Το ζητούμενο των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου 2014 (της Ειρήνης Κουνενάκη)

Ειρήνη Κουνενάκη, 

Κοινωνιολόγος, BA, MSc 

Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής

Διανύουμε ήδη την προεκλογική περίοδο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, μετά την πρώτη Kαλλικρατική περίοδο.
Μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, η οποία όσο διαρκεί και για όσο θα διαρκέσει, οι πολίτες αυτής της χώρας θα εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την σκληρή, απαιτητική και επώδυνη καθημερινότητα. 

Και το σημαντικότερο: η κρίση που βιώνουμε δημιούργησε νέες γενιές φτωχών και ταυτόχρονα διεύρυνε την κρίση αξιοπιστίας προς το πολιτικό σύστημα και προς όσους ασκούν διοίκηση.

Η αυτοδιοικητική περίοδος 2011-2014 ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους τους Δήμους που συνενώθηκαν. Στον Δήμο Παλλήνης, εκτός από τις ανάγκες που δημιούργησαν οι δυσκολίες της διοικητικής προσαρμογής, η συνένωση τριών διαφορετικών συστημάτων διοίκησης συνακόλουθα με τρείς διαφορετικές νοοτροπίες οργάνωσης και λειτουργίας, η περίοδος ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Τα οικονομικά δεδομένα των τριών Δημοτικών Ενοτήτων και οι υποχρεώσεις ήταν διαφοροποιημένα. Ο νέος Καλλικρατικός Δήμος Παλλήνης κλήθηκε να διαχειριστεί σημαντικές οικονομικές υποχρεώσεις του πρώην Δήμου Παλλήνης. Ταυτόχρονα, έπρεπε να βρεθούν πόροι χρηματοδότησης των έργων. Αλλά και οι ανάγκες των τριών Δημοτικών ενοτήτων ήταν διαφοροποιημένες. Ενώ στον Γέρακα υπήρχαν και υπάρχουν καλές υποδομές, στην Παλλήνη οι ανάγκες ήταν κατά αρχήν για τα αυτονόητα που ήταν στάσιμα για αρκετά χρόνια. Η εφαρμογή του Καλλικράτη, συνέπεσε με την επιδείνωση των οικονομικών συγκυριών. Οι μειώσεις στην χρηματοδότηση, η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων χωρίς τους αντίστοιχους πόρους, οι μειώσεις στο προσωπικό, δημιούργησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας. 

Ζητείται Δήμαρχος για πάσαν νόσον και πάσαν… του Νίκου Σίμου

Κι όμως, τόσα χρόνια έχουν περάσει και η «κολώνια» καλά κρατεί! Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση η αντιπαράθεση, ή μάλλον το επίπεδο της αντιπαράθεσης παραμένει ίδιο και απαράλλακτο.

Ελλείψει προγράμματος και επιχειρημάτων οι διεκδικούντες την εξουσία επιτίθενται στον προκάτοχο προσπαθώντας διακαώς να μειώσουν, τα ευτελίσουν το έργο του.

Με τρόπο ταχυδακτυλουργικό, σχεδόν μαγικό, εξαφανίζονται έργα που αν μη τι άλλο ανακουφίζουν τους δημότες (οδοποιία, παιδικοί σταθμοί, αθλητικά κέντρα, κοινωνικές δράσεις, πολιτιστικές δράσεις, περιβαντολογικές δράσεις) και στη θέση τους μπαίνουν λακκούβες, πλημμυρισμένοι δρόμοι (ενίοτε λόγω φραγμένων, από λάστιχα, αγωγών ομβρίων), σπασμένες πλάκες πεζοδρομίων κλπ.

Τοπική Αυτοδιοίκηση, και η σημασία της για τους δημότες (της Αλεξάνδρας Κοφινιώτη)

Όταν συντάχθηκε αυτό το άρθρο μου, διανύαμε μία περίοδο διακοπών ή μια περίοδο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως η ηρεμία πριν την καταιγίδα. Πριν δηλαδή αρχίσει ανεπίσημα και επίσημα ο προεκλογικός για τις Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές αγώνας. Πιστεύω ότι και τώρα ακόμα είναι επίκαιρο γιατί υπάρχει χρόνος μέχρι να φτάσουμε μπροστά στην κάλπη.

Στις 18 Μαΐου καλούμαστε να αποφασίσουμε για τους περιφερειακούς και τοπικούς άρχοντες της Περιφέρειας, αλλά και του Δήμου στον οποίο ζούμε και ανήκουμε. Πριν φτάσουμε όμως να ακούσουμε τους προεκλογικούς λόγους όλων των υποψήφιων πόσο προετοιμασμένοι αισθανόμαστε ότι είμαστε και πόσο ώριμοι ώστε με την ψήφο μας να ανεβάσουμε στο δημαρχιακό θώκο τον σωστό υποψήφιο και τους υπόλοιπους να τους κλειδώσουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εάν δεν έχουμε καταλάβει εμείς οι ίδιοι τι σημαίνει Τοπική Αυτοδιοίκηση και πόσο σημαντική είναι για όλους μας.

Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς ή αλλιώς ΕΣΠΑ - της Αλεξάνδρας Κοφινιώτη

Αλεξάνδρα Κοφινιώτη

Η ζωή μας εδώ και μερικά χρόνια συμβαδίζει με το Ε.Σ.Π.Α. που είναι γνωστό σε όλους μας ότι είναι πρόγραμμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ισόρροπη ανάπτυξη των αδύναμων περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συγκεκριμένους στρατηγικούς τομείς.

