημάρχου).

Επιπροσθέτως οι Αντιδήμαρχοι και οι Πρόεδροι των Δημοτικών Συμβουλίων από 1ης Ιανουαρίου του 2012 (αναδρομικά) παύουν να λαμβάνουν αποζημίωση για τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, της Οικονομικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής.

Τέλος από 1ης Ιανουαρίου 2013 μειώνονται οι θέσεις των αμειβομένων Αντιδημάρχων. Έτσι λοιπόν με τα σημερινά δεδομένα για το Δήμο Παλλήνης, από τους πέντε Αντιδημάρχους θα λαμβάνουν αντιμισθία  οι τρεις. Εάν μέσα στο 2012 επικυρωθούν τα αποτελέσματα της απογραφής και έχουμε από 01/01/2013 έξι Αντιδημάρχους, τότε αντιμισθία θα λαμβάνουν οι τέσσερεις.

Οι παραπάνω ρυθμίσεις μπορεί σε κάποια αυτιά να ακούγονται ευχάριστες αλλά αν αναλογιστεί κανείς τις περικοπές που έχουν γίνει στις αντιμισθίες των αιρετών τον τελευταίο χρόνο, ίσως κάποιοι που έχουν παρατήσει τις δουλειές τους να έχουν σημαντικότατο πρόβλημα, και να σκέφτονται να επιστρέψουν σε αυτές.

Την ιδέα του να υπάρχουν άμισθοι Αντιδήμαρχοι μόνο σε κενό λογικής μπορώ να την αποδώσω, και ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτοί εκεί μέσα καταλαβαίνουν τι ψηφίζουν. Το λογικό κατά τη γνώμη μου θα ήταν να λαμβάνουν όλοι μικρότερο ποσό και έτσι να επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης.

Νομίζω πώς δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως όσον αφορά τους αιρετούς, φτιάξαμε τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ.

Από το ψηφισθέν Νομοσχέδιο:

Μήνυση σε 12χρονα; Είναι δυνατόν;

Μήνυση κατέθεσε γονέας του 2ου Γυμνασίου Γέρακα, ζητώντας την ποινική δίωξη 10 μαθητών και των γονιών τους, κατηγορώντας τους για πράξεις (αδικήματα;) που διέπραξαν κατά την 3ήμερη κατάληψη τον Οκτώβριο.

Θεωρώ χρέος μου ως γονιός μαθητή του εν λόγω σχολείου, αλλά και ως Δημοτικός Σύμβουλος να εκφράσω την κατηγορηματική  αντίθεσή μου με την πράξη αυτή. 

Μου είναι αδιανόητο να μηνύονται παιδιά 12-15 ετών και μάλιστα από γονιό που έχει παιδί στην ίδια ηλικία. Δεν τον γνωρίζω τον κύριο που έκανε τη μήνυση. Πρόκειται όμως για μια ενέργεια που προσωπικά με εξοργίζει. Στη συγκεκριμένη κατάληψη τα παιδιά, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου,  δεν μπήκαν καθόλου στο σχολείο. Ήταν στο προαύλιο.

Δεν θα μπω στην ουσία των καταλήψεων γιατί δεν είναι αυτός ο στόχος μου με το κείμενο τούτο. Αντίθετα διάβασα κείμενα που με αφορμή την αχαρακτήριστη κίνηση του γονέα προσπαθούν να δώσουν κομματικά χαρακτηριστικά στις καταλήψεις. Προσωπικά είμαι από αυτούς που διαφωνούν με τις καταλήψεις και μάλιστα πιστεύω ότι δεν έχουν καν πολιτικά χαρακτηριστικά.

Πράγματι στην παιδεία υπάρχουν τεράστια προβλήματα, υπενθυμίζοντας σε όλους σας αυτό το πιο πρόσφατο και πιο εξωφρενικό του να μην υπάρχουν βιβλία. Αναρωτηθείτε όμως όσοι έχετε παιδιά σε αυτή την ηλικία των 12-15 ετών αν είναι αυτό το ζητούμενο της κατάληψης. 

Όσο λάθος είναι να μηνύονται παιδιά για τις καταλήψεις, άλλο τόσο λάθος είναι να προσπαθούμε να δώσουμε κομματικό χαρακτήρα στις καταλήψεις. 

Νέο κτίριο με έντονο «κοινωνικό χαρακτήρα» στην Παλλήνη

Την τροποποίηση του τεχνικού προγράμματος προκειμένου να επιτευχθεί χρηματοδότηση 3.000.000 € για την κατασκευή κτιρίου με έντονο «κοινωνικό χαρακτήρα» που θα στεγάσει υπηρεσίες του Δήμου
αποφάσισε κατά πλειοψηφία το Δημοτικό Συμβούλιο.

Πρόκειται για διώροφο κτίριο 2.500 τμ (ισομερώς κατανεμημένων στους δύο ορόφους) καθώς και με δύο υπόγεια πάρκινγκ τα οποία θα λύσουν το γενικότερο πρόβλημα της περιοχής, σε χώρο επί της Λεωφόρου Μαραθώνος στο ύψος του Εσπερινού Σχολείου. Επίσης προβλέπεται διαμόρφωση με πράσινο των περιβαλλόντων χώρων.

Η χωροθέτηση του συγκεκριμένου κτιρίου με την ίδια χρήση, έχει γίνει επί Δημαρχίας κ.Κωνσταντά πριν το 2002. Στη συνέχεια επί Δημαρχίας κ. Γκοτσόπουλου το κτίριο «μεταφέρθηκε» στο χώρο του «Διοικητικού Κέντρου», χωρίς όμως να γίνει καμία ενέργεια τροποποίησης της χρήσης στο συγκεκριμένο χώρο. Η λύση αυτή δεν προχώρησε λόγω προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας και έτσι μέχρι σήμερα το κτίριο δεν υπάρχει.

Πρόκειται λοιπόν για μια ιστορία 10ετίας σχεδόν, που δεν τελεσφόρησε. Σήμερα υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία μέσω της χρηματοδότησης να αποκτήσει επιτέλους η Παλλήνη ένα τέτοιο κτίριο, το οποίο άλλωστε οφείλεται στους κατοίκους της. 

Και ως γνωστόν ο νέος Δήμος Παλλήνης δεν αφήνει ευκαιρίες χρηματοδότησης να χάνονται μέσα από ατέρμονες συζητήσεις. 

Σας παραθέτω την εισήγηση του Δημάρχου:

"Αγαπητοί συνάδελφοι,

Στους 10 πρώτους μήνες της λειτουργίας του νέου Καλλικρατικού Δήμου Παλλήνης βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τις αντιξοότητες του Καλλικράτη, τις ελλείψεις σε προσωπικό, τις χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες που επιβάλλονται από τα πολλαπλά συστήματα ελέγχου και αναφοράς και τις νέες μεταφερόμενες αρμοδιότητες που αναλάβαμε.

Παρά ταύτα καταφέραμε να πετύχουμε σημαντικούς στόχους και να θέσουμε τα θεμέλια για την επίλυση καίριων προβλημάτων του Δήμου μας κυρίως σε θέματα υποδομών. Η έγκριση χρηματοδότησης 73,5 εκ. ευρώ για την μελέτη και κατασκευή του εσωτερικού δικτύου ακαθάρτων όλων των Δημοτικών Ενοτήτων σηματοδοτεί την αρχή μιας πορείας που θα δώσει οριστική λύση σε ένα πρόβλημα δεκαετιών. Στις επόμενες εβδομάδες αναμένουμε εγκρίσεις για έργα ύδρευσης, ομβρίων, συμβασιοποιημένα έργα ακαθάρτων, έναν ακόμη Παιδικό Σταθμό, έργα Πληροφορικής και εξοικονόμησης ενέργειας.

