21 χρόνια από το θάνατο του Γιάννη Ρίτσου - Πάντα επίκαιρος

Η μία... και η άλλη άποψη

Open publication - Free publishing - More goverment

Open publication - Free publishing - More goverment

Φοβάμαι

Φοβάμαι γι’ αυτό που έρχεται. Το 2012 θα είναι μάλλον η πιο δύσκολη χρονιά που έχουμε περάσει.

Όσοι πιστεύετε ότι μπορεί να εξαιρεθείτε από αυτό που έρχεται «πλανάσθαι πλάνην οικτρά».

Όλοι μας θα απεμπολήσουμε κάτι. Κάτι από όλα αυτά που τόσα χρόνια τώρα απολαμβάναμε και σε κάποιες περιπτώσεις δεν τα δικαιούμασταν. Κάτι από αυτά που μας έκαναν να καμαρώνουμε για το υψηλό βιοτικό μας επίπεδο.

Και αν αυτό που θα χάσουμε είναι το smart phone ή το Cayenne τότε το κακό είναι μικρό. Γιατί κάποιοι συμπολίτες μας έχουν ήδη χάσει το δικαίωμα στην εργασία, κάτι που σήμερα είναι το πιο σημαντικό θα έλεγα μετά την υγεία.

Το «υψηλό βιοτικό επίπεδό μας» θα πέσει. Και θα πέσει πολύ χαμηλά. Εκεί οδηγεί ο ακολουθούμενος δρόμος. Κάποιοι από μας θα οδηγηθούν στην εξαθλίωση και μη θεωρείτε ότι λέω υπερβολές. Κάποιοι έχουν ήδη εξαθλιωθεί.

Αυτό που ζούμε σήμερα και οι ψυχολόγοι πια δημοσιογράφοι μας ονομάζουν μαζική κατάθλιψη, θα γίνεται όλο και πιο έντονο.

Αρκετοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι θα ζήσουμε και έντονες κοινωνικές αναταραχές. Δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς. Με την άποψη αυτή φλερτάρουν όσοι επενδύουν στην καταστροφή για να στρατολογήσουν μέλη.

Πιστεύω ότι οι καναπέδες μας έχουν κάνει τόσο βαθιές λακκούβες που είναι δύσκολο να βγούμε από αυτές. Πιστεύω ότι όλο αυτό θα το περάσουμε στα βουβά. Μέσα μας. Ο καθένας το δικό του Γολγοθά, το δικό του Σταυρό. Κι αυτό είναι χειρότερο. Γιατί έτσι εκτός από εξαθλιωμένη κοινωνία θα έχουμε και αποδομημένη κοινωνία

Φοβάμαι λοιπόν για όλα αυτά αλλά και για το μέλλον. Το μέλλον που αφαιρούμε από τα παιδιά μας, το μέλλον της μιζέριας και της βουλγαριοποίησης της ζωής μας.

Αλλά θα ζήσουμε. Θα επιβιώσουμε. Η προηγούμενη γενιά έζησε πόλεμο και τα κατάφερε. Η δικιά μας γενιά ζει ένα πρωτόγνωρο πόλεμο και πιστεύω ότι και αυτή θα τα καταφέρει τελικά.

Κι αυτό όμως με φοβίζει.

Φοβάμαι ότι αφού περάσουν όλα αυτά σε κάποια χρόνια, ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ.

Φοβάμαι ότι από απο αυτό που θα περάσουμε δεν θα διδαχτούμε τίποτα

Φοβάμαι ότι πάλι τα λαμόγια θα επιπλεύσουν.

Φοβάμαι ότι πάλι θα λαδώνονται οι διάφοροι για να κάνουν τη δουλειά τους

Φοβάμαι ότι πάλι θα δίνουμε φακελάκι στο γιατρό για να μας εγχειρίσει

Φοβάμαι ότι τα κομματόσκυλα πάλι θα αρμέγουν τον κρατικό κορβανά

Φοβάμαι ότι πάλι κάθε λίγο και λιγάκι θα αλλάζουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα

Φοβάμαι ότι πάλι θα τρέχουμε στο βουλευτή να τακτοποιήσει την υπόθεσή μας

Φοβάμαι ότι πάλι ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ.

Και τα φοβάμαι όλα αυτά γιατί δεν βλέπω καμία πολιτική βούληση αλλαγής. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι και οι 300 που αποφασίζουν για μας, μας οδηγούν στο να επαληθευτούν οι φόβοι μου.   

Αυτό λοιπόν που φοβάμαι περισσότερο είναι ότι θα έχουμε τους ίδιους πολιτικούς. Αλλά όπως λέει και ο σοφός «Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν».

Δημήτρης Καρράς

Μην πληρώνετε το "χαράτσι" - Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Σπάτα, Oκτώβριος 2011

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 

Προς τους ευσεβείς χριστιανούς της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η χάρις και η ευλογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εύχομαι να σκεπάζει όλους σας, την κοινωνία, το έθνος και την Εκκλησία μας.

Σκέφθηκα πολύ για να συντάξω αυτή την εγκύκλιο και να την απευθύνω στην αγάπη σας. Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω. Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμ-βαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα. Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς. Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό,τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη.

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το αίσθημα πνιγμού που διακατέχει ίσως και την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, σίγουρα και αρκετούς από μας. Ποιός μπορούσε να φαντασθεί ότι ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας θα έφτανε σε αυτό το κατάντημα; Να έχει δώσει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του, του κόπου του, της αξίας του, και παρά ταύτα να έχουμε ως λαός διασυρθεί παγκοσμίως; και τώρα χωρίς καμμία ελπίδα και εγγύηση να διεκδικεί το κράτος μας πιεστικά τα δάκρυα και το αίμα μας;

Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είναι υπερβολή αυτό. Πρέπει όμως να το πούμε. Να το φωνάξουμε στα αυτιά των αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις. Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες. Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας. Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη της γενικευμένης καταστροφής μας. Μας φτιάξατε ένα κράτος που προσφέρει στον λαό πολύ λιγότερα από όσα του απαιτεί. Πρέπει να το καταλάβετε∙ δεν είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που ταχθήκατε να υπηρετείτε. Αφού δεν καταφέρνετε την εθνική σωτηρία μέσα από πολιτική συνεργασία, αυτή θα προκύψει αναγκαστικά μέσα από λαϊκή απαίτηση και πρωτο­βουλία».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ήρθε η ώρα που πρέπει ο λαός να δείξει το διαμέτρημα της δύναμής του, να κάνει γνωστά τα όριά του. Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας. Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας. Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!

Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι. Όποιος πονάει για την κατάσταση και αγαπάει την αλήθεια έχει θέση σε αυτή την αλλαγή. Κανείς δεν περισσεύει. Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστατημένους. Όλοι μαζί και πρέπει και μπορούμε και επιβάλλεται να αλλάξουμε με δική μας πρωτοβουλία το μέλλον μας. Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα. Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα.

Σίγουρα και η δική μας ευθύνη ως λαού δεν είναι καθόλου μικρή. Συμφωνήσαμε με τις μικρονοϊκές πολιτικές επιλογές και τις κάναμε συνήθειες και νοοτροπία μας. Η ανειλικρίνεια, η αδιαφορία, το βόλεμα, το εύκολο κέρδος, η προσβολή των θεσμών, η ύβρις κατά της πίστης και παράδοσής μας, η ασέβεια κατά του κράτους και των νόμων, οι αλόγιστες διεκδικήσεις αποτέλεσαν κομμάτια της ζωής του νεοέλληνα που δεν μας τιμούν καθόλου. Δεν μας φταίνε μόνον οι άλλοι είτε αυτοί λέγονται κερδοσκόποι είτε ξένα συμφέροντα είτε πολιτικοί. Το δικό μας μερίδιο ευθύνης για το σημερινό μας κατάντημα δεν είναι ευκαταφρόνητο. Η λύση της μετάνοιας και αλλαγής είναι μονόδρομος. Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε. Τη δική μας όμως νοοτροπία και ζωή έχουμε και τη δυνατότητα και την ευθύνη να τις διορθώσουμε. Ας αρχίσει ως επανάσταση αυτή η αλλαγή από τους εαυτούς μας. Αυτό είναι το πιο ηρωικό.

Ομολογώ ότι και ως Εκκλησία μας κάνανε κομμάτι του καταρρεόντος κρατικού συστήματος. Γι’ αυτό και συχνά μας παρερμηνεύει ο λαός. Αγκαλιάσαμε το κράτος, στηριχθήκαμε σε αυτό και τραυματίσθηκε η βαθειά σχέση μας με τον λαό. Τον υπηρετήσαμε μεν ως πονεμένο και φτωχό, αλλά δεν τον αγκαλιάσαμε ως κομμάτι της υπόστασής μας. Τουλάχιστον δεν καταφέραμε να μας νοιώσει έτσι. Μολύνθηκε το γάλα της μάνας του, της Εκκλησίας, και απέστρεψε το πρόσωπό του από το στήθος της. Αυτό είναι ο,τι χειρότερο υπάρχει. Ο λαός είναι ό,τι ιερώτερο έχουμε μετά τον Θεό και η Εκκλησία στη φύση της είναι η ανάσα του λαού. Αυτήν την ανάσα τελευταία στερηθήκαμε. Ήρθε η ώρα να ξαναρχίσει ο ζωτικός θηλασμός.