Ξεκίνησε το 2007 και φαίνεται ότι θα συνεχιστεί μέχρι το 2020 μετά από τις παρατάσεις που έγιναν. Όπως ανέφερε και ο Υπουργός Ανάπτυξης κος Κ. Χατζηδάκης για την νέα περίοδο του Ε.Σ.Π.Α. 2014-2020, στόχος είναι να μη σχεδιαστεί ένα ακόμα Ε.Σ.Π.Α., αλλά ένα πρόγραμμα με διαφορετική φιλοσοφία. Ένα πρόγραμμα με σημαντική προστιθέμενη αξία, το οποίο να είναι καινοτόμο επί της ουσίας και απλό στην αρχιτεκτονική του. Θέλουν το νέο πρόγραμμα να συμβάλλει όσο περισσότερο γίνεται στο νέο ξεκίνημα της χώρας έτσι ώστε η Ελλάδα ν’ αφήσει πίσω της την οικονομική κρίση.

Κεντρική σκέψη στην σχεδίαση του νέου προγράμματος είναι η όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμβολή του για την έξοδο από την οικονομική κρίση. Για το σκοπό αυτό έχουν ήδη εντοπιστεί μερικοί τομείς που θα βοηθήσουν την Ελλάδα να ξεπεράσει την οικονομική κρίση και να επιταχύνει ρυθμό ανάπτυξης ώστε να μπορέσει να καλύψει το χαμένο έδαφος και να συγχρονιστεί με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Ήθος και Πολιτική - του Γεωργίου Γκόνη

Γεώργιος Γκόνης - Χειρουργός

Το ερέθισμα ήρθε τυχαία. Παλαίμαχος και βαρύγδουπος πολιτικός κατηγορηματικά απεφάνθη στον ραδιοφωνικό συνομιλητή του: «Η πολιτική είναι σκληρό σπόρ» και εξήγησε κυνικά, χωρίς ίχνος μεταμέλειας, ότι στη πολιτική ο καθένας χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα μέσα, χωρίς αναστολές, όρια και κανόνες-αρκεί να μην παραβιάζεται η ποινική νομοθεσία- με στόχο την κατάληψη, την άσκηση και νομή της εξουσίας. Κυρίαρχη μεταξύ των πολιτικών και διαφόρων διεκδικητών εξουσίας αυτή η άποψη. Η ντροπή για το κατάντημα, που έχει φέρει αυτή ακριβώς η πολιτική νοοτροπία τον τόπο μας, έχει χαθεί. Παραβλέπεται επίσης ότι η αντιπροσωπευτική άσκηση εξουσίας στην εποχή μας συνιστά και είναι μορφή διακονίας και όχι ανεξέλεγκτης δράσης.

Συνέπεια του άκρατου αμοραλισμού και της «παχυδερμίας» είναι ότι έχει εμπεδωθεί η πεποίθηση, στη συνείδηση πολλών συμπολιτών μας, ότι η άσκηση πολιτικής είναι συνδεδεμένη με αδιαφανείς διαδικασίες, με ανήθικους συμβιβασμούς, με εξυπηρέτηση συμφερόντων, με διαφθορά και απάτες. Καμιά επίγνωση από τους πολιτικούς και από τον απλό πολίτη ότι αυτή ακριβώς η θεώρηση και άσκηση της πολιτικής, μας γυρίζει μερικούς αιώνες πίσω, στον σκοτεινό Μεσαίωνα, όταν ο Μακιαβέλι προσδιόριζε τα χαρακτηριστικά του «Ηγεμόνα» του και διαχώριζε απόλυτα τους ηθικούς κανόνες από την όποια άσκηση πολιτικής.

Δημοτικές εκλογές 2014…Ένα ακόμα «ταξίδι» ξεκινά - του Βασίλη Δημητριάδη

Τε­λι­κά οι ε­κλο­γές στα πλαί­σια της σο­βα­ρό­τη­τας που θα πρέ­πει να α­ντι­με­τω­πί­ζο­νται, χρειάζονται και χιούμορ. Γι αυ­τούς που το δια­θέ­τουν βέ­βαια. Πα­ρα­κο­λου­θώ­ντας τα ό­σα έ­χουν συμ­βεί τον τε­λευ­ταί­ο και­ρό, το μό­νο που α­να­ρω­τιέ­μαι τε­λι­κά εί­ναι ποιοι εί­ναι πε­ρισ­σό­τε­ροι. Οι υ­πο­ψή­φιοι ή οι ε­κλο­γείς;

Τό­σο με­γά­λος συ­νω­στι­σμός υποψηφίων πια μό­νο σε έ­να Δή­μο; Κά­πο­τε σε αυ­τή τη χώ­ρα μας εν­διέ­φε­ραν και το τι γί­νε­ται, τι έ­γι­νε στο πα­ρελ­θόν, τι βελ­τιώ­θη­κε, τι βάλ­τω­σε και έ­να σω­ρό διά­φο­ρα α­ντι­κει­με­νι­κά κρι­τή­ρια, για να ε­πι­λέ­ξου­με κά­ποιον σαν Δή­μαρ­χο. Δεν θα μι­λή­σω για δη­μο­τι­κούς συμ­βού­λους για­τί τα πράγ­μα­τα… εί­ναι δια­φο­ρε­τι­κά. Θα ρω­τή­σω ό­μως. 

