Γράφει ο Βασίλης Δημητριάδης
Νομίζω πως έφτασε επιτέλους η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά. Μέσα από αυτή τη ΦΩΝΗ που επί χρόνια προσπαθεί να απευθυνθεί σε ένα κοινό, το οποίο στην πλειονότητά του ασκούσε το άθλημα της κριτικής από το χώρο του σαλονιού του. Θα πρέπει αυτές τις ώρες όπου όλοι μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες καταστάσεις να δούμε επιτέλους κατάμουτρα τους εαυτούς μας και να σταματήσουμε να ελκόμαστε από τις μισές αλήθειες και τα χαϊδέματα των αυτιών που τόσο μας ικανοποιούσε και μας κολάκευε…
Αγαπητοί μου συμπολίτες… αγαπητοί μου συνέλληνες:
Λίγα μέτρα πριν τον γκρεμό, ήλθε η ώρα να δούμε κατάματα την αλήθεια και το τι κάναμε οι ίδιοι για να έλθουμε ως εδώ.
Ναι οι… πολιτικοί φταίνε για όλα..
Ποιος τους έδωσε όμως την δυνατότητα να φταίνε σήμερα; Ποιος έτρεχε στις συγκεντρώσεις με τις πλαστικές σημαίες και πλακώνοταν με “τους άλλους”;
ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ!!!
Εμείς βλέποντας το πως συμπεριφέρονταν, γιατί συνεχίζαμε να τους ψάχνουμε για να τους σφίξουμε (ή ακόμα χειρότερα να τους γλύψουμε) το χέρι και να ζητήσουμε κρυφά μια θεσούλα για“το παιδί”;
Μήπως όλα αυτά τα σκατά τα πετάγαμε επί χρόνια πάνω σε ένα ανεμιστήρα και ήλθε η ώρα επιτέλους να τα φάμε στη μάπα;
Όμως… και κάτι άλλο… Δεν μπορεί να μετατρέπουμε τον πρώτο που θα συναντήσουμε μπροστά μας σε… «σάκο του μπόξ» για να εκτονωθούμε.
Δεν μπορεί να «λούζεις» για… λόγους που άπτονται της άθλιας Κυβερνητικής πολιτικής, με χαρακτηρισμούς κατά όπως γουστάρεις, κάποιον που στους 40 βαθμούς κάθεται και σου δίνει ένα έντυπο του Δήμου, (κάτι που εσύ δεν έκανες και δεν θα κάνεις ποτέ σου), για να ενημερωθείς -έστω και αν διαφωνείς- μόνο και μόνο επειδή τον… βρήκες πρόχειρο.
Ποιος; ΕΣΥ που η ενημέρωσή σου προέρχεται από το κάθε κωλοκάναλο και τον κάθε ακριβοπληρωμένο δημοσιογραφίσκο υπηρέτη συμφερόντων!!!
Δεν μπορεί να το παίζεις “Ελληναράς” τύπου “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε” απευθυνόμενος σε εθελοντές (ναι υπάρχουν και τέτοιοι ακόμα, μακριά από τη δική σου λογική, όμως υπάρχουν), που στήνονται από το πρωϊ να σε εξυπηρετήσουν το δεκάλεπτο που θα περάσεις από εκεί που βρίσκονται να πάρεις τις πατάτες σου ή τι άλλο… Και να τους βρίζεις επειδή το δεκάλεπτο έγινε… 12λεπτο!
Δεν μπορεί ρε Έλληνα συμπολίτη να ζητάς να σου καθαρίσει ο Δήμος το δικό σου οικόπεδο από τα ξερόχορτα και μάλιστα κατά προτεραιότητα…
Δεν μπορεί ρε Ελληναρά να προσπαθείς να έχεις ξεχωριστή μεταχείριση εσύ και η οικογένειά σου, από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και να ζητάς και τα ρέστα όταν δεν σου γίνει η χάρη…
Δεν μπορεί ρε μάγκα Ελληναρά να κάθεσαι μέσα στο σπίτι σου και η μόνη άποψή σου σου για τον έξω κόσμο και τα κοινά προβλήματα, να είναι ένας μηδενιστικός ποταμός κατά πάντων!!!