Όλα αυτά αποτελούν μια σημαντική παρακαταθήκη αλλά ταυτόχρονα και μια τεράστια ενίσχυση με κοινοτικά κονδύλια του κεφαλαίου που μπορούμε να επενδύσουμε στην ανάπτυξη της περιοχής. Σαν Δημοτική Αρχή αυτό αποτελεί μια προεκλογική μας δέσμευση αλλά και μια μετεκλογική προτεραιότητα.

Σίγουρα όμως δεν είναι η μόνη. Δεσμευτήκαμε να αναπτύξουμε τον Τομέα της Κοινωνικής Πολιτικής παρέχοντας στους πολίτες μας τις δομές και τις υποδομές που είναι απαραίτητες για να απολαμβάνουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας σε όλες τις δημοτικές ενότητες.

Σε αυτή την κατεύθυνση προχωρούμε στις προκαταρκτικές ενέργειες για την κατασκευή ενός σύγχρονου κτηρίου Διοικητικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών λειτουργιών στο Ο.Τ. 1246 της Δημοτικής Ενότητας Παλλήνης. Ένα κτίριο που θα μας επιτρέψει να συγκεντρώσουμε όλες τις υπηρεσίες που παρέχονται προς τους πολίτες σε ένα εύκολα προσβάσιμο μέρος , αναβαθμίζοντας την περιοχή, προχωρώντας στην αποκέντρωση των Υπηρεσιών αλλά και προωθώντας την λογική της ολοκλήρωσης της πόλης όπου η κάθε Δημοτική Ενότητα στεγάζει όχι επικαλυπτόμενες αλλά συμπληρωματικές υπηρεσίες με γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση του Δημότη.

Το νέο αυτό κτίριο που έχει έντονο κοινωνικό χαρακτήρα θα στεγάσει :

• Δημοτικά Ιατρεία Δ.Ε. Παλλήνης 
• ΚΑΠΗ Δ.Ε. Παλλήνης 
• ΚΕΠ Δ.Ε. Παλλήνης 
• Ιατροπαιδαγωγικό Ινστιτούτο 
• Κοινωνικό Παντοπωλείο 
• Κοινωνικές Υπηρεσίες (κεντρικά) 
• Υπηρεσίες Υγείας (Κεντρικά) 
• Υπηρεσίες Δια βίου Μάθησης και Πολιτισμού 
• Τμήμα Αλλοδαπών (κεντρικά) 
• Δημοτική Αστυνομία (κεντρικά) 
• Αποκεντρωμένες Διοικητικές Υπηρεσίες 
• Αντιδημάρχους 
• Τοπικό Συμβούλιο 
• Επίσης θα διαθέτει αίθουσα πολλαπλών χρήσεων για συνεδριάσεις, εκδηλώσεις, δημόσια διαβούλευση κλπ 

Η παρούσα αναμόρφωση του Τεχνικού Προγράμματος μας επιτρέπει να προχωρήσουμε στη σύνταξη των αναγκαίων μελετών ώστε να εξασφαλίσουμε και κατά ένα μεγάλο μέρος τη χρηματοδότηση και αυτού του έργου".

Πρώτο μέλημα των πολιτικών μας: Να σώσουν τα μαγαζιά τους

Μετά τη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή, τα προσεχή εικοσιτετράωρα θα είναι κρίσιμα αλλά και ενδιαφέροντα.

Θα προσπαθήσω να αναλύσω τις σκέψεις των δύο βασικών παικτών σε αυτή τη διαπραγμάτευση που έχει ξεκινήσει.

Ο GAP μετά τη γκάφα του δημοψηφίσματος που έθεσε επί της ουσίας το θέμα της παραμονής μας στο ευρώ, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, αλλά και την έντονη αμφισβήτηση που δέχτηκε από τους βουλευτές του, πολιτικά δεν μπορεί να σταθεί πια.

Έτσι λοιπόν φεύγοντας, δεν είπε ποτέ τη λέξη παραιτούμαι αλλά ότι μέσω του Προέδρου θα προσπαθήσει να φτιάξει μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας και αν αυτός είναι το πρόβλημα δέχεται να μην συμμετάσχει. Ήρθε μετά ο δεύτερος, ο εν δυνάμει πρωθυπουργός, να πει ότι μέχρι τον Φεβρουάριο θα έχουμε αυτή την Κυβέρνηση και μετά εκλογές. Απεύθυναν και οι δύο πρόσκληση συμμετοχής σε όλο αυτό, και στον Σαμαρά. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ υπάρχει η επιχειρηματολογία ότι αυτή η νέα Κυβέρνηση, που σημειώνω οι εθνοπατέρες μας της έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης χωρίς να την γνωρίζουν, έχει μπροστά της να κάνει δύσκολες διαπραγματεύσεις και να πάρει δύσκολες αποφάσεις, συνεπώς πρέπει να απαρτίζεται από έμπειρους πολιτικούς.

Από την άλλη ο Σαμαράς που προηγουμένως είχε προτείνει Κυβέρνηση Τεχνοκρατών διάρκειας 6 εβδομάδων απέρριψε την πρόταση με μια πολύ λιτή και κατηγορηματική δήλωση.

Πίσω τώρα από αυτά που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω πως πιστεύω ότι σκέφτονται.

Ο GAP το μόνο που θα μπορούσε να θέλει είναι να μη φύγει ντροπιασμένος, γιατί ξέρει ότι θα φύγει. Κάτι τέτοιο πέρα από ομιλίες και ψήφους εμπιστοσύνης του το παρέχει η για λίγο καιρό ακόμη παραμονή του στην εξουσία ώστε να ξεχαστεί η γκάφα του δημοψηφίσματος. Μην εκπλαγείτε αν το επιχειρήσει προφασιζόμενος ασυμφωνία στις συζητήσεις με τους υπόλοιπους και ντύνοντάς το με το μανδύα του Εθνικού συμφέροντος. Θα δούμε τις αμέσως προσεχείς ώρες-μέρες.

Οι πιθανοί διάδοχοι του GAP έχοντάς τον ήδη αμφισβητήσει αρκετά και γνωρίζοντας ότι

α) τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ θα ήταν πολύ χαμηλά λόγω της πολιτικής λιτότητας σε βάρος των παραδοσιακών ψηφοφόρων του 

β) έγιναν ακόμη μικρότερα μετά την περί δημοψηφίσματος γκάφα του GAP και την ταπείνωση στο εξωτερικό, 

επιθυμούν να πάνε σε εκλογές όσο πιο αργά γίνεται προκειμένου: 

α) να ανατρέψουν το κλίμα όσο γίνεται, όχι αλλάζοντας πολιτική αλλά βάζοντας τα υπόλοιπα κόμματα στη θέση του συνενόχου μέσω της συνεργασίας τους σε μια Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας (κυρίως τη ΝΔ έχουν ως στόχο, ή οποία αν δεν δεχτεί θα της χρεώνουν την πιθανή εθνική καταστροφή) 

β) να έχουν το χρόνο να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες διαδοχής (γιατί το σενάριο να ξαναπάει το ΠΑΣΟΚ με τον GAP επικεφαλής, θα φέρει πολύ χαμηλά ποσοστά και θα χαθούν όλοι)

Ο Σαμαράς μετά το δώρο που του έκανε ο GAP πιέζει με την πρότασή του για όσο το δυνατόν συντομότερη προσφυγή στις κάλπες έτσι ώστε 

α) η κυβέρνηση μέχρι τις εκλογές δεν θα έχει κοινοβουλευτικούς, άρα δεν θα ασκεί πολιτική, άρα δεν κινδυνεύει από μικροπολιτικά προεκλογικά παιχνίδια 

β) εάν το ΠΑΣΟΚ πάει σε εκλογές με τον GAP και μάλιστα σύντομα, τότε έχει σαφέστατο και μεγάλο εκλογικό προβάδισμα. Άλλωστε υιοθετεί και μια ρητορεία που αγγίζει όλους τους θιγμένους από τα μέτρα γνωρίζοντας ότι λέει ψέματα 

γ) εάν το ΠΑΣΟΚ πάει σε εκλογές σε έξι εβδομάδες χωρίς GAP, τότε θα πάει σπαρασσόμενο από την εσωκομματική αντιπαράθεση των διεκδικητών. Ξέρει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να εκλέξει και να συνέρθει από τη διαδικασία εκλογής σε έξι εβδομάδες. Σας θυμίζω τι είχε γίνει το 2007 μεταξύ GAP και BENNY, τι υβρεολόγιο είχε αντιπαρατεθεί άσχετα αν σήμερα είναι όλο αγκαλίτσες. 