Α­πό το που­θε­νά και τον κα­να­πέ, η α­πό­στα­ση μέ­χρι την διεκ­δί­κη­ση κά­ποιας θε­σμι­κής θέ­σης πρέπει να εί­ναι τό­σο πο­λύ μι­κρή; 

Μή­πως και ό­λοι ό­σοι έ­χουν κά­ποια α­ξιό­λο­γη και συ­νε­πή πο­ρεί­α χρό­νων μέ­σα στην κοι­νω­νί­α, εί­ναι α­πλά… κο­ρο­ϊ­δα α­φού α­κο­λού­θη­σαν τον δύ­σκο­λο δρό­μο; 

Προ­σω­πι­κά θα ευ­χη­θώ σε ό­λους α­φε­νός κα­λή ε­πι­τυ­χί­α και α­φε­τέ­ρου ό­λοι οι υ­πο­ψή­φιοι δη­μο­τι­κοί και τοπικοί σύμ­βου­λοι, να εί­ναι πα­ρό­ντες στη δη­μό­σια ζω­ή και με­τά τις ε­κλο­γές. Εί­τε ε­κλε­γούν εί­τε ό­χι!

Ο τό­πος έ­χει α­νά­γκη την συ­νε­χή πα­ρου­σί­α μας ό­χι μόνο την προ­ε­κλο­γι­κή!

Ο Δήμος αφουγκράζεται τα προβλήματα των Δημοτών του τις ημέρες της οικονομικής κρίσης - της Αλεξάνδρας Κοφινιώτη

Όλοι αναρωτιόμαστε εάν αυτή η χρονιά που διανύουμε θα έχει κάποια διαφορά προς το καλύτερο για όλους μας από την προηγούμενη. Κανένας όμως δεν μπορεί να δώσει σαφή απάντηση.

Ζούμε σε μια εποχή που εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της προσπάθειας των κεφαλαιοκρατών να την μεταβιβάσουν στον κόσμο της εργασίας, η ανεργία και η φτώχεια αυξάνονται ραγδαία, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους στο περιθώριο.
Λίγο πριν μας εγκαταλείψει το 2013, η κυβέρνηση μετέθεσε κομμάτι των αρμοδιοτήτων της στους Δήμους για την επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος μετά από την καταγραφή που έπρεπε να γίνει στις ευπαθείς ομάδες. Πάλι ο Δήμος κλήθηκε να συμβάλει στην βοήθεια και στην συμπαράσταση των δημοτών του μιας και η κυβέρνηση φάνηκε για άλλη μια φορά ανεπαρκής.

Ο Δήμος έχει δείξει το κοινωνικό του πρόσωπο και την ευαισθησία του μέσα από την δημιουργία κοινωνικών δομών όπως Ιατρείων, Φαρμακείων, Παντοπωλείων, Φροντιστηρίων αλλά και των Δημοτικών Λαχανόκηπων. Έχει αποδείξει ότι ξέρει να χειρίζεται και να διαχειρίζεται τη τοπική κοινωνία του με μεγαλύτερη ευελιξία από ότι η κεντρική κυβέρνηση. Γιατί απλά ο Δήμος έρχεται σε καθημερινή επαφή με τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στους δημότες του η οικονομική κρίση.

Ας γνωρίσουμε όμως λίγο καλύτερα, τι είναι το καθένα από αυτά που ανάγκασε ένα Δήμο να δημιουργήσει μέσα από την Κοινωνική Πολιτική, ώστε να είναι δίπλα στον ταλαιπωρημένο δημότη του.

Ένεση αισιοδοξίας από τους Ιατρούς της πόλης μας - του Γεωργίου Γκόνη

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΚΟΝΗΣ - Χειρουργός
Υπεύθυνος Δημοτικών Ιατρείων Δήμου Παλλήνης

Αβεβαιότητα και απαισιοδοξία κυριαρχούν στην κοινωνία μας. Φαίνεται στο βλέμμα και στο χαμόγελο που δεν ανθίζει εύκολα. Ζούμε τα αποτελέσματα της παρακμής μας και της αναλγησίας των «ισχυρών». Ανάγκη μεγάλη να φανούν οι αρετές του πολιτισμού μας. Όλοι αναγνωρίζουν τη διαχρονικότητα της ανθρωποκεντρικής συμπεριφοράς μας. Η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, που ποικιλοτρόπως υποφέρει, αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό του πολιτισμού μας.

Τωρινά γεγονότα, δράσεις και συμπεριφορές που συμβαίνουν δίπλα μας, βεβαιώνουν ότι ο ανθρωπισμός μας και η αλληλεγγύη βρίσκουν τρόπους να εκδηλώνονται. Τούτο από μόνο του αποτελεί ακτίνα φωτός στη συννεφιά που βαραίνει, ένεση αισιοδοξίας στο χαμένο ηθικό μας. Χαρακτηριστικό και ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η εθελοντική προσφορά εικοσιπέντε (25) Ιατρών που ζουν στην πόλη μας. Προσφέρονται εθελοντικά, χωρίς αμοιβή, να παρέχουν τις εξειδικευμένες ιατρικές τους γνώσεις και υπηρεσίες στους συμπολίτες μας που το έχουν ανάγκη, στα πλαίσια λειτουργίας του Δημοτικού Κοινωνικού Ιατρείου στο δημοτικό διαμέρισμα της Παλλήνης.