Δεν αμφισβητώ βέβαια ότι είμαστε και θύματα. Κάποιοι μας ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τα θέματά μας με ένοχη ανικανότητα. Κάποιοι μας διέσυραν διεθνώς και μας οδήγησαν στα στόματα των θηρίων αυτού του κόσμου είτε από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες σκοπιμότητες. Και να πού φτάσαμε! Ισοπεδωθήκαμε στο μηδέν της περιουσίας μας και στο τίποτα της αξιοπρέπειάς μας. Παρά ταύτα δεν ψάχνουμε για ενόχους. Τώρα επειγόμαστε για λύσεις. Λύσεις όμως που δεν πατάνε τον λαό, αλλά ανασταίνουν την τιμή του. Ήρθε η ώρα που θα πρέπει όσοι παίρνουν αποφάσεις να καταλάβουν τι συμβαίνει στα σπίτια, στους δρόμους, στα μαγαζιά και στην καθημερινότητα. Τι συμβαίνει στις ψυχές μας. Αυτό δεν θα το μάθουν από την τρόϊκα ούτε από τις μεταξύ τους διαβουλεύσεις. Θα το μάθουν από τον λαό. Πρέπει την φωνή μας να την ακούσουν. Δεν γίνεται αλλιώς.

Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν την λεγόμενη «έκτακτη εισφορά ακινήτων» να μη φτάσουν σε απόγνωση. Να ξέρουν ότι θα βρεθούμε όλοι ενωμένοι στο πλευρό τους και θα φωνάξουμε μαζί: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Ας καταλάβουν ότι δεν έχουμε. Δεν μπορούμε. Φτάσαμε στα όριά μας, αλλά αρνούμαστε να μας τελειώσουν. Αν αδρανήσουμε δεν θα το καταλάβουν. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτευσε πριν από διακόσια πενήντα χρόνια λέγοντας: «Θα σας βάλουν βαρύ και δυσβάσταχτο φόρο ακόμη και στα παράθυρα και στα κοτέτσια, αλλά όμως δεν θα προλάβουν». Πράγματι, δεν θα προλάβουν! Μη λυγίσετε μπροστά στην οικονομική χρεωκοπία. Αυτήν ήδη τη ζούμε. Αρνηθείτε τη χρεωκοπία της αξιοπρέπειας, της ιστορίας, της εθνικής συνείδησης. Αυτά μπορούμε και πρέπει να τα διεκδικήσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Έστω τώρα, την τελευταία στιγμή.

Τα Μεσόγεια και η Λαυρεωτική είναι μια ευλογημένη περιοχή που μέχρι πρότινος έσφυζε από ανάπτυξη και ευημερία. Τον τελευταίο όμως καιρό όλο και πληθαίνουν αυτοί που με απόγνωση στρέφονται στην Εκκλησία η όπου βρουν, και εκλιπαρούν για συμπαράσταση και βοήθεια. Πολλοί έχουν λυγίσει, έχουν οικονομικά γονατίσει. Δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Έχασαν τον ύπνο τους. Ζουν την απειλή του παρόντος και με τον φόβο του μέλλοντος. Έχουν ιδιοκτησίες, αλλά δεν έχουν χρήματα. Αυτοί πως θα πληρώσουν; Πού να τα βρουν; Θα τους πάρουν το σπίτι; Θα τους κόψουν το ρεύμα; Είναι δυνατόν να βυθίσουν στο σκοτάδι την Κερατέα η το Λαύριο που φιλοξενούν το μεγαλύτερο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην πατρίδα μας;

Ό,τι και να συμβεί, αδελφοί μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι η τοπική Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας. Αν σε έναν κόψουν το ρεύμα, εμείς θα το κόψουμε σε όλους τους ναούς. Θα κάνουμε γάμους με κεριά στα χέρια και λειτουργίες με δάκρυα στα μάτια. Με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε, τη στιγμή που νοικοκυριά είναι βυθισμένα στο σκοτάδι, οι ναοί να λειτουργούν με αναμμένους τους πολυελαίους.

Όλοι μαζί λοιπόν τώρα, οφείλουμε να πιέσουμε τους εκπροσώπους μας περισσότερο από όσο τους πιέζουνε οι δανειστές. Γιατί η ανάγκη μας για επιβίωση ξεπερνάει την ανάγκη τους να κυριαρχήσουν πάνω μας. Γιατί η αξιοπρέπειά μας αξίζει περισσότερο από τα πάσης φύσεως συμφέροντα. Γιατί η εθνική μας υπερηφάνεια στηρίζεται σε μια ιστορία που όλοι τους ζηλεύουν. Γιατί την Ευρώπη την βλέπουμε περισσότερο ως οικογένεια που κατανοεί την δυσκολία των λαών παρά ως θηλιά που οδηγεί σε ασφυξία τις κοινωνίες.

Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο από το να μεταμορφώσουμε ξανά την Ελλάδα σε πατρίδα μας, την ιστορία της σε ταυτότητά μας, τα παραδείγματα των προγόνων μας σε βιώματά μας και να επιστρέψουμε από τον ασύνετο νεοπλουτισμό στην αξιοπρεπή λιτότητα και ολιγάρκεια, από τις υποτελικές υποχωρήσεις στον ηρωισμό και από τον παγκόσμιο διασυρμό στην εθνική υπερηφάνεια και τον πανθομολογούμενο θαυμασμό.

Έτσι, ο Θεός, όπως λέγει και ο λαός, δεν θα μας αφήσει, γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν θα Τον έχουμε κι εμείς αφήσει.

Με πατρικές ευχές και την ελπίδα της αφύπνισης, 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

† Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ 

Πηγές:
real.gr/pdf
real.gr
protothema.gr

Σύγχρονο ηλεκτρονικό πάσο για τους φοιτητές

Ηλεκτρονικά πραγματοποιείται πλέον, η διαδικασία υποβολής αίτησης για το φοιτητικό πάσο. Σκοπός του ηλεκτρονικού πάσο είναι ο εκσυγχρονισμός του τρόπου διανομής και της μορφής του πάσο, καθώς και ο εξορθολογισμός του συστήματος, ώστε οι δικαιούχοι – και μόνο αυτοί – να λαμβάνουν το δελτίο ειδικού εισιτηρίου.
Παράλληλα, διευκολύνονται οι γραμματείες των τμημάτων από μια χρονοβόρα διαδικασία, η οποία πολλές φορές κατέληγε να «ανατίθεται» στις φοιτητικές παρατάξεις.

Τι ίσχυε μέχρι σήμερα:
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΣΑ, για το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011, εκτυπώθηκαν πάνω από 650.000 δελτία ειδικού εισιτηρίου. Στα Ιδρύματα στάλθηκαν περίπου 505.000 πάσο επιβαρύνοντας τους προϋπολογισμούς τους με πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ. Είναι προφανές ότι ο αριθμός των δελτίων που διανεμήθηκαν δεν αντιστοιχεί σε καμία περίπτωση στους πραγματικούς δικαιούχους με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους προϋπολογισμούς των Ιδρυμάτων, του Υπουργείου Παιδείας, αλλά και των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ).

Το σύνολο των φοιτητών πρώτου, δεύτερου και τρίτου κύκλου (προπτυχιακοί ως και τα ν+2 έτη σπουδών, μεταπτυχιακοί και υποψήφιοι διδάκτορες), που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα των Ιδρυμάτων, είναι ενεργοί και δικαιούνται πάσο ανέρχεται σε 364.380. Συνεπώς εκδόθηκαν 140.000 περισσότερα πάσο.

Με βάση τους υπολογισμούς του ΟΑΣΑ, κάθε δελτίο ειδικού εισιτηρίου επιφέρει ένα σημαντικό κόστος. Επομένως, η χορήγηση του πάσο σε χιλιάδες μη δικαιούχους, επιφέρει ζημία στα ΜΜΜ αρκετών εκατομμυρίων ευρώ ετησίως.
Το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ που δαπανούσαν τα Ιδρύματα μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος των φοιτητών για την ενίσχυση των δραστηριοτήτων φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, ανταποδοτικές υποτροφίες κτλ.).