Εάν πετύχει ο Σαμαράς εκλογές σε 6 εβδομάδες, με κυβέρνηση εξωκοινοβουλευτικών μέχρι τότε, και με ΠΑΣΟΚ που έχει βγει από φάση διαδοχής, τότε μπορεί να πάρει και αυτοδυναμία. 

Όπως καταλάβατε σε αυτό το παιχνίδι προσωπικά βλέπω τρείς παίχτες. GAP, TONI, και διαδόχους GAP. Το ότι οι διάδοχοι θα είναι πάνω από ένας το θεωρώ δεδομένο, αλλά ακόμη και αν δεν είναι τα παραπάνω δεν διαφοροποιούνται σημαντικά. Επίσης πιστεύω πως θα πέσουν πολλά ονόματα στο τραπέζι ως κοινής αποδοχής άτομα, για να φέρουν τους «αντιπάλους» σε δύσκολη θέση και ίσως κάπου τελικά «κάτσει ή μπίλια» Αλλά αυτό δεν διαφοροποιεί το παραπάνω σκεπτικό.

Τέλος να πω πως Κυβέρνηση Εθνικής Συνεργασίας χωρίς τη συμμετοχή της ΝΔ δεν έχει κανένα νόημα, εκτός αν ήταν Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΑ, γεγονός που φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας τώρα.

Οι παίχτες λοιπόν βάζουν τους εαυτούς τους και τα κόμματά τους πάνω από τη χώρα. Μην έχετε αμφιβολία γι’ αυτό. Αυτό δείχνουν οι μέχρι σήμερα κινήσεις τους. Το Εθνικό συμφέρον, το λαϊκό συμφέρον, δεν υπάρχει στο μυαλό τους ούτε σε μια γωνίτσα. Η συναίνεση γι’ αυτούς σημαίνει αποκλειστικά τη διαφύλαξη των θέσεων και της καλύτερης τοποθέτησής τους εν’ όψει των εξελίξεων. Έχουν μπλέξει την πατρίδα με την παρτίδα.

Το έχω ξαναγράψει και το ξαναγράφω. ΤΑ ΜΑΓΑΖΑΚΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ. Το ίδιο ισχύει και για τα κόμματα της αριστεράς, αλλά δεν θα ασχοληθώ επί του παρόντος αναλύοντας τη συμπεριφορά τους, γιατί όποτε μιλάνε νιώθω ότι μου λένε «μην μας ψηφίσεις».

Όμως τα περιθώρια είναι πολύ μικρά πια. Καταλάβετέ το και συνεννοηθείτε επιτέλους.

Εύχομαι να διαψευστώ γρήγορα.

Mind the GAP

Να ξεκαθαρίσω κατ’ αρχάς ότι το κείμενο αυτό γράφεται εν βρασμώ. Γιατί από την ημέρα που ο GAP ανακοίνωσε το περί δημοψηφίσματος, είμαι ιδιαίτερα εκνευρισμένος.

Έγραψα λοιπόν την ίδια στιγμή στο facebook ότι δημοψήφισμα δεν πρόκειται να γίνει γιατί μέχρι να γίνει θα έχει γκρεμιστεί το σύμπαν. Εκεί οδηγούσε η απόφαση για δημοψήφισμα. Και την επόμενη επιβεβαιώθηκα. Εκτός από το Ελληνικό και τα διεθνή χρηματιστήρια που κατακρημνιστήκαν, αναβλήθηκε η καταβολή της 6ης δόσης με κίνδυνο τη στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων, άρχισε να συζητιέται έντονα η έξοδος της χώρας από το ευρώ, διασύρθηκε η χώρα μας διεθνώς, γίναμε περίγελος της υφηλίου. Έπαιξε για άγνωστους σε μένα λόγους με τις ζωές μας.

Αφού γύρισε με μια συμφωνία για την οποία θριαμβολογούσε (ακόμη έχω το mail από το opengov με το video) ξαφνικά αποφασίζει αυτή τη συμφωνία να τη θέσει στην κρίση του Ελληνικού Λαού. Ήμαρτον. Αυτό έπρεπε να το έχει κάνει πριν πάει στο Καστελόριζο. Στο Καστελόριζο δεν έπρεπε να ανακοινώσει την προσφυγή στο ΔΝΤ αλλά ότι θέτει στην κρίση του Ελληνικού λαού την πιθανότητα προσφυγής στο ΔΝΤ. Τότε πρωθυπουργέ μου, όχι τώρα.

Το πιο αστείο είναι ότι αποφάσισε να θέσει σε δημοψήφισμα μια συμφωνία που αφορά την Ευρώπη και όχι την Ελλάδα αποκλειστικά. Ήταν βέβαιο ότι το δημοψήφισμα θα κατέληγε σε απόφαση παραμονής ή εξόδου από το ευρώ. Τον φωνάζουν λοιπόν στη G20 και εκεί έρχεται η δεύτερη ξεφτίλα. Δεν υπεραμύνεται της απόφασής του στο παραμικρό, και αλλάζει καθ’ υπόδειξη τόσο το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος όσο και το χρόνο διεξαγωγής του. Και μέχρι να γυρίσει στην Ελλάδα, μέσα στο αεροπλάνο, αλλάζει τελείως και αποφασίζει να μην κάνει δημοψήφισμα. Αφού έχει βάλει τη χώρα σε τέτοια περιπέτεια, η οποία πιστέψτε με ήταν μεγαλύτερη από αυτή που είδατε στα κανάλια τα οποία ασχολήθηκαν επιδερμικά με το ζήτημα της εξόδου μας από το ευρώ, αφήνει να διαρρεύσει ότι όλο αυτό έγινε για να πιεστεί ο Σαμαράς.

Λυπάμαι δεν θα πάρω. Αυτό όλο ήταν επικίνδυνη ακροβασία που μόνο δεινά θα μας φέρει. Ήταν επικίνδυνος πολιτικός χειρισμός. Και προσωπικά δεν επιτρέπω σε κανέναν να παίζει στις πλάτες μου.

Σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ καλείται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης. Σύντροφοι προσωπικά δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη πλέον. Δεν του έχω εμπιστοσύνη στο ότι θα τηρήσει αυτό που μέσα από τα δόντια είπε ότι μετά θα πάει σε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη ότι μπορεί να διαχειριστεί τις τύχες μας, δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη ότι μετά από το πρόσωπο που έδειξε τις τελευταίες ημέρες μπορεί να διαπραγματευτεί ως φερέγγυος συνομιλητής με την Ευρώπη. Εσείς όμως είστε βουλευτές και ξέρετε καλύτερα από μένα. Η δική μου ταπεινή άποψη έχει μικρή βαρύτητα.

Άσχετα όμως από το αποτέλεσμα της ψήφου εμπιστοσύνης πιστεύω ότι οι εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί. Ο GAP τελείωσε από το ΠΑΣΟΚ. Οι επόμενες ενδοπασοκικές κινήσεις θα έχουν μόνο ένα στόχο. Ο επόμενος, να πάρει το μαγαζί ολόκληρο και μάλιστα να γυρίσουν και οι πελάτες που εν τω μεταξύ έφυγαν. Αν βάλετε αυτό ως τελική κατάληξη θα δείτε πως ότι γίνεται από δω και πέρα θα εξηγείται εύκολα.