Η Ιατρική οικογένεια δεν θα μπορούσε να υστερήσει σε κοινωνική ευαισθησία και θα πρέπει να της αναγνωρισθεί και να της πιστωθεί πρωτοπορία στην έμπρακτη επίδειξη αλληλεγγύης. Από την πλευρά της η Δημοτική Αρχή προσφέρει, και οφείλει να προσφέρει, τις βασικές δομές για την εκδήλωση και ευόδωση όλων των πρωτοβουλιών κοινωνικής ευαισθησίας. Απόδειξη της ευαισθησίας της παρούσας Δημοτικής Αρχής αποτελεί η πρόσφατη ανοικτή διαδημοτική συζήτηση στο Πνευματικό κέντρο του Δήμου με αντικείμενο τις ποικίλες δράσεις κοινωνικής ευαισθησίας που μπορούν να εκδηλωθούν και εκδηλώνονται στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Μια ημερίδα με άπαντες απόντες - της Δέσποινας Δαλιάνη

Ημερίδα διοργάνωσε ο Δήμος Παλλήνης, με θέμα την «Άσκηση κοινωνικής πολιτικής σε καιρούς κρίσης», που άφησε αδιάφορους, όσους θα έπρεπε να είναι παρόντες και μάλιστα «διαβασμένοι», ώστε να θέσουν ερωτήματα, να προτείνουν, να επικροτήσουν ή να αμφισβητήσουν, αν είχαν τα επιχειρήματα.

Με υψηλό επιστημονικό επίπεδο από πλευράς ομιλητών και για του λόγου το αληθές, απλώς αναφέρουμε, Ξενοφών Κοντιάδης Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, Κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου Ειδικός Επιστήμονας στο συνήγορο του Πολίτη. Δημήτριος Απίστουλας Υποψήφιος Διδάκτωρ ΕΚΠΑ, Υπεύθυνος Σπουδών και Έρευνας Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Νίκος Καλατζής Εμπειρογνώμων Κοινωνικής Πολιτικής. Χώρια οι Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, από το νομό Αττικής και όχι μόνο, οι οποίοι ανέπτυξαν δράσεις και κοινωνικές δομές που εφαρμόζουν και που μερικές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα όπως, κοινωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, φροντηστήρια, συσσίτια, καταλύματα αστέγων, ανακύκλωση ρουχισμού και υποδημάτων, δημιουργία δημοτικών λαχανόκηπων, τράπεζες αίματος και αιμοπεταλίων, ως και βλαστοκυτάρων.

Η υποκρισία ως προεκλογικό εργαλείο ...του Νίκου Σίμου

Σε προηγούμενο άρθρο είχα αναφερθεί στις συλλογικότητες, κάθε τύπου, και στα μέλη που τις απαρτίζουν. Οποιαδήποτε δημοκρατική συλλογικότητα εκλέγει τα μέλη της μέσα από τις, φαινομενικά τουλάχιστον, διαφανείς εκλογικές διαδικασίες. Και όπως είναι φυσικό, αν επιθυμεί κάποιος να εκλεγεί, θα πρέπει να εκθέσει τις απόψεις και τις θέσεις του και να «κριθεί» για αυτές. Και αυτό ονομάζεται προεκλογικός αγώνας.

Σε μία τέτοια συγκυρία τυγχάνει να βρισκόμαστε τώρα εφόσον οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι προ των πυλών και η προεκλογική μάχη έχει ήδη ξεκινήσει, για άλλους εντονότερα και για άλλους πιο χαλαρά, (προς το παρόν τουλάχιστον). Θα σκεφτεί κάποιος, γιατί προεκλογική μάχη και όχι προεκλογικός αγώνας; Η απάντηση είναι απλή. Ο αγώνας σημαίνει ευγενή άμιλλα, επικράτηση του ικανότερου, καθαρές και τίμιες αντιπαραθέσεις και μηδενικές απώλειες. Αντιθέτως, μάχη σημαίνει η προσπάθεια για επικράτηση με κάθε μέσο, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς «κανόνες» και όπως κάθε μάχη, με απώλειες. Και στην περίπτωση της «μάχης», ο αντίπαλος ικανοποιείται όταν επικρατήσει εξοντώνοντας τους εχθρούς. Και όλα αυτά δυστυχώς δεν περιορίζονται σε βουλευτικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές αναμετρήσεις, αλλά δυστυχώς εφαρμόζονται σε κάθε λογής συλλογικότητες, ίσως σε μικρότερο βαθμό.

Βρήκε η μύγα ευκαιρία να μας κάνει την κυρία… του Βασίλη Δημητριάδη

Βασίλης Δημητριάδης
Δ/ντης της Φωνής του
Γέρακα - Μέλος του Τοπικού
Συμβουλίου της ΔΕ Γέρακα

Υπάρχουν κάτι τυπάκια “που το παίζουν αυθεντία”, και τα οποία θεωρούν πως “ήγγικεν η ώρα” και ωρίμασαν οι συνθήκες για να ξεκολλήσουν επιτέλους από το πολιτικό περιθώριο. Είναι τόσο εκτός τόπου και χρόνου μάλιστα, που πιστεύουν πως η εντυπωσιακή άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην δική τους ανυπαρξία, πως δηλαδή η ψήφος διεξόδου και διαμαρτυρίας μιας ολόκληρης κοινωνίας, οφείλεται στον πληκτρολογιακό αγώνα τους και τα βλακώδη σχόλιά τους μέσα από τα blogs και το facebook.

