Η δημοτική περίοδος που τελειώνει ήταν από τις πιο δύσκολες κατά την ταπεινή μου άποψη. Το εγχείρημα του Καλλικράτη, στο οποίο να σημειώσω ότι συμφωνώ ως στρατηγική για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δημιούργησε αρκετές δυσκολίες στο ξεκίνημα. Διαφορετικές λογικές, διαφορετικές κουλτούρες διοίκησης έπρεπε να συγχωνευθούν-συνενωθούν όσο πιο γρήγορα γίνονταν, προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει όλο αυτό το αχανές πράγμα, ο νέος Δήμος Παλλήνης. Νέο θεσμικό πλαίσιο για τις περισσότερες - αν όχι για όλες - τις δραστηριότητες, νέες άγνωστες αρμοδιότητες, κάποιες εξ αυτών χωρίς θεσμικό πλαίσιο. Δεν μπορείτε να το φανταστείτε όσοι δεν το ζήσατε και δεν υπάρχουν λόγια περιεκτικά να σας το περιγράψω. Στα πρώτα βήματα του Καλλικράτη δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι υπήρξε χάος.
Κάποιοι ίσως διαφωνήσετε μαζί μου, αλλά θα σας πω ότι η μεγαλύτερη επιτυχία της σημερινής δημοτικής αρχής ήταν ότι ξεπέρασε αυτό το σοκ γρήγορα και ανώδυνα για όλους μας. Είναι από αυτά που γίνονται και δεν φαίνονται, από αυτά που ενώ εσύ τρέχεις όλη μέρα και δεν βρίσκεις άκρη, έχεις τον άλλον απέναντι να σου λέει ότι δεν κάνεις τίποτα. Σίγουρα το έχετε νιώσει όλοι αυτό το συναίσθημα είτε στην εργασία σας είτε σε άλλο χώρο. Σας πληροφορώ ότι υπάρχουν ακόμη Δήμοι στην Ελλάδα που αυτό το σοκ δεν το έχουν ξεπεράσει. Εγκλωβίστηκαν λόγω ελλείψεως διοικητικών ικανοτήτων κυρίως του Δημάρχου και έμειναν στάσιμοι.