Κλείνοντας έχω να πω δυο τρία πραγματάκια ακόμα ακόμη.

Το πρώτο αφορά όλους αυτούς που μπράβο τους, τοποθετήθηκαν δημόσια κατά του GAP. Εάν σύντροφοι σήμερα ψηφίσετε υπέρ πως θα γυρίσετε στις εκλογικές σας περιφέρειες; Και ας πούμε ότι αυτό το ξεπερνάτε. Το δικό σας, το εσωτερικό ρεζιλίκι, ξέρετε αυτό που μιλάει για αυτοεκτίμηση, μπορείτε να το ξεπεράσετε; Γιατί αν μπορείτε τότε λυπάμαι για ‘σας.

Οι υπόλοιποι πουν δεν πήρατε θέση περιμένοντας τις εξελίξεις είστε οι εκ του ασφαλούς παίκτες, αυτοί που πριν την χώρα και όλους εμάς, βάζετε την πάρτη σας. Προτιμώ αυτούς που ξεκάθαρα και από την αρχή είπαν στηρίζω GAP. Είναι πιο καθαροί, άσχετα αν διαφωνώ μαζί τους ή αν έχουν άλλα κίνητρα. Με απλά λόγια δεν μπορώ τη βουβαμάρα, δεν αντέχω το «άσε να δούμε που θα πάει το πράγμα» δεν αντέχω τους «σιγουρατζήδες» οι οποίοι δυστυχώς είναι οι περισσότεροι. Γι’ αυτό έγραψα και το κείμενο. Για να μην είμαι ένας απ’ αυτούς.

Αναφέρθηκα ιδιαίτερα στη ΚΟ του ΠΑΣΟΚ για ευνόητους λόγους.

Για τους άλλους με καλύπτει απόλυτα η δήλωση του Νουριέλ Ρουμπινί μέσω του λογαριασμού του στο Twitter: «Η Ελληνική αλεπού, που λεηλάτησε το κοτέτσι, τώρα ισχυρίζεται ότι θέλει να το φρουρήσει ξανά. Η αξιοπιστία τους είναι πιο βρόμικη κι από τη λάσπη».

Τέλος να σας θυμίσω δύο παλαιότερά μου κείμενα γιατί ξέρω ότι κάποιοι είναι έτοιμοι να μου την πέσουν α) Ερωτήσεις ενός αφελούς β) Μια καλοστημένη παράσταση

Όλα τα σχόλια συγκεντρωμένα σχετικά με το κείμενό μου για τους Δημόσιους Υπάλληλους

Ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια έχει προκαλέσει το άρθρο μου Απολύσεις στο Δημόσιο ή αλλιώς... "πως τρώμε τις σάρκες μας".

Παρακάτω μπορείτε να δείτε όλα τα σχόλια συγκεντρωμένα, αλλά και δυνατότητα σχολιασμού αυτών όσο και του αρχικού κειμένου. Παρακαλώ τα όποια σχόλια να γίνουν εδώ και όχι στους συνδέσμους του facebook ώστε να υπάρχουν οι απόψεις συγκεντρωμένες.

-------------

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Νομίζω πως πάντα "τρώγαμε τις σάρκες μας"άσχετα αν δεν το φωνάζαμε. Πάντα υπήρχαν εκείνοι που είχαν "το πάνω χέρι" έναντι των άλλων εργαζομένων πίσω από τα γκισέ της εργασίας τους... Μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ο Δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας δεν ήταν ποτέ ίσοι σε δικαιώματα ή ασφάλεια. Σήμερα αυτό το φαινόμενο το αναδυκνείουν ως αιχμή "νοικοκυρέματος" και το εκμεταλλεύονται για να πετύχουν τους στόχους τους... ενώ όλοι οι πολιτικοί το εξέθρεψαν, το ανέχτηκαν και εκμεταλλεύτηκαν... ιδιαίτερα η γνωστή κάστα των αναντικατάσταων της Βουλής. Σήμερα λοιπόν την δική τους ανεπάρκεια τόσων χρόνων, την ρίχνουν στους δημόσιους υπαλλήλους. Μόλις τελειώσει αυτό το παιχνιδάκι θα βρουν κάπου αλλού να ρίξουν ευθύνες. Αλλά καλό θα ήταν να είμαστε (τουλάχιστον εμείς που θα υποστούμε το τσουνάμι που έρχεται), ειλικρινείς μεταξύ μας. Και επειδή ποτέ δεν πήρα "επίδομα έγκαιρης πρόσβασης στην εργασία μου" έχω κάθε δικαίωμα να ζητάω ειλικρίνεια από εκείνους που πήραν, ή αυτό ή κάποιο άλλο ανάλογο!
Maria Metaxatou ‎@Βασίλης: Και νάταν μόνο το επίδομα "έγκαιρης πρόσβασης" !!! υπάρχουν αναρίθμητα άλλα που ήταν κρυφά μέχρι πρόσφατα ! και ας μην ξεχνάμε ότι ανισότητες υπάρχουν και μέσα στο δημόσιο τομέα - π.χ. οι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών είναι πιό "ίσοι" απο τους άλλους και φυσικά παίρνουν και περισσότερα χρήματα ! Το ενιαίο μισθολόγιο θα λύσει τέτοια ζητήματα, αν εφαρμοστεί ποτέ !!!
Irini Kounenaki: Το ενιαίο μισθολόγιο δεν είναι δικαιο όπως θα έπρεπε να είναι...ερχονται άλλου είδους ανισότητες, οι οποίες αιτιολογούνται απο την δημοσιονομική σκοπιμότητα.Μακαρι να δημιουργούσε εκείνες τις προυποθέσεις για πραγματικά ισότιμη μεταχείριση και αξιολογική αντιμετώπιση των δημοσίων υπαλλήλων, έστω και με αυτές τις συγκυρίες!!!!!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: και οι κακομοίρηδες οι ιδιωτικοί ρε παιδιά;
Manos Kanellopoulos: φιλε δημητρη αυτο κανενας δεν το σκεφτηκε ποτε. τα παιδια στα μαγαζια μας ,για να μιλαμε με νουμερα πια, παιρνουν απο 1000 ως 1300 ευρο για 8 ωρες δυσκολης δουλειας και ανθυγυηνης,(και σε καποια λαμογια 500-700) οταν στην ε.ρ.τ και στην βουλη και σε καποιους δημους παιρνουν 2000-2500 3000 -κ.λ.π χωρις καν να υπαρχουν εκει!!!!ομως ειναι γελειο να λογομαχουμε για τα χρηματα ενος υπαληλου που ειναι ψυχουλα μπροστα στη ρεμουλα μηχανικων,εργολαβων,πολιτευτων και φιλων, της δημοκρατιας που εμεις φτιαξαμε και κανουμε δωρο πια στα παιδια μας.