Δεν είναι άλλοι από αυτούς που είχαν το κόμμα τους επί δεκαετίες καθηλωμένο στο 5% ενώ παράλληλα συμπεριφέρονταν στον…“Λαουτζίκο” σαν την Μανταμ Σουσού στο έργο του Ψαθά. Θα μου πείτε… και οι ψυχίατροι τι θα κάνουν; Κλέφτες θα γίνουν; Ε.. ναι σωστά!

Και δεν αναφέρομαι μόνο στις ντόπιες ψευδοαριστερές καρικατούρες των 40 – 50 σταυρών προτίμησης που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς ως Μεσσίες του τόπου, κάτι ανύπαρκτα πολιτικά τυπάκια, που κανείς ποτέ δεν τα έχει δει σε κοινωνικές δραστηριότητες και που έχουν την εντύπωση πως απόκτησαν ξαφνικά κάποια πολιτική οντότητα και μπορούν να μιλούν και να συμπεριφέρονται περιφρονητικά για όλους τους άλλους!

Υπάρχουν και αυτοί που βρέθηκαν να μιλούν και από τα έδρανα της Βουλής, κάποιοι μάλιστα ντυμένοι σαν… λατινοαμερικάνοι επαναστάτες να βγάζουν πύρινους εξεγερτικούς λόγους που εκτιμώ πως θα είχαν προβάρει αρκετές φορές στα “αριστερά” μπαράκια της πλατείας Εξαρχείων…

Αδύναμοι και Ηττημένοι - άρθρο του Ιατρού Γεωργίου Γκόνη στο Νεολόγο

Γεώργιος Φ. Γκόνης

Γενικός Χειρουργός 

Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών

Υπεύθυνος Δημοτικών Ιατρείων 

Δήμου Παλλήνης

Ζούμε τα αποτελέσματα της παρακμής μας. Η μεσαία τάξη μοιάζει να εξανεμίσθηκε. Ο καπιταλισμός των αγορών μας επιβάλει, απάνθρωπα, την σκληρή νέα τάξη πραγμάτων. Οι οικονομικά ισχυροί διατηρούν ή και αυξάνουν τη δύναμή τους και όλοι οι άλλοι εμείς διολισθαίνουμε, με διάφορους ρυθμούς, προς τη φτώχεια. Η εξαθλίωση είναι επικείμενη καθώς η απόστασή της από την πενία είναι βραχεία και ασταθής.

Κοινωνία όμως χωρίς μεσαία τάξη, ιστορικά, μετά τον Διαφωτισμό, δεν έχει υπάρξει και ούτε μπορεί να υπάρξει. Τυχών εξάλειψή της θα οδηγήσει σε σκοτεινό μεσαίωνα. Από την μεσαία τάξη ξεκίνησαν και ξεκινούν τα πάντα. Αυτή είναι που κινεί τα νήματα της ιστορίας ή που προσθέτει το υψηλό ειδικό βάρος της στη διαμόρφωση των όποιων γεγονότων. Είναι η τάξη που κατέχει τη γνώση, διαθέτει υψηλό βαθμό κριτικής ικανότητας και αστείρευτες αποτελεσματικές δημιουργικές δυνάμεις.

Είναι γόνιμο όλοι εμείς της μεσαίας τάξης να συνειδητοποιήσουμε την ήττα μας. Ξεκινώντας από αυτή την παραδοχή ίσως να σταματήσουμε την κατηφόρα και να αντιστρέψουμε την πορεία μας. Ο καθένας από εμάς αισθάνεται και ασφαλώς είναι αδύναμος. Στο σύνολό μας όμως μπορούμε να συνθέσουμε ακατάβλητη δύναμη κοινωνικής αναγέννησης. Κίνητρό μας η θέληση για ζωή και δημιουργία, όπλα μας η κριτική ικανότητα και ο επαναπροσδιορισμός των κοινωνικών μας αξιών. Κοινωνία χωρίς κοινά αποδεκτές αξίες και κανόνες δεν μπορεί να υπάρξει.

Ο δρόμος που οδηγεί στο Φως - της Δέσποινας Δαλιάνη Βακάλη

Ο πολιτισμός είναι φάρμακο. Είναι ίαση. Είναι λύτρωση. Είναι φως. Στις μέρες μας, η οργή, η βία, ο θάνατος, είναι καθημερινότητα. Αν μείνουμε όμως, μόνο σ’ αυτά, θα γίνουμε τουλάχιστον μανιοκαταθλιπτικοί, αν δεν πεθάνουμε.

Ανάσες, οι βραδιές που βιώνουμε στη πόλη μας. Μουσική, θέατρο, εικόνες μνήμης, που μας βοηθούν να πορευτούμε. Μια βραδιά με έντεχνο τραγούδι, από τον υπέροχο τραγουδοποιό, σεμνό υπηρέτη της μουσικής τέχνης, Ορφέα Περίδη, με τη φιλική συμμετοχή, της επίσης υπέροχης Λιζέτας Καλημέρη, απολαύσαμε στο χώρο του Σινέ Γέρακας, στις 13 Σεπτεμβρίου 2013, όπου ήταν και η πρώτη βραδιά των εκδηλώσεων, του φετινού Πολιτιστικού Σεπτέμβρη.