Τι κερδίζει ο φοιτητής με το νέο πάσο;

Τα οφέλη για το φοιτητή είναι πολλαπλά. Συγκεκριμένα:

• Δεν επιβαρύνεται με τα έξοδα των έντυπων φωτογραφιών. Η φωτογραφία μπορεί να προέλθει από οποιαδήποτε ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ή κινητό τηλέφωνο. Το κόστος παραλαβής για το φοιτητή είναι 2,46 ευρώ.

• Μπορεί να πραγματοποιεί την αίτηση του ηλεκτρονικά, χωρίς να είναι απαραίτητη η φυσική του παρουσία στην γραμματεία του τμήματός του.

• Μπορεί να παραλαμβάνει το πάσο σε σημεία διανομής που τον εξυπηρετούν καλύτερα, ακόμα και αν αυτά δεν είναι κοντά στο Ίδρυμα όπου σπουδάζει. Σε κάθε περίπτωση ο φοιτητής ειδοποιείται μέσω email και κινητού τηλεφώνου για την παραλαβή του πάσο.

• Το νέο πάσο έχει τα τελευταία σύγχρονα χαρακτηριστικά ασφαλείας: δεν μπορεί να αντιγραφεί και είναι ανθεκτικό στη χρήση.

• Στο νέο πάσο τα στοιχεία του δικαιούχου αναγράφονται και με λατινικούς χαρακτήρες. Με τον τρόπο αυτό θα είναι δυνατή η πρόσβαση σε υπηρεσίες προς φοιτητές άλλων χωρών, χωρίς να είναι απαραίτητη η έκδοση νέων καρτών.

Μέσω της ηλεκτρονικής υπηρεσίας για τη χορήγηση του πάσο θα είναι δυνατή η ανάπτυξη νέων υπηρεσιών προς τους φοιτητές τόσο από τα ιδρύματα και την πολιτεία (πρόσβαση σε εστίες, σίτιση, βιβλιοθήκες κτλ.) όσο και από ιδιώτες.

Αιτήσεις μπορούν να υποβάλουν οι φοιτητές πρώτου, δεύτερου και τρίτου κύκλου σπουδών, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, αρκεί να μην είναι ήδη κάτοχοι τίτλου για τον κύκλο σπουδών με βάση τον οποίον αιτούνται και να μην έχουν ξεπεράσει τα κανονικά έτη σπουδών.
Αναλυτικές οδηγίες, καθώς και βίντεο επίδειξης υπάρχουν στον διαδικτυακό τόπο http://paso.minedu.gov.gr , ενώ οι δικαιούχοι θα μπορούν να επικοινωνήσουν με το ειδικό γραφείο αρωγής στο 801-11-31400 (από σταθερό) ή στο 210-7724375 (από κινητό), από Δευτέρα ως Παρασκευή από τις 09:00 ως και τις 17:00.

"Από μια λάθος σωτηρία είναι προτιμότερη μια αληθινή καταστροφή" - Χρήστος Γιανναράς 25/09/2011

Τον Χρήστο Γιανναρά, καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, φιλοξένησε η εκπομπή Mega-Σαββατοκύριακο των Ιορδάνη Χασαπόπουλου και Μανώλη Αναγνωστάκη, την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου.

Παραθέτω video που βρήκα στο δίκτυο, αλλά και τα κυριότερα σημεία της, μέσα από τα δικά μου αυτιά και μάτια.

• Δεν υπάρχει λογική. Τα πράγματα είναι αντιφατικά, ασύνδετα, αυθαίρετα.
• Από μια λάθος σωτηρία είναι προτιμότερη μια αληθινή καταστροφή.
• Σοβαρό βήμα προόδου τον τελευταίο χρόνο αποτελεί η ρήξη ανάμεσα στον πολίτη και το κομματικό σύστημα.
• Ακόμη και ο φτωχότερος Έλληνας εξαρτούσε την αξιοπρέπειά του ή το να είναι κάποιος, από το να φοράει lacoste ή timberland. Αυτό ήταν το έσχατο σημείο παρακμής της κοινωνίας. 
• Οι εγκληματικά ένοχοι που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση παίρνουν ακόμα τις ψήφους του 40% περίπου του πληθυσμού. 
• Η "καταστροφή" επέρχεται και πρέπει να την αντέξουμε. Καταστροφή είναι η απόλυτη κυριαρχία του εγωκεντρισμού, η τέλεια απουσία κοινωνικής συνείδησης. 
• Τα κόμματα που μας οδηγούν στον εγωκεντρισμό είναι τα κόμματα της αριστεράς. Και τα δύο κόμματα της αριστεράς βασανίζουν την φτωχολογιά συστηματικά, οργανωμένα μέσα από την συνδικαλιστική τους δραστηριότητα. 
• Η πλήρης απαξίωση του πολιτικού συστήματος δεν είναι καταστροφή. Αυτό είναι από τις ωφέλειες. 
• Ποιος έντιμος άνθρωπος τα τελευταία χρόνια θα πήγαινε ν' ανακατευτεί στην πολιτική. Πρόκειται για συντεχνίες συμφερόντων, ωμές χυδαίες. 
• Να απολυθούν όσοι τα τελευταία χρόνια διορίστηκαν χωρίς κρίση ΑΣΕΠ.
• Επί δεκαετίες τώρα, το Σύνταγμα στην Ελλάδα δεν αποτελεί κοινωνικό συμβόλαιο. Πρέπει να φτιαχτεί εξ' αρχής από συντακτική εθνοσυνέλευση. 
• Στον πολιτικό χώρο συμβαίνουν πράγματα που είναι της αρμοδιότητας της Ιατρικής. 
• Τα σχολειά μας είναι σε διάλυση 30 χρόνια τώρα. Η Διαμαντοπούλου στην παιδεία τόλμησε.
• Στην πολιτική, απέναντι στο γνήσιο και το αληθινό, καταρρέουν όλα.

Το video είναι 21 λεπτά. Μη σας τρομάζει ο χρόνος που ξέρω πόσο πολύτιμος είναι για να βάζουμε τραγουδάκια στο facebook, ΔΕΙΤΕ ΤΟ ολόκληρο, αυτά που λέει είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα. Δεν συμφωνώ σε όλα, στο άμεσο μέλλον για παράδειγμα θα διαβάσετε κάποιες από τις διαφωνίες μου, αλλά επιτέλους κάποιος μιλάει. Ας τον ακούσουμε:


Χρήστος Γιανναράς 25-09-2011 by Galiandra

Φιλοζωικές Οργανώσεις μαζί με την ΕΛ.ΑΣ παρεμβαίνουν στο Σχιστό για το παράνομο εμπόριο ζώων

Κουτάβια καταταλαιπωρημένα, χωρίς νερό μέσα στη ζέστη, ζώα που υποφέρουν, καταγράφει η κάμερα. Και φωνές. Από ζώα και ανθρώπους. Η επιχείρηση έγινε από Φιλοζωικές Οργανώσεις, μέλη των οποίων παρίσταναν του υποψήφιους αγοραστές και στη συνέχεια αναλάμβανε η Ελληνική Αστυνομία.

Ολ' αυτά στο Σχιστό. Μια αγορά που "ανθεί" εδώ και πολλά χρόνια. Εκατομμύρια ΜΑΥΡΑ ευρώ έχουν διακινηθεί στο παράνομο εμπόριο ζώων.

Κάθε είδους ζώο πωλείται στο Σχιστό.

Παλαιότερα έχουν γίνει πάρα πολλές επεμβάσεις της ΑΝΙΜΑ  και έχουν απελευθερωθεί εκατοντάδες άγρια και παρανόμως συλληφθέντα πουλιά.

Δυστυχώς πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση που αν και γνωστή ανά το Πανελλήνιο, επί σειρά ετών η Ελληνική Πολιτεία, το οργανωμένο (?) Κράτος δεν κάνει τίποτα. Απλά τρέχει πίσω από Οργανώσεις που χάρη στην ευαισθησία των μελών τους δεν μπορούν να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Ας είναι καλά.

Αναρτήθηκε το Σχέδιο Νόμου “Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό”

Αναρτήθηκε στη σελίδα του ΥΠΑΑΤ το Σχέδιο Νόμου “Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό”

Σχέδιο Νόμου "Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό".

Πέθανε ο Νίκος Κοεμτζής

Απεβίωσε λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της νεώτερης Ελλάδας. Ο άνθρωπος ο οποίος με ένα μαχαίρι σε ένα φονικό είχε δημιουργήσει αμέτρητους εχθρούς αλλά και φίλους, ο Νίκος Κοεμτζής.