-------------

Elias Karabelas: Εσείς όλοι οι καλοί, εργατικοί, και τίμιοι πολιτικοί, οι καλοί εργατικοί και τίμιοι ελεύθεροι επαγγελματίες, εσείς οι καλοί και τίμιοι μαγαζάτορες, εσείς οι καλοί και τίμιοι επιχειρηματίες, εσείς οι καλοί και τίμιοι τραπεζίτες, οι καλοί και τίμιοι γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, εργολάβοι, ηλεκτρολόγοι, μηχανικοί, υδραυλικοί, ταξιτζήδες που πάντα δηλώνατε τίμια και καθαρά όλα τα εισοδήματα σας, χωρίς να κρύβεται τίποτα, που πότε δεν πήρατε μια επιδότηση, μια χορηγία, που πάντα αποδίδατε το ΦΠΑ, που πάντα κόβατε απόδειξη για όλα, που ποτέ δεν βάλατε το χέρι κάτω από το τραπέζι κατηγορείτε έτσι απλά ότι για όλα τα δεινά που μας έχουν βρει, για το χρέος, για το κούρεμα, για τα δισεκατομμύρια που φαγώθηκαν, για το χρηματιστήριο του Σημίτη, για τη Siemens, τις δεκάδες καταθέσεις στην Ελβετία για τη φτώχια που έρχεται, για όλα φταίνε οι παχυλοί μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, των τεμπέληδων των λουφαδόρων των κοπανατζήδων, γιατί δίκιο έχετε μόνο στο δημόσιο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και πρέπει να τους τιμωρήσουμε, να τους εξαθλιώσουμε, να τους τελειώσουμε.
Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι άμεμπτοι που τόσο εύκολα βγάζεται ετυμηγορία μήπως σας ζούσαν μέχρι σήμερα όλοι αυτοί που κατηγορείται;
Αναρωτηθήκατε γιατί τα μαγαζιά κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο;
Μάλλον οι κακοί πελάτες θα φταίνε, ε;
Αναρωτηθήκατε ποτέ ότι αν όλοι αυτοί που κατηγορείται σταματήσουν να κινούν την αγορά, τι θα γίνει;
Κάποιοι ίσως το βιώνετε ήδη. Ειλικρινά λυπάμαι.
Μην το πολυσκέφτεστε όμως, οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε, και κυρίως οι «ανάπηροι» που δεν μπορούν τα ξύσουν γιατί πιάνουν δουλειά μετά τις 12.
Αναρωτηθήκατε ποτέ πόσα παίρνει ένας δάσκαλος ή ένας καθηγητής που μορφώνει τα παιδιά μας; Ένας δημοτικός υπάλληλος που μαζεύει τα σκουπίδια μας; Ο υπάλληλος πίσω από το γκισέ; Ο γιατρός στα δημόσια νοσοκομεία; η νοσηλεύτρια; Οι εργαζόμενοι στα ασθενοφόρα; Οι εργάτες στην αποχέτευση;
Μάλλον όχι ή μάλλον ναι.
Σας έχουν ενημερώσει οι Έντιμοι Καναλάρχες μας με τους Εντιμότατους και Αμερόληπτους δημοσιογράφους μας, που θέλουν το καλό μας, που χωρίς κανένα δισταγμό πυροβολούν όποιον θέλουν.
Σήμερα εμάς (δεν το εύχομαι) αύριο εσάς.
Αν τα 1000 ή τα 1200 τα 1500 ευρώ καθαρά είναι πολλά τότε έχετε δίκιο να κατέβουμε όλοι στα 600 ευρώ διότι σε μία καπιταλιστική κοινωνία δεν χωράνε τρείς τάξεις.
Να πω και για αυτούς που λίγο πριν ή λίγο μετά τα πενήντα τους, βγαίνουν στη σύνταξη, που τόσο σε εκνευρίζουν φίλε Δημήτρη.
Γι αυτούς τους αντιπαραγωγικούς του Πάγκαλου.
Έχεις μπει πότε σε υποβρύχιο και να είσαι στα 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας;
Έχεις πετάξει με ελικόπτερο με 8 μποφόρ νύχτα με βροχή πάνω από τα Ίμια;
Έχεις μπει σε F16 την ώρα που αερομαχεί με άλλο τουρκικό F16;
Κάποιοι από αυτούς δεν γύρισαν ποτέ στη γυναίκα τους, στα παιδιά τους, στη μάνα τους.
Αυτοί οι άνθρωποι από τα 18 τους παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για να φιλοσοφούμε εμείς.
Βέβαια από τα 50 αν βγάλω τα 18 ίσως βρω πόσα χρόνια δούλεψαν αυτοί οι αντιπαραγωγικοί ή πόσα χρόνια τα «έξυναν».
Και βέβαια κάνεις δεν μας λέει πόσο είναι το προσδόκιμο της ζωής αυτών των ανθρώπων.
Κύρια αιτία η μόλυνση στους ό....... από το ξύσιμο.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Άλλο και τούτο πάλι.
Καλύτερα να ονομαστεί «Γραφείο Ενοικίασης Υπαλλήλων» αρμόζει περισσότερο σε μια «σοσιαλιστική κυβέρνηση», πάει και με την «εφεδρεία».
Αν αυτά προτείνουν αβίαστα οι «σοσιαλιστές» κυβερνώντες για να ξετρυπώσουν αυτούς που οι ίδιοι τρύπωσαν, πολύ φοβάμαι ότι οι Νέο φιλελεύθεροι καπιταλιστές δεν έχουν κανένα λόγο διεκδίκησης εξουσίας.
Και όσο για τους άμοιρους- όμηρους της «εφεδρείας» μαγαζάκι χωρίς πελάτες = λουκέτο.

-------------

Ίων Σήριος: Αγαπητέ Δημήτρη, καταχωρήσεις με άσεμνο περιεχόμενο δεν επιτρέπονται, οπότε δεν θα πω το ανέκδοτο που μου θύμισες με όλα αυτά. Θα πω μόνο τις λέξεις με τις οποίες τελειώνει: ΜΑΓΟΣ ΕΙΣΑΙ;
Άλλωστε, τώρα πια, τα ρουσφέτια των μικροβουλευτών ( πώς λέμε μικρομεσαίοι, μικρομαγαζάτορες κλπ ) γίνονται με προσλήψεις κομματικών φίλων του βουλευτή από ιδιώτες εργοδότες.

Panayotis Koutsopinis: Θα ήμουν τολμηρός αν έλεγα ότι "η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως 50.000 ευρωπαίους να στήσουν μια λειτουργούσα δημόσια διοίκηση και να επικουρήσουν τον επίσης πάσχοντα , κατά πλειοψηφία εν πολύς, κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα".??? Ίσως αυτό να ήταν ένα αποτελεσματικό μέτρο βοήθειας που θα έπρεπε να αιτηθεί η ελληνική κυβέρνηση από την ΕΕ. Νομίζω ότι αξίζουμε μιας τέτοιας βοήθειας...