Έχουν περάσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια, όταν στη «Φωνή του Γέρακα» και μέσα από αυτή τη στήλη, «φωνάζαμε», για ένα σινεμά, ένα θέατρο, ένα χώρο πολιτισμού. Τότε που τρέχαμε στις στενόχωρες αίθουσες των σχολείων. Και τώρα τα έχουμε και τα χαιρόμαστε. Και χαρήκαμε τόσο πολύ εκείνο το βράδυ, με τον Ορφέα και τη Λιζέτα, που σιγοτραγουδήσαμε όλοι, από τη «Φωτοβολίδα», που τάραξε τα μουσικά μας νερά κάποτε, ως το υπέροχο, «Για πού το’ βαλες καρδιά μου, μ΄ ανοιχτά πανιά, ποια αγάπη, ποιο λιμάνι, ποια παρηγοριά»…

Ο Ορφέας, μας χάρισε στιγμές αξέχαστες και μας σκλάβωσε όλους, με τη φωνή, τη μουσική και κυρίως, τη σεμνότητά του.

Οι… ιοί που ταλαιπωρούν την αισθητική μας…

Του Βασίλη Δημητριάδη

Ο Τσιφόρος είχε καλές ιδέες όταν έγραφε, όμως πέθανε πολλά χρόνια πριν και έτσι δεν πρόλαβε τα καλύτερα. Προσωπικά ως μανιακός θαυμαστής του, θεωρώ πως κάπου εκεί πάνω, έχει στήσει το παρατήριό του και συνεχίζει το γράψιμο. Και επειδή όλοι οι… μεταστάντες «εις τας αιωνίους Μονάς» υποθέτω ότι έχουν την… τεχνογνωσία να παρακολουθούν ταυτόχρονα τα πάντα, εκτιμώ πως σίγουρα η ματιά του θα έχει πέσει τελευταία και σε αυτή την κουκίδα που λέγεται Δήμος Παλλήνης. Το κακό είναι πως κανείς δεν θα μας πει (όσο μακροημερεύουμε εν τη ζωή προφανώς…. ζωή νάχουμε) ούτε τι γράφει, ούτε τι σκέφτεται…

Στην Ελληνική Μυθολογία λοιπόν, ο Νίκος Τσιφόρος άρχιζε το βιβλίο του ως εξής: «Έξυσε, λοιπόν, το μούσι του ο Ησίοδος και άρχισε να γράφει: «εν αρχή ήτο το χάος». Σήμερα βέβαια οι εποχές είναι αλήθεια πως άλλαξαν. Κυριαρχούν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης τα οποία μπορείτε να κρίνετε τα… «προϊόντα» τους έχουν γίνει αντικείμενο τηλεπώλησης μέσω διαδικτύου. Σαν τους τύπους που πουλάνε βιβλία με νεφελήμ και λοιπές αρλούμπες…

Έτσι λοιπόν όπως οι γνωστοί γραφικοί της τηλεόρασης και των παράνομων σκουπιδοκάναλων στο βόθρο που ονομάζεται τηλεοπτική πραγματικότητα σήμερα, μία αντίστοιχη ποιότητα επιπέδου βόθρου υπάρχει και στο διαδίκτυο από κάποιους άλλους ψωνισμένους γραφικούς που μέσα από ιστοσελίδες αντιγράφουν (για την ακρίβεια κλέβουν) κείμενα και σκέψεις άλλων που έχουν αναρτηθεί αλλού. Και καλά μέχρι εδώ. Με τον καιρό μερικοί από αυτούς την ψωνίσανε ακόμα πιο πολύ και νιώθουν πια σαν το άθροισμα των CNN, ABC, BBC και RAI με ισχυρή δόση Espresso!

Βανδαλισμοί της Δημόσιας περιουσίας... απλή αλητεία ή σημάδι κοινωνικής παρακμής; (του Βασίλη Δημητριάδη)

Την α­φορ­μή γι' αυ­τό το άρ­θρο, μου την έ­δω­σαν οι βαν­δα­λι­σμοί που έ­γι­ναν στη Νέ­α Παλ­λή­νη, ό­που χρή­σι­μα κοι­νό­χρη­στα βο­η­θή­μα­τα που εί­χε το­πο­θε­τή­σει με έ­ξο­δά του ο το­πι­κός ο­μώ­νυ­μος Σύλ­λο­γος, βρέ­θη­καν κά­ποια νύ­χτα να α­ντι­με­τω­πί­ζουν τη “μα­γκιά” κά­ποιων α­λη­τών πε­ρι­θω­ρια­κών οι ο­ποί­οι κά­θε φο­ρά που θα κά­νουν την εμ­φά­νι­σή τους στον κό­σμο μας, θα δη­μιουρ­γή­σουν και κά­ποιο πρό­βλη­μα.

Και δεν θε­ω­ρώ πως ό­σα έ­γρα­ψαν έ­χουν κά­ποια σχέ­ση με ο­ποια­δή­πο­τε ι­δε­ο­λο­γί­α ή πο­λι­τι­κή το­πο­θέ­τη­ση, Ό­χι!

Η α­λη­τεί­α με ό­ποιο κου­στού­μι και αν ντυ­θεί πα­ρα­μέ­νει α­λη­τεί­α και δυ­στυ­χώς ό­λα δεί­χνουν πως α­πέ­να­ντι σε αυ­τά τα φαι­νό­με­να βρι­σκό­μα­στε α­νυ­πε­ρά­σπι­στοι και μό­νοι!