Λίγο πριν τις δύο, περαστικοί εντόπισαν στο Μοναστηράκι έναν ηλικιωμένο άνδρα ο οποίος φαινόταν να είναι λιπόθυμος, οπότε και κάλεσαν το ΕΚΑΒ. Οι άνδρες του ΕΚΑΒ, διαπιστώνοντας ότι ο 74χρονος ήταν χωρίς αισθήσεις, τον μετέφεραν στην Πολυκλινική Αθηνών. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής αναγνώρισαν στον άνδρα τον Νίκο Κοεμτζή. Επί 45 λεπτά προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή, όμως ήταν ήδη αργά. Τα αίτια θανάτου του δεν έχουν ακόμα γίνει γνωστά.

Ηλίας Γερακάρης: Ανοιχτή επιστολή προς τον Βουλευτή Περιφέρειας Αττικής του ΠΑΣΟΚ Παντελή Ασπραδάκη

Αγαπητέ φίλε Παντελή, ξέρω ότι όσοι σε γνωρίσουν έστω και μία φορά τους δίνεις την άνεση να έχουν μια οικειότητα μαζί σου. 

Η σεμνή παρουσία σου μέχρι σήμερα στην περιφέρεια που πολιτεύεσαι χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τον κόσμο ανεξαρτήτως εάν ταυτίζετε πολιτικά μαζί σου.

Επειδή μου είσαι και εμένα συμπαθείς σε καλώ να ενεργοποιήσεις αυτή την φορά το πολιτικό σου ένστικτο μέσα στην βουλή και να εκφράσεις με την ψήφο σου την έντονη αντίδραση της κοινωνίας που δεν μπορεί να αντέξει αυτά τα άδικα και απάνθρωπα οικονομικά μέτρα. 

Το μνημόνιο το ψήφισες. Τα μέτρα αυτά όμως δεν πρέπει να τα ψηφίσεις.

Δεν πρέπει να τα ψηφίσεις γιατί 1^ον κατά βάθος σίγουρα διαφωνείς και εσύ με τα μέτρα αυτά.  Και 2^ον ακόμα και αν τυχαίνει να συμφωνείς με την κυβέρνηση,  είσαι υποχρεωμένος να ρωτήσεις πρώτα αυτούς που σε ψήφισαν.

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς το αποτέλεσμα που θα εισέπραττες μετά από ένα τέτοιο γκάλοπ.

Σε καλώ να σκεφτείς τη ζητάει αυτή την στιγμή η κοινωνία για το μέλλον της και να απορρίψεις  τις εξοντωτικές προθέσεις των εθνοσωτήρων για την κοινωνία.

Αρκετά πρόσφεραν στην πατρίδα μας από την μεταπολίτευση  έως σήμερα.

Έφτασε η ώρα να ανταμειφθούν δίκαια για την  προσφορά τους από την ίδια την κοινωνία.

Όσοι έχουν μάτια και ένστικτο ξέρουν ότι αυτή η ανταμοιβή θα τους δοθεί νομοτελειακά.

Εύχομαι να μην γευθούν τέτοια ανταμοιβή όσοι δεν την αξίζουν.

Σου έγραψα αυτή την επιστολή γιατί πιστεύω ότι δεν σου αξίζει τέτοια ανταμοιβή και ελπίζω να συμβάλω θετικά στις δύσκολες αποφάσεις που καλείσαι να πάρεις.

Είσαι άνθρωπος τις κοινωνίας και πρέπει να μείνεις μέσα σε αυτή.

Με εκτίμηση

Γερακάρης Ηλίας

Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Παλλήνης  

'Ηρθε, είδε και έγραψε πώς είναι να είσαι Έλληνας

Η Κάισα Έκις Έκμαν ήρθε το καλοκαίρι στην Ελλάδα και μόλις επέστρεψε στη Σουηδία, δεν έχασε χρόνο. Έκατσε κι έγραψε σε ένα άρθρο όλη την εμπειρία της, από μια Ελλάδα που περνάει τις πιο δύσκολες μεταπολεμικές στιγμές της. Το κείμενό της, δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου, στην εφημερίδα Dagens Nyheter και τις τελευταίες μέρες, άρχισε να κάνει την εμφάνισή του στο ελληνικό διαδίκτυο.

Ελληνικά blogs, αναδημοσίευσαν το άρθρο, το οποίο απέκτησε μια τεράστια δυναμική και αναγνώριση μέσα στα social media, αφού πρόκειται για μία από τις πιο "καθαρές" σκέψεις που έχουν γραφτεί για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και μία γραπτή στήριξη προς τους Έλληνες, από μια δημοσιογράφο, που απλώς ήλθε, είδε και έγραψε...

Και ιδού η γνώμη της για τις δραματικές εξελίξεις στο οικονομικό τοπίο της χώρας μας, αλλά και μερικές αλήθειες που κάποιοι... δυσκολεύονται να παρουσιάσουν.
"Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή", αναρωτιέται η συντάκτρια.
Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο.
Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα.
Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.
Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι "οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40".
Στο άρθρο "Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα" της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα".
Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;
Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης! Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε!
Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.
Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο.
Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος, ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.
Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.
Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.
Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο δυναστείες – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων.
Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες.
Ενα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.
Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.
Αυτό ονομάζεται "εσωτερική υποτίμηση" και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού.
Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν. Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.
Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη "γενιά των 700 ευρώ". Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη "γενιά των 500 ευρώ". Είναι στην ηλικία μου – 30 χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όπως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων.
Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη· το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.
Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο "Ισημερινός", που Σημαίνει Εκουαδόρ.
Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.
Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου. Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;".

Αχαρακτήριστο το να ξεκινάει η σχολική χρονιά χωρίς βιβλία

Με φωτοτυπίες και dvd ξεκινά η σχολική χρονιά. Video από την εκπομπή "Κοινωνία ώρα Mega"

Μέσω www.newsit.gr video από το δελτίο ειδήσεων του ALPHA



Από τον ΑΝΤ1

Και εδώ θα βρείτε τα βιβλία σε ψηφιακή μορφή.

Θύμα του μεσοπρόθεσμου και η Φωνή του Γέρακα - Ανακοίνωση του Συλλόγου ΠΗΓΗ

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γέρακα Η ΠΗΓΗ, ιδιοκτήτης της μηνιαίας εφημερίδας η ΦΩΝΗ του Γέρακα, ενημερώνει τους αναγνώστες της ότι:

Μετά από τις πρόσφατες αλλαγές που έγιναν από την πλευρά της Γενικής Γραμματείας Τύπου σε εφαρμογή των όρων του γνωστού μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας, κατά την εφαρμογή των οποίων “θύματα” έπεσαν και η επί δεκαετίες προβλεπόμενη επιδότηση της ταχυδρομικής αποστολής των εντύπων, ο Σύλλογός μας είναι αναγκασμένος να αποστέλλει ταχυδρομικά την εφημερίδα μόνο στους συνδρομητές της που είναι ενήμεροι όσο αφορά τις οικονομικές τους υποχρεώσεις.

Δυστυχώς μετά την παραπάνω εξέλιξη από πλευράς της Πολιτείας το κόστος της ταχυδρομικής αποστολής καθίσταται απαγορευτικό για τις οικονομικές δυνατότητες του Συλλόγου μας. Έτσι στο εξής, η ΦΩΝΗ του Γέρακα, θα αποστέλλεται στους εγγεγραμμένους συνδρομητές που θα επιθυμούν να την λαμβάνουν ταχυδρομικώς καταβάλλοντας τα ετήσια τέλη που θα ανέρχονται στα 5 ευρώ το χρόνο για τα μέλη του Συλλόγου ΠΗΓΗ και στα 10 ευρώ το χρόνο για όλους τους άλλους αναγνώστες.

Θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως η ιδιότητα του παραλήπτη της εφημερίδας, δεν συγχέεται με κανένα τρόπο με την ιδιότητα του μέλους του Πολιτιστικού Συλλόγου Γέρακα Η ΠΗΓΗ.

Μέλος στο Σύλλογο ΠΗΓΗ μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε συμπολίτης μας, αρκεί να καταθέσει σχετική αίτηση προς το Δ.Σ του Συλλόγου. Τέλος θα πρέπει να σας ενημερώσουμε πως η ΔΩΡΕΑΝ διάθεση των φύλλων της εφημερίδας μας από τα καταστήματα του Γέρακα, της Παλλήνης και της Ανθούσας (περίπου από 25 σημεία διάθεσης σήμερα τα οποία και θα αυξηθούν σύντομα) συνεχίζεται κανονικά, (εκεί το… μεσοπρόθεσμο βλέπετε, δεν έχει καμία αρμοδιότητα και ούτε και θα αποκτήσει τουλάχιστον με το συγκεκριμένο… πολίτευμα).

