Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Αποχέτευση ακαθάρτων Δήμου Παλλήνης - ένα ακόμη σημαντικό βήμα

Η εικόνα του έργου για να καταλάβουμε το μέγεθός του.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων η διαδρομή δεν αποτυπώνεται
με ακρίβεια, είναι όμως πολύ κοντά στην πραγματικότητα
Ένα ακόμη σημαντικό βήμα έγινε με τη σημερινή ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Παλλήνης, για υποβολή προς χρηματοδότηση του έργου κατασκευής του κεντρικού αγωγού αποχέτευσης ακαθάρτων του Δήμου μας.

Πρόκειται για έργο προϋπολογισμού 14.500.000 € που αφορά την κατασκευή του συλλεκτήριου αγωγού ολόκληρου του Δήμου Παλλήνης, που θα ξεκινά από το Βακαλόπουλο (περίπου στο ύψος της NEOSET στα σύνορά μας με το Πικέρμι) και ακολουθώντας την Υμηττού - Ραφήνας αφού περάσει από το Φούρεσι των Γλυκών Νερών θα φτάνει στο Σταυρό και στη συνέχεια μέσω των Μεσογείων - Χαλανδρίου - Αγίας Παρασκευής - Πλατεία Κένεντι - Παπανικολή θα συνδεθεί με υπάρχοντα αγωγό προς την Ψυττάλεια.

Παρά τις πιθανές δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν από ένα έργο τέτοιου μεγέθους, ο Δήμος Παλλήνης αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι κινείται μεθοδικά, σταθερά, με επιμονή, πολύ δουλειά και χωρίς πολύ "θόρυβο" προς την κατεύθυνση της ολοκλήρωσης ενός τεράστιου έργου.

Υπενθυμίζω:
1 Ιανουαρίου 2011: Γέννηση Καλλικρατικού Δήμου Παλλήνης
3 Νοεμβρίου 2011: Εξασφάλιση χρηματοδότησης 74 εκ για το εσωτερικό δίκτυο
16 Ιανουαρίου 2012: Ο Δήμος Παλλήνης καταφέρνει να αποκτήσει προσανατολισμό αποχέτευσης προς την Ψυττάλεια
4 Μαΐου 2012: Τροποποίηση των αποφάσεων χρηματοδότησης (τα 74 εκ) ώστε να έχουν αποδέκτη την Ψυττάλεια

Δείτε το video από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου και θα πάρετε απαντήσεις σε πολλά ερωτήματά σας



Είχα γράψει παλιότερα ότι είναι αρκετοί που προτιμούν την πόλη με βόθρους, παρά με αποχέτευση που θα έχει γίνει από τη σημερινή Δημοτική Αρχή. Σήμερα ακούστηκαν και πάλι οι φωνές της Κασσάνδρας. Το γεγονός όμως είναι ένα: Η σημερινή Δημοτική αρχή κινείται μεθοδικά και αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση της επίλυσης, είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε δεν αρέσει, και είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά-πολλά χρόνια που η επίλυση είναι μπροστά μας, και τη βλέπουμε.