Ού­τε βέ­βαια θα ρί­ξω κά­ποιες ευ­θύ­νες στην α­στυ­νο­μί­α α­φού εί­ναι α­δύ­να­τον να υ­πάρ­χει κά­ποιος έ­νο­πλος α­στυ­νο­μι­κός σε κά­θε δρό­μο και σπί­τι. Θα ε­πι­κε­ντρω­θώ ό­μως στο πως (δεν) δια­παι­δα­γω­γή­σα­με εμείς μί­α ο­λό­κλη­ρη γε­νιά νέ­ων και τους α­φή­σα­με να γί­νουν έρ­μαια του κά­θε πα­ρα­νο­ϊ­κού πε­ρι­θω­ρια­κού και της κά­θε α­πί­θα­νης -δή­θεν- ι­δε­ο­λο­γί­ας και λέ­ω “δή­θεν” για­τί α­δυ­να­τώ να πι­στέ­ψω πως υ­πάρ­χει κα­νείς λογικός άνθρωπος και πολιτικά ενεργός πολίτης που να ε­γκρί­νει τέ­τοια πράγ­μα­τα.

Δημόσιες διαβουλεύσεις… διαφάνεια και αμεσότητα στις σχέσεις δημοτικής αρχής και πολιτών

του Βασίλη Δημητριάδη

Τον τελευταίο καιρό ακούμε οι περισσότεροι για τον κύκλο των δημοσίων διαβουλεύσεων που έχει ξεκινήσει η δημοτική αρχή, όπου ο Δήμαρχος Παλλήνης κ. Ζούτσος βρίσκεται «ενώπιος – ενωπίω» με τους δημότες. Πολλοί ενδεχομένως να θεωρούν ην πρωτοβουλία αυτή περιττή, άλλοι ως «τρυκ», άλλοι χρήσιμη. Δεν έχει και πολλή σημασία το πως την χαρακτηρίζει κάποιος, άλλωστε όπως και να τη χαρακτηρίζει, η διαδικασία είναι εκεί, ζωντανή και πάντα μπορεί να επιβεβαιώσει αν ο χαρακτηρισμός του είναι ορθός με τη συμμετοχή του σε αυτήν.

Σε σύνολο (μέχρι στιγμής) 4 δημοσίων διαβουλεύσεων (το κείμενο έχει γραφτεί στις 16/7 - σήμερα έχουν γίνει 5) που πραγματοποιήθηκαν, παρακολούθησα τις δύο, μία στο Πολιτιστικό κέντρο του Γέρακα και μία στις αποθήκες Καμπά στην Κάντζα.

Η δεύτερη οφείλω να παραδεχτώ πως με εντυπωσίασε πολύ. Με εντυπωσίασε κυρίως για το ότι οι συμπολίτες μας αυτής της περιοχής έδωσαν το παρών γεμίζοντας ασφυχτικά το χώρο των πρώην αποθηκών Καμπά, αλλά κυρίως γιατί απεύθυναν δεκάδες ερωτήσεις προς τον Δήμαρχο, δείχνοντας πως αυτή τη διαδικασία την αποδέχτηκαν απόλυτα αλλά κυρίως γιατί ως δημότες την εκμεταλλεύτηκαν για να ρωτήσουν και να ενημερώσουν τον Δήμαρχο τους για ζητήματα ή προβλήματα που έχουν εντοπίσει. Άλλωστε και ο ίδιος ο Δήμαρχος στην εισαγωγική του ομιλία κάλεσε τους δημότες να επισημάνουν ζητήματα που συναντούν καθημερινά μπροστά τους και η δημοτική αρχή είτε έχει αξιολογήσει διαφορετικά είτε δεν τα γνωρίζει. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ζητήματα της καθημερινότητας είχαν τον πρώτο λόγο σε αυτό το διάλογο.

Πρώτη Ιφιγένεια η ΕΡΤ, στο βωμό του ξεπλύματος (δια)κομματικών αμαρτιών, του Βασίλη Δημητριάδη

Πως μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος μια τέτοια κίνηση; Τα παπαγαλάκια και οι λαγοί της συγκυβέρνησης από καιρό είχαν φροντίσει να προετοιμάζουν το έδαφος. Η πρακτική γνωστή. Συκοφαντούμε συλλήβδην άπαντες και μετά ανακοινώνουμε ότι αποφασίσαμε και διατάξαμε.

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος αστήρ κ. Κεδίκογλου (της γνωστής διακομματικής οικογένειας εκ Ευβοίας που πολύ θα ήθελα να ξέρω πόσους φίλους της έχει διορίσει στο δημόσιο) γνωρίζει καλά τη δουλειά της προβοκάτσιας και της απόδοσης ταμπελών όπου και όπως γουστάρει. Η δήθεν διακομματική κυβέρνηση νεοΤσολάκογλου προχωρά στα σχέδια «σωτηρίας» και καθολικού μηδενισμού της κοινωνίας με το πρόσχημα των απαιτήσεων της τρόικας.

Οι ιδιώτες καραδοκούν να μετέχουν στο νέο πλιάτσικο της τεράστιας ακίνητης περιουσίας της ΕΡΤ, η οποία από το Υπουργείο Οικονομικών, σύντομα θα βρεθεί στα νύχια του ταμείου ξεπουλήματος που έστησαν οι κυβερνώντες. Και η περιουσία αυτή αποτελείται από πραγματικά φιλέτα, ένα από αυτά μάλιστα είναι και ο λόφος της κεραίας στο Σταυρό.

