Δήλωση Βαγγέλη Βενιζέλου (11/11/2007)

Χαιρετίζω την μεγάλη συμμετοχή στην σημερινή διαδικασία. Ευχαριστώ από καρδιάς όλα τα μέλη και όλους τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν. Όλοι όσοι μετείχαν σήμερα στην διαδικασία, θέλουν, θέλουμε, ένα ΠΑΣΟΚ θεσμικό, συλλογικό, δημοκρατικό, συγκροτημένο.Η πλειοψηφία επέλεξε και πάλι ως Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο Παπανδρέου. Τον συγχαίρω και του εύχομαι καλή επιτυχία στην αποστολή που επωμίζεται για δεύτερη φορά.Απευθύνω θερμό χαιρετισμό σε όλες εκείνες και όλους εκείνους που στήριξαν σε όλη τη χώρα, αυθόρμητα, την προσπάθειά μας.Συγκροτήθηκε ένα μεγάλο, δυναμικό, ριζοσπαστικό, αισιόδοξο ρεύμα. Νιώθω πραγματικά μεγάλη τιμή και μεγάλη ευθύνη, γιατί ένα τέτοιο ρεύμα εκφράζεται μέσα από την υποψηφιότητά μου.Αντίπαλός μας ήταν και είναι η συντήρηση, η Δεξιά και η κυβέρνησή της. Όλοι όσοι μετείχαμε στην σημερινή διαδικασία, έχουμε έναν κοινό στόχο: Τη νίκη του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτή την νίκη, θ' αγωνιστούμε όλοι μαζί. Σας ευχαριστώ.

Δήλωση Κώστα Σκανδαλίδη (11/11/2007)

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ που προσήλθαν αθρόα σε μια γιορτή της δημοκρατίας και απέδειξαν ότι το ΠΑΣΟΚ στις κρίσιμες στιγμές μπορεί να ανασυνταχθεί και να προχωρήσει μπροστά. Θέλω να συγχαρώ το Γιώργο Παπανδρέου για την εκλογή του. Έχουμε ισχυρό Πρόεδρο που μπορεί να οδηγήσει την παράταξη στη νίκη. Σε ότι με αφορά θα κάνω αυτό που πάντοτε με συνέπεια έκανα. Θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να επαναφέρουμε το ΠΑΣΟΚ στην νικηφόρα πορεία. Στην σύντομη αυτή περίοδο διατύπωσα τις απόψεις και τις προτάσεις μου για την αναγέννηση του Κινήματος και την Κυβερνώσα Αριστερά. Διαπίστωσα τη σημαντική δύναμη που έχουν στη βάση του Κινήματος. Θα τις υπηρετήσω και θα τις υπερασπιστώ. Εξ άλλου για μένα από την αρχή ξεκαθάρισα ότι η 11η Νοεμβρίου δεν είναι το τέλος της διαδρομής άλλα η πρώτη μέρα μιας νέας εποχής. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω από την καρδιά μου τους δεκάδες χιλιάδες πολίτες που με τίμησαν και με εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους. Δώσαμε μαζί μια μάχη ήθους και συνέπειας που τιμά τις αρχές και τις αξίες της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής μας παράταξης. Το ταξίδι συνεχίζεται συναρπαστικό και από σήμερα πιο αισιόδοξο.

ΔΙΩΞΤΕ ΤΑ "ΛΑΜΟΓΙΑ"