Καλούμε λοιπόν τους αναγνώστες μας που επί χρόνια αποτελούσαν για όλους εμάς σε αυτή την εφημερίδα, το μοναδικό λόγο για να εργαζόμαστε εθελοντικά για την έκδοση της, να εγγραφούν στους συνδρομητές της, δίνοντας της την δυνατότητα να αγνοεί στο εξής “μεσοπρόθεσμα προγράμματα” και διατάξεις λάστιχο από πλευράς της Πολιτείας, αλλά και από το προκλητικό φαινόμενο της κατά το δοκούν εφαρμογής κάποιας πολιτικής ηθικής κάθε Κυβέρνησης, ηθική η οποία στην προκειμένη περίπτωση έχει ως αποκλειστικό στόχο, το σβήσιμο της ΦΩΝΗΣ του τοπικού τύπου και την κυριαρχία των εκδοτικών συγκροτημάτων και στην τοπική διαφήμιση, (αφού για τις ημερήσιες και εβδομαδιαίες εφημερίδες των εκατοντάδων χιλιάδων φύλλων ανά μήνα… δεν ισχύουν οι περιορισμοί που ισχύουν για τα ελάχιστα μηνιαία, διμηνιαία ή και τριμηνιαία φύλλα των τοπικών εφημερίδων Συλλογικού χαρακτήρα, που προφανώς όπως έκριναν οι αρμόδιοι της Κυβέρνησης… επιβαρύνουν τρομακτικά την μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού της. Και όλα τα παραπάνω συμβαίνουν τη στιγμή που θα μπορούσε ο αρμόδιος Οργανισμός Κοινής Ωφελείας ΕΛΤΑ να συνεχίσει να διανέμει τέτοιου χαρακτήρα έντυπα, τα έντυπα δηλαδή των μαζικών φορέων, χωρίς ιδιαίτερη επιβάρυνση για τους υπαλλήλους του που ούτως ή άλλως βρίσκονται στους δρόμους!!!

Σημείωση για τους μη γνωρίζοντες: Το μειωμένο ταχυδρομικό τιμολόγιο για τον τύπο, ίσχυε από παλιά και διατηρήθηκε από πολλές Κυβερνήσεις.

Αυτό που μπορούμε να πούμε εμείς ως υπεύθυνοι της έκδοσης της ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ, είναι πως όλα τα παραπάνω μας πεισμώνουν τόσο, ώστε η ΦΩΝΗ μας θα εξακολουθήσει να είναι δυνατή, μάλιστα πιο δυνατή από ποτέ αφού πλέον είμαστε αναγκασμένοι να αυξήσουμε τον αριθμό των φύλλων, ώστε η εμβέλειά μας να επεκταθεί σε κάθε άκρη και γωνιά του Δήμου Παλλήνης.

Το επικείμενο (αν δεν αλλάξει κάτι στις αποφάσεις της Κυβέρνησης) «σβήσιμο» από το δημοσιογραφικό χάρτη του τοπικού τύπου αλλά και των συλλόγων της χώρας που μέχρι χθες είχαν τη δυνατότητα να αποστέλλουν στα μέλη τους τα νέα του τόπου τους -πολλές φορές Ακριτικό- κρατώντας τον ζωντανό αναγκαστικά θα οδηγήσει στη διακοπή έκδοσης εκατοντάδων εντύπων συλλογικού – εθελοντικού χαρακτήρα, θα επιτείνει την κρίση σε μια σειρά επαγγελματικών δραστηριοτήτων και θα παραδώσει τους τοπικούς επαγγελματίες στα χέρια των ισχυρών εμπόρων του χώρου.

Παράλληλα η κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελεύθερη διακίνηση απόψεων και ιδεών και αυτός ο ίδιος ο Δημοκρατικός διάλογος όπως φαίνεται, προσκρούει στα συμφέροντα, τις διαθέσεις και στο πατρονάρισμα των μεγάλων συγκροτημάτων του τύπου συμπεριλαμβανομένου του γνωστού ξενόφερτου Life Style και των απαράδεκτων πολιτιστικά και ηθικά εκφράσεων του τα οποία έχουν κατακλύσει και αλλοτριώνουν όλο και περισσότερο την κοινωνία μας. Δεν μπήκαν καν στον κόπο μέσα στα κριτήριά τους να προσθέσουν και αυτό της σοβαρότητας και της δημοσιογραφικής και εκδοτικής συνέπειας, επιβραβεύοντας αυτά τα δύο κυρίαρχα στοιχεία και όσους τα υπερασπίζονται σε τοπικό επίπεδο.

Ειδικά για τους εθελοντικού, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα μαζικούς φορείς οι οποίοι είναι και εκείνοι που αποκλείονται από το μειωμένο τιμολόγιο, ακόμα και αν εξέδιδαν επί δεκαετίες τα έντυπά τους -όπως ο Σύλλογος ΠΗΓΗ- προφανώς αποτελούσαν κάποιο “ξένο σώμα” στα ξενόφερτα και αλλότρια νέα ήθη και έθιμα. Ο εθελοντισμός, ιδιαίτερα εκείνος ο οποίος δεν συνοδεύεται από “επιδοτήσεις” από τον δημόσιο κορβανά προς τα νέα μορφώματα που ονομάζονται πλέον “Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις” (έμμισθου τύπου), αποτελούσε αγκάθι που έπρεπε να εκριζωθεί.

Σε αυτή τη χώρα τελικά που όλα πληρώνονται, πάνω ή κάτω από τα τραπέζια, μπροστά ή πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, με θράσος και εμπαιγμό για τους πολλούς, δεν υπάρχει θέση για «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» πρωτοβουλίες. «Χαλάνε την πιάτσα»! Και για να συνεχίσουν να πληρώνονται στο εξής οι ανταγωνιστές αυτής της λογικής, θα πρέπει να αναζητηθούν και άλλοι πόροι, ακόμα και οι πιο ελάχιστοι, αφού οι μέχρι τώρα πόροι φυσικά εξαντλήθηκαν και κατέληξαν να μετατραπούν, είτε σε επίσημες αμοιβές, είτε σε μικρές ή μεγάλες “μίζες”, είτε σε καταθέσεις σε Ελβετικές τράπεζες!!!

Εμείς πάντως θα είμαστε εδώ και στο μέλλον και μάλιστα με διπλασιασμό της παρουσίας μας. Ο Σύλλογός μας πέρασε από εποχές -παράδεισο των επιδοτήσεων προς τους μαζικούς φορείς, μέσω παρεμβάσεων διαφόρων πολιτικών προσώπων (προερχομένων από τα δύο κόμματα που έχουν την ευθύνη της σημερινής κατάστασης), χωρίς να διεκδικήσει ούτε μία δραχμή από τα χρήματα του Ελληνικού λαού στο παρελθόν με αντίτιμο να μετατραπεί σε ομάδα εκλογικής υποστήριξης οποιουδήποτε. Μάλιστα πολλάκις έχει καταγγείλει τέτοιες ενέργειες και έχει αρνηθεί με απόφαση του Δ.Σ τη δημοσίευση «ευχαριστηρίων» προς πολιτικά πρόσωπα. Έχει μάθει να λειτουργεί με τα ελάχιστα μέσα που του έδινε η εθελοντική – μη κερδοσκοπική δραστηριότητά του και αυτό θα συνεχίσει να κάνει και στο μέλλον. Όμως δεν θα ξεχάσουμε να ρωτήσουμε δημόσια και τους Βουλευτές, (πλην του Βουλευτή Αττικής κ. Βασίλη Οικονόμου του «Αρματος Πολιτών» ο οποίος υπέβαλλε ήδη σχετικό ερώτημα προς τον Υπουργό Επικρατείας, καθώς και του κ. Κουβέλη της «Δημοκρατικής Αριστεράς»), οι οποίοι κατά τακτά διαστήματα μας τιμούν με τις ανακοινώσεις τους και τα δελτία τύπου τους, ποια είναι ακριβώς η άποψή τους για όλα αυτά και βεβαίως τι σκοπεύουν να κάνουν.

Θα πρέπει να παρατηρήσουμε όμως, πως το σημείο εκκίνησης της οικονομικής… ευταξίας, βρίσκεται συνεχώς και μόνιμα στα χαμηλά και πιο αδύναμα και ανυπεράσπιστα στρώματα. Είτε πρόκειται για εισοδήματα, είτε πρόκειται για τον Συλλογικό τύπο και ποιος ξέρει για τι άλλο ακόμα. Ας είναι… ευχόμαστε τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από την κατάργηση του μειωμένου ταχυδρομικού τιμολογίου, να… λύσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα της ταλαίπωρης χώρας μας.

Πρόβλεψη για αύξηση της ανεργίας πάνω από το 20%

Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις που κάνει για την ανεργία τους αμέσως επόμενους μήνες και μέχρι το τέλος του 2012 ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ καθηγητής, Σ. Ρομπόλης στην ετήσια έκθεσή του που θα παρουσιαστεί στη ΔΕΘ.

Οι άνεργοι στη χώρα μας θα ξεπεράσουν το 1.000.000 αγγίζοντας ποσοστά που έχει να δει η χώρα μας από το 1961 τότε που ξεκίνησε το κύμα της μεγάλης μετανάστευσης.