Για την έναρξη των εργασιών της Λεωφόρου Κύπρου γράφει ο Δημήτρης Γιαννουσόπουλος

Επί τέλους η επανεκκίνηση του οδικού άξονα που ενώνει τους τρεις δήμους (Παλλήνης, Πικερμίου και Πεντέλης), της Λεωφόρου Κύπρου, είναι γεγονός. 

Έργο βαλτωμένο εδώ και δυόμιση χρόνια, επανεκκίνησε πραγματικά και θα ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα με διαφάνεια και κοινωνική ευαισθησία. 

Θα εξυπηρετεί τρεις δήμους και θα ενώνει τη Βορειοδυτική Αττική με την Ανατολική. Χωρίς την παραμικρή διάθεση υποβάθμισης του έργου της Αττικής οδού, επισημαίνουμε ότι η ολοκληρωμένη λεωφόρος Κύπρου θα γίνει ένας επίσης σημαντικός συνδετήριος άξονας και αυτό οφείλεται στην αποφασιστικότητα και στους έξυπνους χειρισμούς του Δημάρχου.

Επί πλέον, η οριστική συμφωνία επανεκκίνησης του έργου θα υλοποιηθεί χωρίς καμία πρόσθετη εργολαβική αποζημίωση και με υψηλές προδιαγραφές. Βάσει της μελέτης θα έχει δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και διαχωριστική νησίδα στη μέση. Θα ξεκινάει από τη Λεωφόρο Πεντέλης, η οποία θα ενώνεται με τη Λεωφόρο Ντραφίου και θα συνεχίζει στη λεωφόρο Κύπρου, η οποία θα καταλήγει στη λεωφόρο Μαραθώνος. Είναι κατανοητή, λοιπόν, η αξία και η ανάγκη κατασκευής αυτού του οδικού άξονα.

O Δημήτρης Γιαννουσόπουλος είναι Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Παλλήνης

Για το «Παναττικό Συνέδριο για το ρόλο των Δημοτικών Κοινοτήτων» - του Βασίλη Δημητριάδη

Γράφει ο Βασίλης Δημητριάδης - Τοπικός Σύμβουλος της Δημοτικής Κοινότητας Γέρακα

Με την ευκαιρία της διοργάνωσης του “1ου Πανατικού συνεδρίου των δημοτικών κοινοτήτων” όπως αυτό αναφέρεται στις σχετικές προσκλήσεις, θα ήθελα να καταθέσω τις προσωπικές μου απόψεις, μετά από 2,5 χρόνια συμμετοχής σε αυτό το όργανο της δημοτικής ενότητας Γέρακα όπου έχω εκλεγεί. Θα ξεκινήσω κατ΄ αρχήν αναφέροντας πως δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στις εργασίες του συνεδρίου, η εργασία μου στον ιδιωτικό τομέα δεν μου το επέτρεψε επειδή διοργανώθηκε πρωϊνές ώρες. Δεν μπορώ να γνωρίζω τους λόγους που επελέγησαν ώρες όπου το σύνολο των εργαζομένων και των παραγωγικών ηλικιών βρίσκεται στην εργασία του και όχι κάποιο Σαββατοκύριακο ή απόγευμα.

Προφανώς υπάρχει κάποια γενική αντίληψη την οποία δεν μπορούμε να ανατρέψουμε πως αυτές οι σημαντικές δραστηριότητες που αγγίζουν την πρωτοβάθμια αυτοδιοικητική μας πραγματικότητα αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο είτε εισοδηματιών, είτε συνταξιούχων, είτε δημοσίων υπαλλήλων, είτε ελ. επαγγελματιών (το τελευταίο με σοβαρή επιφύλαξη).

Παναττικό Συνέδριο Δημοτικών Κοινοτήτων - Τα συμπεράσματα και η εισήγηση του Προέδρου του Συμβουλίου της ΔΕ Παλλήνης κ. Σμέρου Κ.

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 23 Μαΐου 2013, στην έδρα του Δήμου Παπάγου-Χολαργού, το πρώτο Παναττικό Συνέδριο για τις Δημοτικές Κοινότητες, με θέμα «Ο Ρόλος της Δημοτικής Κοινότητας στο νέο Δήμο του Μέλλοντος».

Στο συνέδριο έλαβαν μέρος Πρόεδροι και Μέλη Συμβουλίων Δημοτικών Κοινοτήτων από όλες της περιοχές της Αττικής.

Την Οργανωτική Επιτροπή του συνεδρίου αποτελούσαν οι:
Πρόεδρος: Χρύσα Παρίση, Πρ. Δημοτικής Κοινότητας Παπάγου
Μέλη: Κωστής Σμέρος, Πρ. Δημοτικής Κοινότητας Παλλήνης, Ιωάννης Κίτσος, Πρ. Δημοτικής Κοινότητας Κουβαρά, Πέτρος Καραφωτιάς, Πρ. Δημοτικής Κοινότητας Ταύρου.

Το Συνέδριο τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργού Εσωτερικών κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, ο οποίος παρέστη και άνοιξε τις εργασίες του. Στην ομιλία του ο Υπουργός συνεχάρη τους οργανωτές του συνεδρίου για την πρωτοβουλία αυτή που «ανοίγει έναν δημόσιο διάλογο για τα θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ειδικώς των Δημοτικών Κοινοτήτων»