-------------

Χ.Κ.: Σε γενικές γραμμές θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σας, γιατί κανείς δεν θα πρέπει να χάνει την δουλειά του όπου και εάν εργάζεται (ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα), αρκεί να είναι συνεπής και υπεύθυνος και να μην θεωρεί ότι σκοπός της θέσης που κατέχει, είναι ο εκβιασμός και η ταλαιπωρία των συνανθρώπων του. Και ενώ μεν στον ιδιωτικό τομέα, υπάρχει ο φόβος της απόλυσης (μερικές φορές άδικα), εάν ο πελάτης δεν εξυπηρετείται, στο δημόσιο υπάρχει η αίσθηση της ατιμωρησίας, γιατί λόγω της μονιμότητας κανείς δεν τον κουνάει. Δεν είναι τυχαίο που στη μεταπολεμική Ελλάδα, όλοι σχεδόν οι Έλληνες είχαν σαν σκοπό τον διορισμό τους στο δημόσιο και πραγματικά δημιουργήθηκε αυτή η αμφίδρομη σχέση εξάρτησης, με τους δυστυχώς ανίκανους στην πλειοψηφία τους πολιτικούς. Γιατί όπως ο ανίκανος να εκλεγεί (βάσει ικανοτήτων) πολιτικός, βασίζεται στην ανάγκη του ψηφοφόρου, έτσι και ο ψηφοφόρος εκμεταλλεύεται την ανάγκη του πολιτικού σε ψήφους. Δημιουργήθηκε λοιπόν ένας ιδιόρρυθμος στρατός που ταλαιπωρεί τις περισσότερες φορές ,παρά εξυπηρετεί τους πολίτες, που καταλαμβάνει κτήρια και δρόμους αιφνιδιαστικά ,λες και είναι ιδιοκτησία του οτιδήποτε κρατικό, που τρομοκρατεί και προπηλακίζει όσους θέλουν να είναι συνεπείς και που απαιτεί να πληρώνεται ακόμη και εάν δεν πάει στην δουλειά του. Που αμείβεται πράγματι με πολλαπλάσιες αμοιβές βάσει κάποιων τρελών επιδομάτων, που τόσο καιρό κρατούσαν καλά κρυμμένη την ύπαρξη τους. Όλοι μας έχουμε ταλαιπωρηθεί, τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο, στις συναλλαγές μας με τις δημόσιες υπηρεσίες και φυσικά και τις δημοτικές (ο δήμος μας φυσικά και ΔΕΝ εξαιρείται ).
Τις προάλλες, πήγα στο δημοτικό ΚΕΠ του Γέρακα στις 4μμ για υπόθεσή μου και έκπληκτος ανακάλυψα ότι ήταν κλειδωμένο, χωρίς κανέναν υπάλληλο μέσα, ενώ μία ταμπέλα μας πληροφορούσε, ότι υπήρχε κατάληψη. Φυσικά και ήταν οι μέρες των κινητοποιήσεων των υπαλλήλων των ΟΤΑ, και όσο και αν διαφωνώ με τις καταλήψεις , θα δεχόμουνα το κλειστό ΚΕΠ, εάν έβλεπα έστω και έναν υπάλληλο να μου πει ότι δεν μπορεί να με εξυπηρετήσει, επειδή παρεμποδίζεται από κάποιους άλλους που έχουν καταλάβει τον χώρο. Επίσης δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι υπάλληλοι του συγκεκριμένου υποκαταστήματος θα πληρώθηκαν κανονικά. Βιώνουμε όλοι μία πρωτοφανή κρίση, μία βίαιη προσαρμογή σε οικονομικές συνθήκες χρεοκοπίας και δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι τους δημόσιους υπαλλήλους δεν πρέπει ούτε με την εφεδρεία, αλλά ούτε και με τις μετατάξεις να τους ακουμπήσουμε, όταν εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν ήδη απολυθεί, πληρώνοντας στο μεγαλύτερο ποσοστό την ουσιαστική στάση πληρωμών του κράτους προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, για να μην καθυστερήσει ούτε ώρα το μισθό στο δημόσιο υπάλληλο. Και για να μη θεωρηθεί ότι ομιλώ εκ του ασφαλούς, σας πληροφορώ ότι στην επαγγελματική μου διαδρομή διετέλεσα δημόσιος υπάλληλος για 2 χρόνια (ΙΚΑ) και παραιτήθηκα γιατί δεν ανεχόμουν αυτήν την αρρωστημένη κατάσταση που προηγουμένως ανέφερα, ούτε και τους υπαλλήλους που ενώ είχαν διορισθεί ως κηπουροί και καθαρίστριες με το γνωστό τρόπο, κατείχαν σημαντικές διοικητικές θέσεις χωρίς προσόντα (το πολύ δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης). Έκτοτε εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα, προσπαθώντας να είμαι συνεπής στην εργασία μου, χωρίς αυτό να μου εξασφαλίζει ότι και αύριο θα εξακολουθώ να εργάζομαι (αν και είμαι 50 ετών).

-------------

Θανάσης Παπαδημητρίου:
Υπάρχουν πολλές κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων:
Οι αργόμισθοι Δημόσιοι Υπάλληλοι. Είναι αυτοί που διορίστηκαν από Υπουργούς, Βουλευτές και άλλους κομματικούς αξιωματούχους. Είναι συνήθως συμβασιούχοι αορίστου χρόνου, δεν προσφέρουν τίποτε και απλά εισπράττουν το μισθό τους.
Οι λουφατζήδες Δημόσιοι Υπάλληλοι. Είναι αυτοί, που για λογαριασμό τους άλλοι χτυπούν τις κάρτες προσέλευσης και αποχώρησης. Γι’ αυτούς το εβδομαδιαίο 48-ωρο είναι, μετά βίας, 20-ωρο. Και όμως αμείβονται κανονικά όπως οι άλλοι συνάδελφοί τους που εργάζονται ευσυνείδητα.
Οι δυνάστες Δημόσιοι Υπάλληλοι. Είναι αυτοί που, όταν συναλλάσσονται με το κοινό, βλέπουν τους φουκαράδες φορολογούμενους πολίτες σαν μυρμήγκια και τους ταλαιπωρούν ασκόπως παραπέμποντας τους από τον «Άνα» στον «Καϊάφα» χωρίς ποτέ να τους εξυπηρετούν, πράγμα που είναι η κύρια αποστολή τους και για το οποίο πληρώνονται.
Είναι, επίσης , αυτοί που για να επιτελέσουν το καθήκον τους απαιτούν το γρηγορόσημο, το φακελάκι ή τη μεγαλύτερη μίζα.
Οι εκβιαστές του κράτους Δημόσιοι Υπάλληλοι. Είναι αυτοί που σε περιόδους κρίσης και έκτακτης ανάγκης κατεβάζουν τα μολύβια και προχωρούν σε «λευκή απεργία» παρεμποδίζοντας την είσπραξη εισφορών και φόρων, κωλυσιεργούν αναφορικά με την προμήθεια χαρτιού και μελάνης για την εκτύπωση των σχολικών βιβλίων ή των εκκαθαριστικών της εφορίας, ή κωλυσιεργούν στην έκδοση και την υπογραφή δικαστικών αποφάσεων.
Και όλα αυτά τα κάνουν για να μη θιγούν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα. Ας θιγούν όλων των άλλων.
Ποιος φταίει για τη δημιουργία της κατάστασης που περιέγραψα;
Οι πολιτικοί που δημιούργησαν το πελατειακό κράτος για να εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους
Ορισμένοι (δυστυχώς πολλοί) πολίτες- εργαζόμενοι που πίεσαν και δέχτηκαν το διορισμό τους σε θέσεις για τις οποίες δεν είχαν τα απαραίτητα προσόντα, που πίεσαν και δέχτηκαν να διοριστούν στο Δημόσιο εκτός ΑΣΕΠ, που πίεσαν και δέχτηκαν να διορισθούν στο Δημόσιο όχι για να εργάζονται αλλά για να κάθονται και να πληρώνονται.
Τι θα πρέπει να γίνει;
Να καθορίσουμε το είδος και το πλήθος των υπηρεσιών που χρειαζόμαστε για να λειτουργούμε ως ευνομούμενη πολιτεία.
Να καθορίσουμε το πλήθος και τα προσόντα των υπαλλήλων που χρειαζόμαστε, να τους προσλάβουμε με τετραετή σύμβαση και, εφόσον η αντικειμενική αξιολόγηση τους δείχνει ότι ανταποκρίθηκαν πλήρως σα καθήκοντα τους, η σύμβαση να ανανεώνεται.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ και αυτό να ισχύει για όλους.
Όσοι από τους ανθρώπους, που σήμερα εργάζονται στο Δημόσιο, περισσεύουν θα πρέπει με ευθύνη του κράτους να εκπαιδευτούν ή να μετεκπαιδευτούν και να βρουν δουλειά στον Ιδιωτικό τομέα.