Καταλαβαίνετε όλοι σας πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα, το οποίο παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις στους νέους.

Δυστυχώς προσωπικά δεν βλέπω να γίνεται κάτι ουσιαστικό για την αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου ζητήματος. Η ζητούμενη ανάπτυξη, που θα φέρει και πτώση της ανεργίας, αφ’ ενός σήμερα είναι μακρινό όνειρο, αφετέρου όταν θα έρθει θα είναι μόνο ένα νούμερο με θετικό πρόσημο χωρίς αντίκρισμα στην καθημερινή μας ζωή.

Δείτε σχετικό video


Πρόβλεψη για την ανεργία (8ος 2011) by Galiandra

Περιμένοντας τα αποτελέσματα των Πανελληνίων - 27Europe

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή για το εκπαιδευτικό μας σύστημα σε σχέση με τα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών της Ευρώπης των 27. Η εκπομπή προβλήθηκε στη ΝΕΤ από τον Δημοσιογράφο Κώστα Αργυρό. (http://27europe.blogspot.com/)

Αξίζει να τη δείτε ολόκληρη στα videos παρακάτω. 

Στο Θρανίο

Μπορούμε να θεωρούμε “αριστούχο” ένα μαθητή, που καταφέρνει να εισαχθεί σε μια πανεπιστημιακή σχολή αλλά αδυνατεί να διαβάσει ένα χάρτη, να συμπληρώσει σωστά μια αίτηση προς μια υπηρεσία ή να διαλέξει μεταξύ δύο παρόμοιων προϊόντων το πιο συμφέρον; 

Πόσο προσανατολισμένο είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα στο να παρέχει γνώσεις και δεξιότητες που θα αποδειχτούν χρήσιμες στους αυριανούς πολίτες στην καθημερινότητά τους; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα, που θέτει η έρευνα PISA, που ξεκίνησε το 2000 με ευθύνη του ΟΟΣΑ και γίνεται ανά τρία χρόνια σε πάνω από 70 χώρες. 

Τα αποτελέσματα για την Ελλάδα δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικά και για αυτό αντιμετωπίστηκαν συχνά από πολιτική ηγεσία και συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς με αρκετή καχυποψία. Στην ουσία όμως, απλά επιβεβαιώνουν κάτι το οποίο γνωρίζουμε, όπως επισημαίνουν στους «27 της Ευρώπης» αρμόδιοι για τη διεξαγωγή της έρευνας και εκπαιδευτικοί από διάφορες βαθμίδες. Η παιδεία μας είναι συχνά ακαδημαϊκή, θέλει τον καθηγητή ρήτορα και το μαθητή ακροατή και προωθεί ακόμα σε μεγάλο βαθμό την αποστήθιση, κοινώς “παπαγαλία”. 

Η εκπομπή ασχολείται με το φινλανδικό, “πρότυπο” εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο σταθερά κατακτά την καλύτερη κατάταξη μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, δείχνει τον έντονο προβληματισμό που προκάλεσαν τα αποτελέσματα σε άλλες χώρες, όπως η Γερμανία και ταξιδεύει σε χώρες, που απροσδόκητα βρέθηκαν με πολύ καλή βαθμολογία παρά τα οικονομικά τους προβλήματα, όπως η Πολωνία. 

Μιλάμε ακόμα με την αρμόδια επίτροπο της Ε.Ε., Ανδρούλα Βασιλείου για τις διαφορές ανάμεσα στα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ευρώπη και δείχνουμε πως τέτοιες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα και σε περιοχές της ίδιας χώρας, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Βελγίου.

"Παιδεία είναι ότι απομένει αφού ξεχάσεις όσα έμαθες στο σχολείο" Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ο δυσκολότερος για την ανεργία

Το ποσοστό ανεργίας το Μάιο του 2011 ανήλθε σε 16,6%, έναντι 12,0% το Μάιο του 2010 και 15,8% τον Απρίλιο του 2011.

Το σύνολο των απασχολουμένων κατά το Μάιο του 2011 εκτιμάται ότι ανήλθε σε 4.131.528 άτομα.

Οι άνεργοι ανήλθαν σε 822.719 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 4.383.374 άτομα.

Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 299.798 άτομα σε σχέση με το Μάιο του 2010 (μείωση 6,8%) και κατά 51.804 άτομα σε σχέση με τον Απρίλιο του 2011 (μείωση 1,24%).

Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 220.534 άτομα σε σχέση με το Μάιο του 2010 (αύξηση 36,6%) και κατά 36.260 άτομα σε σχέση με τον Απρίλιο του 2011 (αύξηση 4,6%).

Σημειώνω πως στα στοιχεία αυτά δεν καταγράφονται όσοι έκλεισαν τα μαγαζιά τους καθώς επίσης ότι δε θεωρείται άνεργος κάποιος που έχει δουλέψει έστω και μια ώρα τη βδομάδα πριν την καταγραφή!

Δείτε ολόκληρη την ΕΡΕΥΝΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΜΑΪΟΥ 2011 από την Ελληνική Στατιστική Αρχή

Δείτε αναλυτικά τα στοιχεία ανεργίας Μαϊού 2011

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ο δυσκολότερος για την ανεργία δηλώνει ο Υπουργός εργασίας (video, προς το τέλος του)

Μπορεί η ζωή να φέρει κωλοτούμπες και να ανατραπούν τα πάντα; Τέτοια ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει το SPENT, μία πρωτοβουλία του Urban Ministries of Durham στην προσπάθειά του να φέρει την κοινότητα πιο κοντά στους άστεγους και σε όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην περιοχή. Πρόκειται για ένα online προσομοιωτή όπου ο συμμετέχων πρέπει να πάρει γρήγορες αποφάσεις οικονομικής φύσεως που αφορούν την επιβίωση του ιδίου και της οικογένειάς του. Εσείς τι λέτε; Θα τα καταφέρετε να βγάλετε τον μήνα; (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8286)

Δοκιμάστε το test

Μεσοπρόθεσμο: Τι θα πληρώσουμε έως το τέλος του 2011

Ένα καινούργιο «χαράτσι» κάθε βδομάδα ή -το αργότερο- κάθε δέκα μέρες, θα πληρώσουμε οι περισσότεροι από τώρα μέχρι τέλος του χρόνου, σύμφωνα με το… χρονοδιάγραμμα των νέων φορολογικών μέτρων που περιλαμβάνονται και στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Ήδη από αυτόν το μήνα, οι μισθωτοί ηλικίας άνω των 30 ετών, αλλά και συνταξιούχοι ηλικίας μέχρι 65 ετών, με μηνιαίες αποδοχές από μόλις 650 ευρώ και άνω, θα διαπιστώσουν μείωση στο μισθό ή τη σύνταξή τους. Σχεδόν κάθε μήνα θα λαμβάνουμε και 2-3 ειδοποιητήρια για την πληρωμή κάποιου φόρου, ειδικά όσοι έχουν ακίνητα.

Πιο συγκεκριμένα η «μεσοπρόθεσμη» φορο-λαίλαπα που έρχεται για τους φορολογούμενους προβλέπεται να εξελιχθεί ως εξής:

Το σχέδιο Νόμου για τα αυθαίρετα και ο υπολογισμός των προστίμων

«Συγχωροχάρτι» σε κάθε είδους πολεοδομική παρανομία δίνει το σχέδιο νόμου του υπουργείου Περιβάλλοντος για τα αυθαίρετα. Οπως προβλέπει, με την υπαγωγή του αυθαιρέτου στη ρύθμιση μπαίνουν στο αρχείο ακόμα οι δίκες που τυχόν βρίσκονται σε εξέλιξη με αφορμή το παράνομο κτίσμα. Κατά τα άλλα, το σχέδιο νόμου ξεκαθαρίζει τον τρόπο υπολογισμού του προστίμου «νομιμοποίησης», το οποίο τριπλασιάζεται αν δεν υπάρχει οικοδομική άδεια, αλλά μειώνεται στο μισό αν πρόκειται για πρώτη κατοικία του παρανομούντος.

Δείτε το σχέδιο νόμου «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΚΑ»

Δείτε την Αιτιολογική Έκθεση

Δείτε τον τρόπο υπολογισμού των Προστίμων

Η Δημοκρατία μέσα μας - της Δέσποινας Δαλιάνη-Βακάλη

Οι Ισπανοί, είναι λαός μεσογειακός όπως εμείς, με κουλτούρα και έντονο ταμπεραμέντο. Είπαν για μας λοιπόν, ότι κοιμόμαστε και «σιγά μην ξυπνήσετε τους Έλληνες». Οι φίλοι μας οι Ισπανοί όμως, δεν ήξεραν, ότι για χρόνια ολόκληρα στην Ελλάδα, δεκαετίες θα λέγαμε, οι ασχολούμενοι με την πολιτική σε όλα τα κλιμάκια, ακόμα και στα πιο χαμηλά, τους πολίτες και ειδικά τους ανένταχτους, τους κοίταζαν αφ’ υψηλού και τους κοίμιζαν ανενδοίαστα, διότι έτσι τους βόλευε.