Είναι φυσιολογικό από την 16η Σεπτεμβρίου και μετά που το ΠΑΣΟΚ μπήκε στην περιπέτεια της εκλογής Προέδρου να παρουσιάζονται αρκετές διαφορετικές τοποθετήσεις υποστήριξης ανάμεσα στα μέλη του. Η διαφορετικότητα στην άποψη είναι κάτι που έχει κατακτηθεί εδώ και χρόνια στο ΠΑΣΟΚ (μόνο τις τάσεις δεν καταφέραμε να νομιμοποιήσουμε, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα). Έτσι λοιπόν όλο αυτό το διάστημα έχω συζητήσει με αρκετούς συντρόφους μου και μάλιστα δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε συζητήσεις που μάλλον όλοι μας είχαμε ξεχάσει. Συζητήσεις είτε κατ’ ιδίαν, είτε σε επίπεδο οργάνων όπως αυτή της Δημοτικής Οργάνωσης στις 12/10/2007. Πραγματικά τέτοια διαδικασία και συζήτηση είχα πολλά χρόνια να ζήσω. Πέρα όμως από αυτούς που καταφέρνουμε να διαφωνούμε πολιτικά υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που μηδιούν στην καλύτερη περίπτωση ή ακόμη χειρότερα σε κάποιες άλλες περιπτώσεις μου απευθύνουν το ειρωνικό «άσε μας ρε Καρρά με τον Σκανδαλίδη». Δεν χωράει το μυαλό τους ότι κάποιος μπορεί να υποστηρίζει έναν άνθρωπο για τις απόψεις του, για τη μέχρι σήμερα πρακτική του και στάση του, για την μέχρι σήμερα προσφορά του στην παράταξη, για τη σοβαρότητα που δείχνει όλο αυτό τον καιρό που οι άλλοι «ξεκατινιάζονται» στα παράθυρα και στις συνεντεύξεις. Θεωρούν αδιανόητο να μην είσαι με ένα από τα «φαβορί». Θεωρούν αδιανόητο να μην είσαι Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός. Και αναφέρομαι στις ομάδες γιατί τέτοια είναι η προσέγγιση των περισσοτέρων. Ποδοσφαιρική. Του τύπου «θα σας σκίσουμε» και διάφορα άλλα παρεμφερή. Βέβαια αυτή είναι η «αγνή» προσέγγιση. Γιατί όσοι προσεγγίζουν έτσι το θέμα τουλάχιστον δεν κάνουν κακό. Υπάρχει όμως και η προσέγγιση της υστεροβουλίας. Πως ρε φίλε δεν είσαι από τώρα με κάποιον από τους δύο τον οποίο θα βοηθήσεις για να μπορείς μετά να ζητήσεις; Αυτή είναι η προσέγγιση του λαμόγιου. Και δυστυχώς έχουμε και τέτοιους. Άνθρωποι που η συναλλαγή αποτελεί τη δεύτερη φύση τους. Ε λοιπόν όχι. Δεν μπορεί να κινούμαστε πάντα υστερόβουλα. Πρέπει επιτέλους να πούμε όχι και να απομονώσουμε όλους αυτούς. Τους ξέρουμε, τους διαισθανόμαστε, μπορεί να είναι δίπλα μας. Το ΠΑΣΟΚ και ο κόσμος του πρέπει επιτέλους να εκφραστεί. Μη δεχθείτε από κανέναν να σας υποδείξει τι να ψηφίσετε. Ψηφίστε με τη καρδιά σας, με τη ψυχή σας, για να ξαναβρεί και το ΠΑΣΟΚ τη ψυχή του. Και σεις σύντροφοι υποψήφιοι διώξτε όλους αυτούς που σκέφτονται υστερόβουλα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν τους ξέρετε. Διώξτε εσείς αυτούς για να μη διώξουν αυτοί εμάς.

ΘΕΣΗ - ΑΝΤΙΘΕΣΗ... ΣΥΝΘΕΣΗ ή ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ;