Δεν μπορεί ρε μάγκα Ελληναρά, να μη θέλεις τον κάδο απέναντι από το σπίτι σου αλλά να είσαι ικανοποιημένος αν είναι έξω από το σπίτι του γείτονά σου όπου και αδειάζεις τα κλαδιά από τον κήπο σου ή το παλιό στρώμα σου!
Δεν μπορεί ρε μάγκα Ελληναρά να ζητάς σεβασμό όταν δεν τον προσφέρεις ο ίδιος με την συμπεριφορά σου!
Με λένε Βασίλη Δημητριάδη, το ζήτημα αφορά πολλούς άλλους Βασίληδες, Θανάσηδες, Γιώργους, Μελέτηδες κ.λ.π ανά την Ελλάδα, που δεν σου φταίνε σε τίποτα. Και θα στο πω πολύ απλά μάγκα Ελληναρά που χρεώνεις σήμερα στον πρώτο Βασίλη που θα συναντήσεις, τα αποτελέσματα των δικών σου παλαιότερων επιλογών, τον δικάζεις ο ίδιος ως Στρατοδίκης του εμφυλίου, του απαγγέλεις κατηγορία ως εισαγγελέας και εκδίδεις και την καταδικαστική σου απόφαση σε χρόνο μηδέν! Δεν είμαι υπάλληλος κανενός, αμοίβομαι αποκλειστικά από τη δουλειά μου στον ιδιωτικό τομέα, κινδυνεύω να μείνω -όπως όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι- άνεργος και αδιαφορώ αν με ψηφίσεις, τέτοιους ψηφοφόρους δεν τους θέλω! Και όταν με προσβάλεις θα σου απαντάω και ανάλογα!
Δεν επιτρέπω σε κανένα να θίγει την αξιοπρέπειά και την εντιμότητά μου και να τσουβαλιάζει μαζί, το σύνολο όσων ασχολούνται με τα κοινά κάθε επιπέδου και ευθύνης από πρωθυπουργό μέχρι δημοτικό σύμβουλο…
Όταν ζητώ την ψήφο του συμπολίτη μου δεν τη ζητώ για να του κάνω προσωπικές χάρες και εξυπηρετήσεις σε βάρος των μη ψηφοφόρων μου. Τη ζητώ γιατί κρίνω πως είμαι ικανός να προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο και έχω τη διάθεση γι αυτό. Για κανένα άλλο λόγο, ούτε καν για λόγους φιλίας ή συγγένειας.
Στο πρόσωπό μου, δεν θα δείς ποτέ κάποιο ζωγραφισμένο ψεύτικο χαμόγελο που θα σε κάνει να νιώσεις εσύ προσωπικά σπουδαίος όπως έχεις μάθει… Θα δεις όμως ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης όταν βρίσκομαι στην πλατεία, μπροστά στον κάδο ανακύκλωσης μεταχειρισμένων ειδών ένδυσης και υπόδησης ή μπροστά στους υπογειοποιημένους κάδους της.
Όταν ξέρω πως έχει στηθεί στο δήμο μας ένα κοινωνικό παντοπωλείο και Φαρμακείο, όταν ξέρω πως καθαρίστηκαν οι δημόσιοι χώροι, όταν ξέρω πως τουλάχιστον για φέτος θα μπορέσει αυτός ο Δήμος να εξασφαλίσει στους δημότες του, ακόμη και τα αυτονόητα, τα οποία πια δυστυχώς δεν μπορούν να θεωρούνται δεδομένα… Θα με δεις να χαμογελώ επίσης όταν συναντώ ένα συμπολίτη μου, που βοήθησε με ένα απλό τηλεφώνημα να αλλάξει μία λάμπα ή να κλείσει μία λακούβα, αλλά επίσης και θυμωμένο με εκείνον που θέλει τους εκλεγμένους πυθίες ή σάκους του μποξ για να ικανοποιεί την πληγωμένη «μαγκιά» του!
Δεν γνωρίζω πόσους αφορά το παραπάνω κείμενο… Είμαι όμως βέβαιος πως οι ίδιοι… κατάλαβαν ότι τους αφορά!!!
Πηγή
