ADULTS IN THE ROOM
Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς.
Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Λούλης - Γιάνης Αλέξανδρος Μπουρδούμης - Αλέξης Ούλριχ Τουκούρ - Βόλφγκανγκ Νταν Σούρµανς - Γερούν Χρήστος Στέργιογλου - Σάκης Δημήτρης Τάρλοου - Ευκλείδης Αλέξανδρος Λογοθέτης - Μάνος Ζοσιάν Πινσόν - Κριστίν Κορνίλιους Οµπόνια - Βιμς Ορελιάν Ρεκουάν - Πιέρ Βενσάν Νεµέτ - Μισέλ Φραντσέσκο Ακουαρόλι - Μάριο Θάνος Τοκάκης - Γιώργος Τζορτζ Λεντς - Αρχηγός της Τρόικας Θέµης Πάνου - Σιάγκας Μαρία Πρωτόπαππα - Έλενα.
Διάρκεια: 127 λεπτά
Ώρα έναρξης: 20.45 (Μια προβολή)
Πίσω από κλειστές πόρτες, διαδραματίζεται μια παγκόσμια ιστορία:
Εκείνη ενός λαού παγιδευμένου σε ένα κολοσσιαίο χρέος.
Μια επιβεβλημένη λιτότητα ενάντια στην ανθρωπότητα και την επιβίωση.
Μια ιστορία όπου ο καθένας παίζει το δικό του ρόλο, όπου οι χαρακτήρες δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί, αλλά καθοδηγούμενοι από τις συνέπειες της δικής τους αντίληψης για το τι είναι σωστό να κάνουν.
Μια ασφυκτική παγίδα όπου οι ήρωες οδηγούνται στη διχόνοια.
Μια αρχαία ελληνική τραγωδία στη σύγχρονη εποχή.
Πώς εμπνευστήκατε την ταινία;
Δεν ήταν τόσο έμπνευση όσο κάτι προφανές, μία ανάγκη.
Εν είδει επιλόγου στην οικονομική κρίση 10 χρόνια μετά το ξέσπασμά της το 2008, φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει πως υπεύθυνες για αυτήν είναι οι κυβερνήσεις που διοικούσαν αυτή τη χώρα εδώ και 30 χρόνια, η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το ΠΑΣΟΚ. Εκείνες άφησαν να αναπτυχθεί, από ανικανότητα ή και λόγω του πελατειακού τους πνεύματος, ένα κολοσσιαίο χρέος 320 δισεκατομμυρίων.
Ένα χρέος αδύνατο να αποπληρωθεί. Εν τω μεταξύ, η Γαλλία και η Γερμανία συνέχιζαν χωρίς ενοχές να πωλούν τα προϊόντα τους, αυτοκίνητα κλπ, αλλά κυρίως εκείνα της πολεμικής βιομηχανίας σε μια χώρα που ήξεραν ότι είναι υπερχρεωμένη.
Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το άφηνε να συμβαίνει.
Το 2015, η Μισέλ έκανε την παραγωγή μιας ταινίας στη Θεσσαλονίκη, εν μέσω κρίσης, την εποχή που έκλεισαν οι ελληνικές τράπεζες.
Στις 14 Ιουλίου λοιπόν, μου έστειλε μια συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη στον ξένο Τύπο κάνοντας ένα σύντομο σχόλιο: «Εδώ υπάρχει θέμα για την ταινία.»
Από την αρχή της κρίσης αισθάνθηκα ότι η χώρα έμπαινε σε μια από αυτές τις δραματικές καταστάσεις που κατά καιρούς έχει περιέλθει το Έθνος από την ίδρυση του ελεύθερου κράτους το 1821.
Η ιδέα της ταινίας γεννήθηκε όταν συνειδητοποίησα ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού είχε παγιδευτεί σε μια φτωχοποίηση και υποβίβαση.
Υπήρχαν πολλές καλές αναλύσεις αλλά και αντιφάσεις, οξείες επιθέσεις, υπεκφυγές και σκοτεινά σενάρια.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Eurogroup, εμπλέκονταν όλο και περισσότερο σε μια κατάσταση που έτεινε να εξελιχθεί σε μία απευθείας σύγκρουση με την Ελλάδα.
Η ένταση κορυφώθηκε όταν ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα και Υπουργό Οικονομικών τον Γ. Βαρουφάκη.
Ήταν ξεκάθαρο για μένα ότι προτεραιότητα της Κομισιόν και του Eurogroup, ήταν να σώσουν τις Γερμανικές και τις Γαλλικές τράπεζες και όχι τους Έλληνες πολίτες, αντιθέτως να τους τιμωρήσουν για το χρέος επειδή έφεραν την Αριστερά στην εξουσία.
Κάθε ανησυχία για το τι θα αντιμετώπιζε ο ελληνικός λαός είχε εξαφανιστεί.
Η απρόσμενη αντίσταση του λαού, αλλά και οι προτάσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Υπουργού Οικονομικών προκάλεσαν μια θύελλα αντιδράσεων και ιδίως μίσους. Συνοδευόμενη από την απόρριψη των διαπραγματεύσεων και την υπόδειξη υποταγής. Αλλιώς, η Ελλάδα θα έβγαινε από το ΕΥΡΩ.