Ακούω πολλά τον τελευταίο καιρό περί «συνθέσεων» και απορώ. Τι θα πει σύνθεση και πως μπορεί να γίνει σύνθεση σε απόψεις που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Πως μπορεί για παράδειγμα να είναι οι μισοί υπέρ των ιδιωτικών Πανεπιστημίων οι άλλοι μισοί κατά αυτών και όλο αυτό να συντεθεί; Ίσως δεν φτάνει το φτωχό μου μυαλό μέχρι εκεί, ώστε να καταλάβω. Όλα αυτά τα χρόνια στην προσπάθεια της σύνθεσης μετατρέψαμε το ΠΑΣΟΚ σε κόμμα ετερόκλητων και αντιθετικών, πολλές φορές, απόψεων που μόνο στόχο έχει τη νομή και τη διαχείριση εξουσίας. Στην προσπάθεια αυτή χώρεσαν πολλοί μέσα στο ΠΑΣΟΚ που οι απόψεις τους άλλαξαν το χαρακτήρα του κινήματος. Χώρεσαν πολλοί που προκαλούν την οργή του Ελληνικού Λαού για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν και ταυτίστηκαν με την εξουσία. Η λογική της Θέσης-Αντίθεσης-Σύνθεσης μόνο αυτούς εξυπηρετεί, αυτούς που επιθυμούν διακαώς να νέμονται την εξουσία που όλοι εμείς με την ανοχή μας τους προσφέρουμε απλόχερα. Με όλους αυτούς καταφέραμε να ταυτίσουμε το ΠΑΣΟΚ στη συνείδηση του μέσου Έλληνα Πολίτη ως το κόμμα, της συναλλαγής. Ειπώθηκε ξεκάθαρα στην τελευταία συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου πως είναι πολλοί αυτοί που «έφτιαξαν περιουσίες» από την μακρόχρονη διαχείριση της εξουσίας. Ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω και που κατά τη γνώμη μου αν και τόσο σοβαρό, πέρασε σαν να μην ειπώθηκε ποτέ, από τα κανάλια. Για ποια σύνθεση λοιπόν μιλάμε. Σας πληροφορώ και πιστεύω πως εκφράζω αρκετούς από εσάς ότι δεν θέλω να είμαι στο ίδιο κόμμα με αυτούς που κατά το Εθνικό Συμβούλιο «έφτιαξαν περιουσίες». Και για να το προεκτείνω λίγο σας λέω επίσης ότι δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με όλους αυτούς που μπορεί να μη πλούτισαν αλλά βολεύτηκαν. Με όλους αυτούς που η ενασχόλησή τους με το ΠΑΣΟΚ έχει μόνο ιδιοτελή κριτήρια. Τάσσομαι λοιπόν ανεπιφύλακτα υπέρ της σύγκρουσης. Σύγκρουση με τα συμφέροντα κάθε είδους, και τους εντός του κόμματος εκφραστές τους ώστε να πάψει το ΠΑΣΟΚ να είναι ένα κόμμα οργανωτικά νεκρό, ένας φορέας συντήρησης κι όχι αλλαγής, ένα κόμμα χωρίς ίχνος συλλογικότητας και συντροφικότητας. Σύγκρουση με τους ημέτερους που γλύφουν πότε τον έναν και πότε τον άλλον προκειμένου να βολευτούν μετά. Θέση-Αντίθεση-Σύγκρουση-Προχώρημα λοιπόν ανεπιφύλακτα. Είναι αρκετοί οι σύντροφοί μου που λένε ότι με τη σύγκρουση δεν κερδίζονται εκλογές και ότι η σύνθεση είναι αυτή που δίνει τη νίκη. Ερωτώ όμως. Τι να την κάνω την Κυβέρνηση όταν θα αποτελείται από αυτούς που στη προηγούμενη θητεία τους πλούτισαν κατά το Εθνικό Συμβούλιο; Τι να την κάνω την Κυβέρνηση όταν οι ημέτεροι των πολιτικών γραφείων θα βολευτούν πάλι ενώ εγώ θα αγωνίζομαι για αξιοκρατία; Αλλά και η έννοια της ρήξης παίρνει το τελευταίο διάστημα περίεργες διαστάσεις. Αυτοί που μιλούν για ρήξη με το κατεστημένο και με κάθε λογής συμφέροντα την εννοούν πραγματικά; Μήπως η αναφορά σε ρήξεις έχει να κάνει με τους εσωκομματικούς αντιπάλους και μόνο; Το στρατόπεδο που την επαγγέλλεται δεν έχει επιστρατεύσει κανέναν από αυτούς που «έφτιαξαν περιουσίες»; Ήρθε η ώρα σύντροφοι να πάρουμε το ΠΑΣΟΚ στα χέρια μας. Εμείς, οι απλοί πολίτες που κάποτε του δώσαμε 48%. Ήρθε η ώρα να απομακρύνουμε και από τους δύο στρατούς όσους μας εκθέτουν στα μάτια της κοινωνίας. Για να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ το κόμμα των μη προνομιούχων, το κόμμα όλων των Ελλήνων που προσδοκούν μια καλύτερη πατρίδα, όλων των Ελλήνων που δεν ανέχονται άλλο να παίζουν στις πλάτες τους.

ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ

Μέρες τώρα παρακολουθούμε όλοι μας με μεγάλη αγωνία τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, που μετά την ήττα στις πρόσφατες εκλογές έχει περιέλθει σε μια ανεπανάληπτη εσωστρέφεια. Όλοι μας αναρωτιόμαστε τι θα γίνει, παρακολουθούμε από τα κανάλια και τις εφημερίδες τις τοποθετήσεις των κορυφαίων στελεχών (αλήθεια πόσο κορυφαίος μπορεί και πρέπει να είναι κάποιος που κατηγορεί συντρόφους του στα κανάλια;) προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, να διαισθανθούμε κλίμα, διαβάζουμε δημοσκοπήσεις, και μεταξύ όλων των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ η συζήτηση που επικρατεί αφορά την τοποθέτηση του καθενός με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που μεταξύ συνομιλητών-συντρόφων η τοποθέτηση υπέρ ενός υποψηφίου δημιουργεί «ξινισμένα μούτρα». Ας μείνουμε στα «ξινισμένα μούτρα» και ας έχουμε όλοι τη λογική και το μέτρο ώστε να μην περάσουμε τη γραμμή εκείνη που δεν έχει πισωγύρισμα. Ας είμαστε εγκρατείς στις εκφράσεις μας και ας μη ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι σύντροφοι, είμαστε όλοι μαζί, όχι εν ήδη φιλάθλων Παναθηναϊκού Ολυμπιακού αλλά για το καλό της χώρας. Η επιθυμία όλων μας να γίνει το ΠΑΣΟΚ Κυβέρνηση δεν πρέπει να αντιστοιχεί στην επιθυμία να κερδίσει η ομάδα μας στο ντέρμπι των αιωνίων αλλά πρέπει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι θα κάνουμε όταν κερδίσουμε και που έχουμε σκοπό να πάμε τη χώρα. Γιατί εάν είναι να κερδίσουμε για να πάμε το όριο συνταξιοδότησης στα 65 για παράδειγμα τότε καλύτερα να ψηφίσουμε από τώρα τον Καραμανλή και να μην κουραζόμαστε κιόλας. Ακούω τον τελευταίο καιρό διάφορους μεγαλοσχήμονες στο ΠΑΣΟΚ να μιλούν για τις Κυβερνήσεις Σημίτη απαξιωτικά και μάλιστα να προσπαθούν να φορτώσουν σε αυτόν την πρόσφατη ήττα. Τις κυβερνήσεις Σημίτη θα τις κρίνει κατά τη γνώμη μου ο ιστορικός του μέλλοντος γιατί σήμερα είναι τέτοια η φόρτιση που το μάτι μας δεν είναι καθαρό. Πιστεύω πως ο Κ. Σημίτης ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός που πέρασε από την Ελλάδα. Και ήταν πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ. Η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, τα μεγάλα έργα, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., η διοργάνωση της Ολυμπιάδας, ήταν μερικά από αυτά που έκανε. Βέβαια και αυτές οι Κυβερνήσεις είχαν χάσει το μέτρο. Η αλαζονεία, η καθεστωτική αντίληψη, η απομάκρυνση από την καθημερινότητα του πολίτη είναι ασυγχώρητα λάθη. Και αυτά πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ το 2004 αλλά και σήμερα. Και όταν λέω ότι τα πλήρωσε και σήμερα να σας πω τι εννοώ. Ο Γ. Παπανδρέου ανέλαβε το 2004 με το κεντρικό σύνθημα «Γιώργο άλλαξέ τα όλα». Οι δημοσκοπήσεις του 2004 έδειχναν το ΠΑΣΟΚ πολύ πιο πίσω απ’ ότι τελικά ήταν. Το 2004 η δυναμική του Γ. Παπανδρέου αλλά και οι πλέον του 1.000.000 μέλη και φίλοι που τον στήριξαν έσωσαν τη συντριβή. Σημειώνω πως και στις εκλογές του 2004 ουδεμία αναφορά έγινε στο έργο των κυβερνήσεων Σημίτη και υποθέτω πως αυτό ήταν στρατηγική επιλογή. Όταν όμως κάνεις αυτή τη στρατηγική επιλογή της πλήρους διαγραφής του παρελθόντος (κακώς κατά τη γνώμη μου) τότε πως προτείνεις τους ανθρώπους του παρελθόντος