Απολύσεις στο Δημόσιο ή αλλιώς... «πως τρώμε τις σάρκες μας»

Μια διαρκής αντιπαράθεση μεταξύ Δημοσίων Υπαλλήλων και της υπόλοιπης κοινωνίας, εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες-μέρες μπροστά μας. Την παρακολουθώ από τα κανάλια, όπου έχουν βαλθεί να μας πείσουν πως για όλα τα δεινά αυτού του τόπου φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, την παρακολουθώ μέσω δηλώσεων φωτισμένων πολιτικών μας, την παρακολουθώ στην καθημερινότητά μου, που ως υπάλληλος του ιδιωτικού τομέα δεν είναι λίγες οι φορές που ακούω από συναδέλφους μου να ξεστομίζουν ανερυθρίαστα το «ας απολυθούν οι μισοί Δημόσιοι Υπάλληλοι, έτσι κι αλλιώς τους πληρώνουμε και δεν κάνουν τίποτα».

Έχει γίνει πια κρατούσα αντίληψη ότι το να απολυθούν κάποιες χιλιάδες Δημοσίων Υπαλλήλων είναι απλά η επιβολή της δικαιοσύνης για όλα αυτά τα χρόνια που όλοι οι άλλοι δούλευαν και οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ξύνονταν.

Πράγματι όλα αυτά τα χρόνια βλέπω γύρω μου βολεμένους που κατά κύριο λόγο χρησιμοποίησαν κάποιον κομματικό μηχανισμό και οι οποίοι εισέπρατταν μισθό πολλαπλάσιο του δικού μου χωρίς να παράγουν τίποτα. Εκνευριζόμουν και συνεχίζω να εκνευρίζομαι όσο δεν φαντάζεστε. Μ’ αυτούς, αλλά και με τους άλλους που λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τα πενήντα τους μου κράδαιναν την μηνιαία απόδειξη σύνταξης. Σύνταξης μάλιστα που προήλθε από ξύσιμο, όπως προείπα. Είναι γνωστό και το ανέκδοτο με τον ανάπηρο που προσλαμβάνεται στο Δημόσιο και του λέει ο προϊστάμενος ότι λόγω της συγκεκριμένης αναπηρίας του να πηγαίνει στη δουλειά μετά τις 12. Αν δεν το ξέρετε ρωτήστε να σας το πουν γιατί δεν γράφεται. Συνεχίζω να εκνευρίζομαι με τα απίστευτα προνόμια κάθε λογής που απολαμβάνουν ακόμη και σήμερα.

Έχω φίλους που ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, γνωστούς, γείτονες, γονείς συμμαθητών των παιδιών μου, και είμαι σίγουρος ότι αν ψάξετε γύρω σας, όλοι σας θα βρείτε αρκετούς τέτοιους. Νοιώθω και ‘γω όπως και πολλοί άλλοι τα κορόιδα (άλλη λέξη ήθελα να γράψω αλλά επίσης απαγορεύεται) της υπόθεσης.

Αλλά απόλυση; ΟΧΙ

Τι είδους δίκαιο είναι αυτό και ποιάς κοινωνίας που επιθυμεί και επιδιώκει την καταστροφή, την εξαθλίωση μελών της;
Τι είδους δίκαιο είναι αυτό και ποιάς κοινωνίας που αυτοί που φρόντισαν να φτιάξουν στρατιές αργόμισθων σήμερα αποφασίζουν αυτούς τους ίδιους να τους οδηγήσουν σε οικονομικό θάνατο;

Το ΟΧΙ μου στις απολύσεις στο Δημόσιο, αν και υπάλληλος του Ιδιωτικού τομέα, θέλω να είναι όσο πιο ξεκάθαρο και όσο πιο δυνατό γίνεται. Και μαζί με το δικό μου ΟΧΙ πιστεύω ότι πρέπει να ενωθεί το ΟΧΙ ολόκληρης της κοινωνίας.

Και βέβαια θα είχε δίκιο όποιος με ρωτούσε: «Και τι λες ρε Καρρά; Να συνεχίσουμε να τους πληρώνουμε και να κάθονται;»

Όχι δεν λέω αυτό. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν πριν καταλήξουμε ότι κάποιοι περισσεύουν από το Δημόσιο και η άποψη μου είναι συγκεκριμένη.

Το ενιαίο μισθολόγιο πρέπει να συνδυαστεί με την ίδρυση “Υπουργείου Υπαλλήλων”. Τώρα αν θα ονομάζεται έτσι, αν θα είναι Υπουργείο ή Διεύθυνση μικρή σημασία έχει για μένα. Σ’ αυτό το - όπως θέλετε πείτε το – θα ανήκουν όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι στενού ή ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, δηλαδή όλοι θα είναι Κρατικοί Υπάλληλοι. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι εκεί που ο Δήμος Παλλήνης τις ανάγκες του που σήμερα τις καλύπτει με 8μηνες συμβάσεις, θα τις καλύψει από τη δεξαμενή, θα τις καλύψει από τους 40 κηπουρούς που έχει ο Δήμος Χ για πλατεία 500 τμ.

Αφού κάνουμε αυτό, με το οποίο βέβαια θα ξετρυπώσουμε και κάποιους που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε Υπηρεσία αλλά πληρώνονται από αυτή, τότε θα δούμε αν πρέπει να γίνουν απολύσεις.

Και επειδή το παρατράβηξα κλείνοντας να σας πω άλλη μια άποψή μου ελπίζοντας ότι κάνω λάθος. Τις απολύσεις, τα σαΐνια μας τις ονόμασαν εφεδρεία, όπου για κάποιο διάστημα ο Υπάλληλος θα παίρνει ποσοστό του μισθού του μέχρι να διαπιστωθεί εάν είναι απαραίτητος, οπότε επιστρέφει, ή εάν δεν είναι, οπότε φεύγει. Όλο αυτό εμένα μου μυρίζει ομηρία και εκλογική πελατεία. Οι επερχόμενοι θα λένε στους άμοιρους-όμηρους εφέδρους «μη σε νοιάζει όταν έρθουμε εμείς θα σε φτιάξουμε γιατί οι προηγούμενοι ήταν κακοί» και οι απερχόμενοι προσπαθώντας να μην απέλθουν θα λένε στους άμοιρους-όμηρους εφέδρους «Βλάκας ήταν ο Διευθυντής, μετά τις εκλογές που θα τον αλλάξουμε θα το διορθώσουμε». Και έτσι τα μαγαζάκια ΟΛΩΝ θα έχουν πελάτες.

Το κείμενό μου αυτό δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του Νεολόγου και μπορείτε να το δείτε και εδώ: http://neologosattikis.gr/views-articles/citizens-opinions/48--l-r

Συνέρθετε

Αν επέλθει ο θάνατος της οικονομίας δεν υπάρχει η «αιώνια ζωή» στην οικονομία, αλλά η αμετάβλητη κατάσταση του θανάτου που θα κάνει δεκαετίες να την ξεπεράσει ο τόπος

Με αυτή τη φράση ο Υπουργός προσπάθησε να πείσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και την κοινωνία για την αναγκαιότητα του πολυνομοσχεδίου.

Για τους βουλευτές δεν ξέρω, θα δούμε στην ψηφοφορία, νομίζω όμως ότι το αποτέλεσμα είναι δεδομένο.

Το ίδιο δεδομένο είναι και το αν έπεισε την κοινωνία. Η αποτυχία του ολοφάνερη. Το τεράστιο πλήθιος κόσμου που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις την έκανε ακόμη πιο ξεκάθαρη.

Οφείλω να αναγνωρίσω στον Υπουργό την ευφράδεια, την ευστροφία, την εφευρετικότητα και πολλά άλλα στη ρητορική του. Όμως πίσω από αυτή τη ρητορική υπάρχει η πράξη. Υπάρχει η ανακολουθία λόγων προεκλογικώς και έργων μετεκλογικών, υπάρχει η συνεχής ανακολουθία 2 και πλέον ετών.