Και αν καμιά φορά, αυτοί οι ανένταχτοι, αλλά και κάποιοι ενταγμένοι υπό έλεγχο, τολμούσαν να εκφράσουν κάποια μικρή απορία, για κάποια απόφαση, αλλαγή, διαγραφή ή τοποθέτηση και ρωτούσαν να μάθουν, η απάντηση που έπαιρναν, ήταν ότι «έτσι έπρεπε να γίνει και να μην ασχολούνται, διότι όσοι είναι απ’ έξω, δεν χρειάζεται να ξέρουν».

Όλη η Ελλάδα γέμισε μέντορες και καθοδηγητές, για να περάσουν οι γραμμές του κόμματος, για τα πρόσωπα που θα ψήφιζαν και μάλιστα απροκάλυπτα, εφ’ όσον τους έδιναν έτοιμο το ψηφοδέλτιο, σταυρωμένο, διπλωμένο και μέσα στο φακελάκι. Και τότε οι Έλληνες, που σήμερα οι Ισπανοί λένε ότι κοιμούνται, έπρεπε να συναινέσουν με την προτροπή του εκάστοτε εκπροσώπου, ο οποίος συνήθως, ήταν μέλος κάποιας τοπικής οργάνωσης και όταν θα έκανε τη σούμα της κάλπης, θα καταλάβαινε ότι δεν πειθάρχησαν. Είχε καταφέρει να το περάσει αυτό, σε όσους θεωρούσε υποτακτικούς και κοιμισμένους, με αποτέλεσμα να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες του.  Γι’ αυτό πάντα, πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, οι εκπρόσωποι των κομμάτων έλεγαν, ότι «ελέγχουμε το τάδε ποσοστό των ψηφοφόρων και η νίκη είναι με το μέρος μας». 

Και αν κάποιοι από τους κοιμισμένους Έλληνες, την τελευταία στιγμή ξυπνούσαν και έπρατταν κατά συνείδηση και μετά την καταμέτρηση των ψήφων, τα κουκιά έβγαιναν λιγότερα, τότε οι μέντορες, με θυμό αλλά και θράσος έβγαιναν στα ΜΜΕ και έλεγαν, ότι «το τάδε ποσοστό δεν πειθάρχησε». Πίστευαν ότι μπορούσαν να μας έχουν υπό έλεγχο και να πειθαρχούμε. Άρα μας είχαν δεδομένους. Κανένα περιθώριο επιλογής, κανένας σεβασμός, καμία δημοκρατία. Πως ήταν δυνατόν αυτή η συμπεριφορά να λειτουργεί αφυπνιστικά; Και το χειρότερο ήταν, ότι η συγκεκριμένη τακτική δεν εφαρμοζόταν μόνο στις βουλευτικές ή δημοτικές εκλογές. Εδώ έφτασαν να ελέγχονται οι εκλογές σωματείων, φοιτητών και συλλόγων. Ποιος έκανε τους Έλληνες να κοιμούνται; Μήπως οι ενασχολούμενοι με την πολιτική και οι στηρίζοντες το σύστημα;

Όταν σε εκλογές συλλόγων και σχολείων, για την ανάδειξη Δ.Σ., Γονέων και Κηδεμόνων, οι ενδιαφερόμενοι των κομμάτων ξημεροβραδιάζονταν, για να κάνουν δημόσιες σχέσεις και να κατευθύνουν το αποτέλεσμα, για να πουν μετά, ότι με δημοκρατικές διαδικασίες κέρδισαν, όταν στη συγκρότηση σε Σώμα φρόντιζαν ο Πρόεδρος να είναι μέλος κάποιας τοπικής, προσπαθούσαν ή δεν προσπαθούσαν να στείλουν όλους τους υπόλοιπους για ύπνο;

Τώρα να μιλήσουμε για τα δελτία των κατασκευασμένων ειδήσεων; Για τις δήθεν αντιπαραθέσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα; Για τα μεσημεριανά προγράμματα; Για τα τηλεπαιχνίδια και τα πρότυπα που φρόντισαν να λανσάρουν, ώστε τα νέα παιδιά και ιδιαίτερα τα κορίτσια, να πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται οι σπουδές για να κερδίσουν τη ζωή τους, παρά μόνο να δείχνουν το σώμα τους; Για τα γλυκανάλατα σήριαλ, εισαγόμενα και μη σε καθημερινή βάση, ώστε να καθηλώνονται οικογενειακώς στο καναπέ και να κοιμούνται όλοι όρθιοι;  Αμ οι εφημερίδες; Που για να κρατήσουν το αναγνωστικό τους κοινό και να περάσουν τα μηνύματα που ήθελαν, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο το ύπνο του λαού, μόνο εφημερίδες δεν είναι πια.

Ως και οι τοπικές ξέχασαν το ρόλο τους και κάνουν πολιτική. Θεωρούν μάλιστα, ότι μπορούν να στηρίζουν ή να ρίχνουν «κυβερνήσεις». Ακόμα και οι γραφιάδες τους, όπου οι περισσότεροι είναι εθελοντές και η δραστηριότητά τους εμπεριέχει έναν πατριωτισμό, εκτός από εθελοντές είναι και στρατευμένοι, εφ’ όσον πριν δημοσιεύσουν οτιδήποτε το φιλτράρουν.

Τώρα πότε και πόσο δημοκρατικά λειτούργησε τις τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία κοιμισμένων Ελλήνων. Και δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά. Ας κοιτάξουμε δίπλα μας. Όταν οι εξυπνότεροι, που είχαν το μαχαίρι και το πεπόνι, μαγείρευαν το άθροισμα των μορίων στις προσλήψεις τοπικών φορέων. Όταν έδιναν με απ’ ευθείας ανάθεση μια δουλειά σε κάποιον ημέτερο. Όταν έκοβαν και έραβαν τη πόλη μας και κράταγαν για πάρτη τους όποιο κομμάτι δήθεν περίσσευε. Όταν τοποθετούσαν κάποιον για αντισταθμιστικούς λόγους σε κάποια επιτροπή για να ενισχύει κάποιες προαποφάσεις. Όταν επέτρεπαν μια διάκριση για να νιώσουν ορισμένοι σπουδαίοι και αναγνωρίσιμοι στη γειτονιά τους. Όταν με όλα αυτά που είχαν εφεύρει και άλλα παρόμοια, εξυπηρετούσαν για να εξυπηρετηθούν, όταν θα ερχόταν και πάλι η ώρα της κάλπης. Και όταν μαζί με όλα αυτά έδιναν και κάποια έκτακτα, έτσι για επιβράβευση στον αγώνα για τη δημοκρατία. Κάρτα μέλους, κινητό τηλέφωνο τελευταίας τεχνολογίας και μάλιστα πληρωμένο, συμμετοχή σε ταξίδια με αντικείμενο πάντα τη δημοκρατία και η ζωή συνεχίζεται χωρίς κανείς να μιλάει. Κάπως έτσι εξαγόραζαν τη σιωπή, η οποία με τα χρόνια μετατράπηκε σε ύπνο βαθύ, με αποτέλεσμα να κινούμεθα όλοι σε μια μετριότητα και κάθε μέρα, κάθε ώρα, να πέφτουμε όλοι σε ακόμα βαθύτερο ύπνο.

Και έφτασε η στιγμή που όλοι σπεύδουν να παραιτηθούν και να γυρίσουν τη πλάτη. Κάποιοι λένε ότι προδόθηκαν, όμως δεν γίνονται πιστευτοί. Θα ήταν προτιμότερο να παραδεχθούν, ότι τα λάθη τα βλέπανε, αλλά έδιναν παράταση. Τώρα το συγνώμη σου ζητώ συγχώρεσέ με, από τον καθένα χωριστά δε φτάνει, διότι το παιχνίδι χάθηκε. Άσε που όσοι έχουν μάθει να βρίσκονται κάτω από μια ομπρέλα, πάλι θα ψάξουν για να ενταχθούν και να εντάξουν, πάλι θα μοιράσουν ψηφοδέλτια και θα εκμαιεύσουν υποσχέσεις, πάλι θα κρατήσουν κάποια σημαία και θα αναζητήσουν την δική τους  αυλή. Και όλο αυτό μετά θα το πουν αγώνα για τη δημοκρατία. Και θα γράψουν γι αυτόν τον αγώνα, θα φωνάξουν και θα μαλώσουν, με όσους σταθούν απέναντί τους. Η δημοκρατία όμως, ξεκινάει από μέσα μας. Από τον καθένα χωριστά. Για να περάσει στην οικογένεια, στην γειτονιά, στη συνοικία, στη πόλη και στη χώρα ολόκληρη. Αν λοιπόν οι ενασχολούμενοι με την πολιτική, θέλουν να κάνουν έναν αγώνα, ας είναι για τη δημοκρατία μέσα μας.