στην Κοινωνία. Εάν θεωρείς πως είναι καταδικαστέες οι Κυβερνήσεις Σημίτη και δεν κρατάς το έργο τους τότε πως κρατάς τους ανθρώπους τους (όχι όλους). Εκτιμώ πως έπρεπε να γίνει ακριβώς το αντίθετο και πως το 2004 δεν έγινε σωστή ανάλυση των αποτελεσμάτων αλλά πολύ περισσότερο δεν έγινε σωστή ανάγνωση των δημοσκοπήσεων που μέχρι τότε έφερναν πολύ πιο πίσω το ΠΑΣΟΚ, και το αποτέλεσμα αυτών των λαθών ήταν η ήττα του 2007. Διαπιστώνω βέβαια πως σήμερα όλοι αυτοί έχουν ταχθεί στο πλευρό του Β. Βενιζέλου. Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να σταθώ είναι ο κομματικός μηχανισμός ο οποίος είναι παντελώς εξαφανισμένος. Όποιες και εάν είναι οι θέσεις σου ή οι προγραμματικές δεσμεύσεις σου, εάν δεν υπάρχει κομματικός μηχανισμός που να συμφωνεί με αυτές και να τις προωθήσει στην Κοινωνία τότε έχεις αποτύχει. Εδώ και χρόνια ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ είναι διαλυμένος. Κανενός είδους συνεδρίαση δεν υπάρχει, συνεπώς καμία συζήτηση επί πολιτικής. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ δυστυχώς αρκετά χρόνια τώρα δεν διαμορφώνεται από τη βάση του. Έρχεται από πάνω προς τα κάτω ενώ θα έπρεπε η σχέση να είναι αμφίδρομη. Τι υπάρχει; Παράγοντες και μόνο. Υποψήφιοι Βουλευτές ή και Βουλευτές που πίσω τους στοιχίζονται μέλη και φίλοι και που το μόνο που ενδιαφέρει όλους αυτούς τους στρατούς είναι η εκλογή του εκλεκτού. Η αναδιανομή της πίτας των σταυρών δηλαδή υπέρ του εκλεκτού. Περί πολιτικής ούτε κουβέντα. Περί ικανοτήτων επίσης καμία κουβέντα (το ξέρετε πως στην περιφέρεια Αττικής υπήρχε Βουλευτής που ζητούσε την ψήφο μας και που τέσσερα χρόνια στο Κοινοβούλιο δεν είχε μιλήσει ούτε μια φορά;) Έτσι λοιπόν το παιχνίδι της πολιτικής (αλλά και των προσώπων) το κάνουν τα media. Και βέβαια δεν πιστεύω να νομίζει κανείς ότι όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι που βγαίνουν και φωνάζουν στα κανάλια «υπέρ των φτωχών» ενδιαφέρονται πραγματικά. Τη στρατηγική του καναλιού εξυπηρετούν και μόνο. Να πως φτάσαμε στη medioκρατία. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται: Καθαρό πολιτικό λόγο και καθαρές θέσεις για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία. Αυτές οι θέσεις δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα σκέψης κανενός πεφωτισμένου παρά μόνο αποτέλεσμα διαβούλευσης με την κοινωνία δηλαδή με τη βάση του. Επίσης πρέπει να σταματήσουν διατυπώσεις που κανείς, παρά μόνο εάν δει την υπογραφή, δεν μπορεί να καταλάβει από ποιόν πολιτικό χώρο προέρχονται. Σαφήνεια λοιπόν. Αναδιοργάνωση του κομματικού μηχανισμού έτσι ώστε να μπορεί να παράγει πολιτική, να πάψει να είναι έρμαιο στα χέρια κομματαρχών της κάθε περιοχής, να δυσκολεύονται οι στρατοί, να απομονωθούν όλοι αυτοί που διαγκωνίζονται να βρεθούν δίπλα σε κάποιον για να βολευτούν κομματικά και όχι μόνο. Στα πλαίσια αυτά η αναγνώριση τάσεων είναι αναγκαία. Ισχυρή αντιπολίτευση απέναντι σε μια κυβέρνηση που με ανανεωμένη λόγω δικών μας αδυναμιών εντολή επελαύνει απέναντι σε κεκτημένα ετών των εργαζομένων με χαρακτηριστικότερο όλων αυτό του ασφαλιστικού χωρίς από την πλευρά μας να υπάρχει ούτε μια λέξη, ούτε μια πρόταση. Τέλος προσωπικά δηλώνω ότι τάσσομαι στο πλευρό του Κώστα Σκανδαλίδη για να πάψουν επιτέλους φίλοι και γνωστοί να με ρωτάνε.