Δυστυχώς για εσάς Υπουργέ μου, έχετε καταφέρει να μην σας πιστεύει κανείς. Και δεν εννοώ εσάς προσωπικά αλλά ολόκληρη την Κυβέρνηση. Είναι τόσες οι παλινωδίες, τόσα τα μπρος πίσω αυτής της Κυβέρνησης που ακόμα και αν έχετε δίκιο στην έκφραση που χρησιμοποιήσατε, δεν υπάρχει κανείς που να σας πιστεύει πια.

Έχετε καταντήσει σαν το ανέκδοτο με το βοσκό και το λύκο. 

Είσαστε απελπιστικά μόνοι σας και δεν σας πιστεύει κανείς όταν λέτε ότι αγωνίζεστε για τη σωτηρία της χώρας. Δικό σας επίτευγμα είναι κι αυτό. Εσείς καταφέρατε να είστε μια Κυβέρνηση που δεν έχει καμία κοινωνική αναφορά, μια κυβέρνηση που δεν έχω καταλάβει γιατί ακόμη στον τίτλο της έχει το προσδιοριστικό Σοσιαλιστική, μια κυβέρνηση που κατέστρεψε σε 2 και κάτι έτη, κατακτήσεις δεκαετιών του εργατικού κινήματος, μια κυβέρνηση που χτυπάει ανελέητα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, μια κυβέρνηση που έχει χάσει κάθε επαφή με τη παραδοσιακή βάση του κόμματός της, μια κυβέρνηση που έχει βυθίσει στην ανασφάλεια εκατομμύρια Έλληνες.

Μιλάτε πια σε «ώτα» που καταφέρατε να τα κάνετε «μη ακουόντων».

Και δεν είστε μόνο εσείς υπουργέ μου, που δεν σας ακούει κανείς, για να μη σας αδικώ κιόλας. Είναι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό, που καθημερινά αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων. 

Σ΄ αυτή τη δύσκολη στιγμή για τη χώρα εσείς ακόμη τσακώνεστε ως κοκόρια για το αν η "πρόταση" έγινε το βράδυ ή το πρωί λες και έχει κανένα νόημα όλη αυτή η φαγωμάρα για τον άνεργο που δεν μπορεί να ικανοποιήσει βασικές του ανάγκες. Λες και έχει κανένα νόημα για όλους αυτούς που ζουν βουτηγμένοι στην ανασφάλεια και την αμφιβολία για το μέλλον Τσακώνεστε ως κοκόρια για το ποιος φταίει λες και δεν φταίτε όλοι μαζί, λες και δεν καλύψατε τις ανομίες σας όλοι μαζί.

Δώσατε χώρο, πολιτικό χώρο, σε κάθε είδους φασιστοειδές να παρουσιάζεται ως σωτήρας και μεθοδικά να εισχωρεί με αφορμή δήθεν το Εθνικό συμφέρον, σε όλο και περισσότερα στρώματα. Ο λαϊκισμός των φασιστοειδών βρίσκει όλο και περισσότερη ανταπόκριση και φταίτε όλοι γι’ αυτό. Και σεις μαζί «σύντροφοί μου» της «αριστεράς». Εγκλωβισμένοι σε δογματισμούς, με απολιθωμένο λόγο, χωρισμένοι ήδη σε εκατό κομμάτια που το ένα δεν θέλει να βλέπει το άλλο.   

Πρώτη μέριμνα όλων σας, η προστασία του χώρου και της καρέκλας. Η θεσούλα πάνω απ΄ όλα. Συνέρθετε επιτέλους. Συνέρθετε όλοι σας. Είστε πια επικίνδυνοι.

Φοβάμαι

Φοβάμαι γι’ αυτό που έρχεται. Το 2012 θα είναι μάλλον η πιο δύσκολη χρονιά που έχουμε περάσει.

Όσοι πιστεύετε ότι μπορεί να εξαιρεθείτε από αυτό που έρχεται «πλανάσθαι πλάνην οικτρά».

Όλοι μας θα απεμπολήσουμε κάτι. Κάτι από όλα αυτά που τόσα χρόνια τώρα απολαμβάναμε και σε κάποιες περιπτώσεις δεν τα δικαιούμασταν. Κάτι από αυτά που μας έκαναν να καμαρώνουμε για το υψηλό βιοτικό μας επίπεδο.

Και αν αυτό που θα χάσουμε είναι το smart phone ή το Cayenne τότε το κακό είναι μικρό. Γιατί κάποιοι συμπολίτες μας έχουν ήδη χάσει το δικαίωμα στην εργασία, κάτι που σήμερα είναι το πιο σημαντικό θα έλεγα μετά την υγεία.

Το «υψηλό βιοτικό επίπεδό μας» θα πέσει. Και θα πέσει πολύ χαμηλά. Εκεί οδηγεί ο ακολουθούμενος δρόμος. Κάποιοι από μας θα οδηγηθούν στην εξαθλίωση και μη θεωρείτε ότι λέω υπερβολές. Κάποιοι έχουν ήδη εξαθλιωθεί.

Αυτό που ζούμε σήμερα και οι ψυχολόγοι πια δημοσιογράφοι μας ονομάζουν μαζική κατάθλιψη, θα γίνεται όλο και πιο έντονο.

Αρκετοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι θα ζήσουμε και έντονες κοινωνικές αναταραχές. Δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς. Με την άποψη αυτή φλερτάρουν όσοι επενδύουν στην καταστροφή για να στρατολογήσουν μέλη.

Πιστεύω ότι οι καναπέδες μας έχουν κάνει τόσο βαθιές λακκούβες που είναι δύσκολο να βγούμε από αυτές. Πιστεύω ότι όλο αυτό θα το περάσουμε στα βουβά. Μέσα μας. Ο καθένας το δικό του Γολγοθά, το δικό του Σταυρό. Κι αυτό είναι χειρότερο. Γιατί έτσι εκτός από εξαθλιωμένη κοινωνία θα έχουμε και αποδομημένη κοινωνία

Φοβάμαι λοιπόν για όλα αυτά αλλά και για το μέλλον. Το μέλλον που αφαιρούμε από τα παιδιά μας, το μέλλον της μιζέριας και της βουλγαριοποίησης της ζωής μας.

Αλλά θα ζήσουμε. Θα επιβιώσουμε. Η προηγούμενη γενιά έζησε πόλεμο και τα κατάφερε. Η δικιά μας γενιά ζει ένα πρωτόγνωρο πόλεμο και πιστεύω ότι και αυτή θα τα καταφέρει τελικά.

Κι αυτό όμως με φοβίζει.

Φοβάμαι ότι αφού περάσουν όλα αυτά σε κάποια χρόνια, ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ.

Φοβάμαι ότι από απο αυτό που θα περάσουμε δεν θα διδαχτούμε τίποτα

Φοβάμαι ότι πάλι τα λαμόγια θα επιπλεύσουν.

Φοβάμαι ότι πάλι θα λαδώνονται οι διάφοροι για να κάνουν τη δουλειά τους

Φοβάμαι ότι πάλι θα δίνουμε φακελάκι στο γιατρό για να μας εγχειρίσει

Φοβάμαι ότι τα κομματόσκυλα πάλι θα αρμέγουν τον κρατικό κορβανά

Φοβάμαι ότι πάλι κάθε λίγο και λιγάκι θα αλλάζουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα

Φοβάμαι ότι πάλι θα τρέχουμε στο βουλευτή να τακτοποιήσει την υπόθεσή μας

Φοβάμαι ότι πάλι ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ.

Και τα φοβάμαι όλα αυτά γιατί δεν βλέπω καμία πολιτική βούληση αλλαγής. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι και οι 300 που αποφασίζουν για μας, μας οδηγούν στο να επαληθευτούν οι φόβοι μου.   

Αυτό λοιπόν που φοβάμαι περισσότερο είναι ότι θα έχουμε τους ίδιους πολιτικούς. Αλλά όπως λέει και ο σοφός «Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν».

Δημήτρης Καρράς