Παρακολουθούσα τις φοβερές και παθιασμένες περιπέτειες αυτής της σύγκρουσης που σιγά σιγά ξεπερνούσε το οικονομικό πλαίσιο.
Η πολιτική βία, το μίσος προς το άλλον, οι προκαταλήψεις και η ξενοφοβία, η διαφθορά των ιδεών, δεν είχαν όριο.
Όλα αυτά βρίσκονταν στον σημαντικό όγκο πληροφοριών που είχα συλλέξει και ακόμη περισσότερα. Οι πρωταγωνιστές, τα θύματα, κρυφοί ηγέτες αυτών των δραματικών καταστάσεων…
Αλλά πώς, μέσα από αυτόν τον όγκο πληροφοριών μπορεί να προκύψει ένα σενάριο;
Αυτή η ερώτηση με έκανε να θυμηθώ την ιστορία του μικρού αγοριού που βλέπει ένα τεράστιο «όγκο» μαρμάρου στο ατελιέ του γλύπτη.
Όταν επιστρέφει ξανά λίγο καιρό αργότερα βλέπει το μάρμαρο να έχει αρχίσει να παίρνει τη μορφή μιας όμορφης γυναίκας.
«Πώς ήξερες ότι ήταν εκεί μέσα;», ρώτησε τον γλύπτη.
Έτσι ήξερα ότι μέσα από αυτό τον τεράστιο όγκο πληροφοριών θα προέκυπτε ένα σενάριο, αλλά ποιο;
Πώς λοιπόν, πήρε μορφή το σενάριο μέσα από αυτόν τον «όγκο πληροφοριών»;
Το μήνυμα της Μισέλ και το άρθρο με οδήγησαν στον Γ. Βαρουφάκη για τον οποίο είχα τις επιφυλάξεις μου έχοντας διαβάσει όλα τα αρνητικά σενάρια που έγραφαν οι εφημερίδες για αυτόν. Οι επιφυλάξεις μου διαλύθηκαν όταν παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα μετά από το θρίαμβο του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα -61%-ενάντια στην υπόδειξη της Κομισιόν να υποταχθούν (οι Έλληνες).
Ο Βαρουφάκης είχε ακολουθήσει την επιθυμία του λαού. Ο Αλέξης Τσίπρας αποδέχθηκε το Μνημόνιο (ΜοU), το οποίο η Βουλή υπερψήφισε με 73%.
Με λίγα λόγια η απόφαση του λαού ανατράπηκε και ο Βαρουφάκης δεν το δέχτηκε αυτό.
Έτσι θέλησα να τον γνωρίσω. Το καλοκαίρι του ’15 πήγαμε να τον συναντήσουμε με τη Μισέλ, στην Αίγινα, εκείνον και τη σύζυγό του Δανάη.
Μιλήσαμε πολύ κατά τη διάρκεια ενός εκτενούς Σαββατοκύριακου. Μου περιέγραψε λεπτομερώς, τους πέντε μήνες και δώδεκα μέρες που πέρασε στην κυβέρνηση Τσίπρα καθώς και τις διαπραγματεύσεις του με το Eurogroup.
Μου έβαλε να ακούσω τις ηχογραφήσεις από τις συναντήσεις του με το Eurogroup, στις Βρυξέλλες, στη Ρίγα και αλλού, τις συνομιλίες του με τον Σόιμπλε, τον πανίσχυρο Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας.
Μου έδωσε και διάβασα τις σημειώσεις του από τις συναντήσεις του με προσωπικότητες αλλά κυρίως εκείνες με τον Αλέξη Τσίπρα.
Στο τέλος της πρώτης αυτής συνάντησης μου εμπιστεύθηκε το σχέδιό του να γράψει ένα βιβλίο για την εμπειρία του ως «εξωτερικός» (outsider) που έγινε «ημέτερος» (insider) της πολιτικής.
Κρατήσαμε επαφή και αποφασίσαμε ότι θα μου έστελνε σταδιακά τα κεφάλαια του βιβλίου του.
Από την πλευρά μου, ήμουν τότε σε μία περίοδο που έγραφα τη βιογραφία μου παρακολουθώντας παράλληλα από κοντά τις περιπέτειες της Ελλάδας.
Στις 31 Οκτωβρίου του 2016, έλαβα τα πρώτα τρία κεφάλαια του βιβλίου του και στο τέλος του Δεκέμβρη κάποια ακόμη. Τέλος, το Μάρτιο του 2017, έλαβα τα υπόλοιπα κεφάλαια, το εισαγωγικό σημείωμα και τον επίλογο.
Από την πρώτη συνάντησή μας, είχα αρχίσει να σκέφτομαι τη δομή του σεναρίου.
Είχα αποφασίσει να εξερευνήσω την «παγίδα», χωρίς όμως να παραμελήσω τους «παγιδευμένους».
Είχα ένα βασικό άξονα με κέντρο τις συναντήσεις με το Eurogroup και για τους διαλόγους είχα τις ηχογραφήσεις που μου είχε δώσει να ακούσω.
Τελείωνα τότε τη βιογραφία μου και ξεκίνησα να δουλεύω πάνω στο σενάριο.