Δέσποινα Δαλιάνη – Βακάλη

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στη Φωνή του Γέρακα Ιουνίου 2011

Μια καλοστημένη παράσταση

Μια πολύ καλά στημένη παράσταση παρακολουθήσαμε από τους δύο πολιτικούς αρχηγούς το βράδυ της 15^ης Ιουνίου και κατά την εκτίμησή μου θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε και στο αμέσως προσεχές μέλλον

Μετά από αλλεπάλληλες τηλεφωνικές συνομιλίες κατάφεραν να μη συνεννοηθούν και ο καθένας να τραβήξει το δρόμο του. Και οι δύο νικητές. Και οι δύο αλώβητοι. Και μάλιστα χθες εκτός απροόπτου ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο.

Ο μεν Πρωθυπουργός πράττει το καθήκον του και μπροστά στο συμφέρον της χώρας δέχεται ακόμη και να παραιτηθεί, αλλά η κακιά δεξιά για μια ακόμη φορά στερούμενη του απαραίτητου Εθνικού σθένους θέτει όρους τέτοιους που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί.

Έτσι ο Πρωθυπουργός συναισθανόμενος τις ευθύνες του, αλλά και υποδηλώνοντας ότι και μόνος του μπορεί,  ανακοινώνει ανασχηματισμό και ότι θα προσφύγει στη Βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης. Δεν ξέρω αν αντιλαμβανόμαστε το ίδιο, αλλά είναι άλλο να μη ψηφίσει κάποιος το μεσοπρόθεσμο και άλλο να μη δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στο κόμμα με το οποίο εξελέγη. Και αν δώσει ψήφο εμπιστοσύνης τότε πρέπει να είναι πολύ ….... για να μην ψηφίσει στη συνέχεια το μεσοπρόθεσμο. Στο σκηνικό αυτό η βοήθεια και η συμπαράσταση της άλλης πλευράς ήταν αμέριστη με την πρόταση για εκλογές που συσπειρώνει το κοινοβουλευτικό Πασοκικό κομμάτι στην κατεύθυνση της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης.

Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μένει πιστός στις αρχές του που το κακό ΠΑΣΟΚ δεν τις αποδέχεται, δηλαδή στα περί επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Επίσης ισχυροποιείται στο εσωτερικό του κόμματος δείχνοντας ότι δεν φοβάται το κακό ΠΑΣΟΚ και ζητάει εκλογές. Επίσης αν τελικά γίνουν εκλογές, το μεσοπρόθεσμο θα έχει ήδη ψηφιστεί και θα του δίνει το δικαίωμα να κατηγορεί το κακό ΠΑΣΟΚ για ότι έχει συμβεί στη χώρα και στους εργαζόμενους.

Νομίζετε ότι στις τηλεφωνικές συνομιλίες είπαν τίποτε άλλο; Νομίζετε ότι συζήτησαν για το πώς θα βγει η χώρα όσο πιο αναίμακτα γίνεται από την δίνη στην οποία έχει περιπέσει;

Δεν θα αναφερθώ στους υπόλοιπους αρχηγούς ή αρχηγίσκους γιατί στην συγκεκριμένη παράσταση δεν περισσεύει ρόλος γι’ αυτούς. Απλοί κομπάρσοι. Αυτοί ίσως αποκτήσουν ρόλο λίγο πιο μετά.

Το έργο θα συνεχιστεί. Θα τους δούμε στη βουλή να αλληλοκατηγορούνται, να «σηκώνουν τους τόνους» όπως θα λένε τα κρατικοδίαιτα κανάλια και δημοσιογράφοι.

Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα:

• Αν γίνουν εκλογές το πιθανότερο είναι ότι αυτοδυναμία δεν θα υπάρξει και θα χρειαστούν ευρύτερες συναινέσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας. Άρα Αντώνη και Γιώργο ξεχάστε τις αυτοδυναμίες. Αφού αυτό κατ’ εμέ είναι δεδομένο γιατί να πάμε σε εκλογές και να μη το κάνουμε από τώρα;
• Επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν υπάρχει. Όταν χρωστάς σε μια Τράπεζα δεν θέτεις εσύ τους όρους αποπληρωμής, τους θέτει η Τράπεζα. Το μνημόνιο θα έπρεπε να είχε διαπραγματευτεί καλύτερα πριν υπογραφεί. Να προσθέσω ότι και οι ξένοι συζητούν για επαναδιαπραγμάτευση αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση από μας. Να το κάνουν χειρότερο.
• Όλοι εμείς βρισκόμαστε στα όρια της εξαθλίωσης και με το μεσοπρόθεσμο του οποίου τις επιπτώσεις θα τις δούμε του χρόνου (αυτό που ζούμε σήμερα είναι το μνημόνιο – όχι το μεσοπρόθεσμο) θα εξαθλιωθούμε σίγουρα.

Και επειδή στο προηγούμενο άρθρο μου κάποιοι φίλοι μου ζητούσαν προτάσεις, λες και είμαι εγώ ο Πρωθυπουργός της χώρας, έχω και τέτοιες.  

Η χώρα χρειάζεται ριζική αλλαγή στο πολιτικό προσωπικό.

Η «επανάσταση του αυτονόητου» πρέπει να γίνει πραγματικότητα σε όλους του τομείς της Δημόσιας ζωής.

Η ασκούμενη πολιτική πρέπει να αποκτήσει κατεύθυνση τέτοια που να υπηρετεί τον μέσο Έλληνα και όχι τα μεγαλοσυμφέροντα, καταργώντας βέβαια υπερβολές του παρελθόντος (για παράδειγμα είναι άλλο να καταργήσεις προνόμια που μερικές φορές κινούνται στα όρια της νομιμότητας, και άλλο να συρρικνώνεις το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας).

Απαιτείται Εθνική συνεννόηση για μια σειρά από ζητήματα:

α) Παιδεία: Δεν μπορεί κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια να αλλάζει το εκπαιδευτικό σύστημα. Πρέπει Εθνικά να αποφασίσουμε περί αυτού, αφού αποφασίσουμε πρώτα τι παιδεία θέλουμε. Θέλουμε παιδεία που θα ενισχύει την παπαγαλία και θα βγάζει υπηρέτες του συστήματος ή θέλουμε παιδεία που θα ενισχύει την κριτική σκέψη και άποψη και θα οδηγεί στην πραγματική γνώση. Πρέπει δε, κάποια στιγμή αυτό το ρημαδοπτυχίο να συνδεθεί με την παραγωγή

β) Εθνικά θέματα: Καταλαβαίνουμε ότι η τακτική της άλλης πολιτικής ο ένας και άλλη πολιτική ο άλλος δεν μπορεί να συνεχιστεί.

γ) Υγεία: Δωρεάν υγεία για όλους, περικοπή σπαταλών, πάταξη επίορκων που παίρνουν φακελάκι.

δ) Εξορθολογισμός κάθε δημόσιας λειτουργίας. Να επικρατήσει κάποτε ο κοινός νους. Δυστυχώς σήμερα απουσιάζει από κάθε τι γύρω μας.

ε) Μετανάστες: Η χώρα τους έχει ανάγκη και ως λαός είμαστε φιλόξενος. Όχι όμως όλους. Ας αποφασίσουμε επιτέλους πόσοι χωράνε και πόσοι μπορούν να τραφούν από αυτή τη χώρα. Στο ζήτημα δεν χρειάζονται Εθνικιστικές κορώνες, μόνο κακό θα κάνουν.

Αυτά, τα παραπάνω είναι κάποια ενδεικτικά ζητήματα τα οποία χρίζουν Εθνικής συνεννόησης, κάποια ζητήματα στα οποία πρέπει να επικρατήσει ο κοινός νους, κάποια ζητήματα που πρέπει να πάψει το αυτονόητο να είναι ζητούμενο.

Εν κατακλείδι η χώρα χρειάζεται σήμερα μια διακυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης που θα σχεδιάσει το μέλλον κυρίως και θα διαχειριστεί το παρόν, με τέτοιο τρόπο ώστε να μη ξαναβρεθούμε σε τέτοια θέση αλλά και χωρίς να ξεπουλήσουμε τα πάντα (ιδέες, αξίες, κατακτήσεις, ακίνητα).

Οι εξελίξεις τρέχουν και είναι μπροστά μας. Εύχομαι να έχω άδικο. Εύχομαι οι αντιπρόσωποί μας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.