Θέλοντας να γράψω και εγώ ένα ευχαριστήριο, αναρωτήθηκα αν θα με εξέφραζε ένα τυπικό ευχαριστήριο μερικών δεκάδων λέξεων. Αποφάσισα λοιπόν να το κάνω υπό μορφή άρθρου γιατί αυτά που θέλω να εκφράσω ξεπερνούν ένα απλό τυπικό κείμενο. Ενδεχομένως να σας κουράσω, όμως όποιος με παρακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια, θα γνωρίζει πως κάτι τέτοιο δεν θα με εξέφραζε.
Οι εκλογές βέβαια τελείωσαν και μαζί τους καλό θα είναι να ξεχαστεί γρήγορα και οτιδήποτε δίχασε την κοινωνία μας εξ αιτίας τους. Μπροστά στην νέα πενταετία που έχουμε μπροστά μας, θα πρέπει όλοι να φροντίσουμε ώστε να δημιουργηθούν (πολιτικές και κοινωνικές) συνθήκες ώστε ο τόπος μας, η νέα μας -μία και μοναδική- πόλη να προχωρήσει στην επόμενη φάση της ζωής της.
Αυτή η πόλη άλλωστε σε μερικά χρόνια, τίποτα δεν θα θυμίζει τις τρεις ξεχωριστές πόλεις από τις οποίες προήλθε.
Στο χέρι όλων μας είναι να φροντίσουμε ώστε αυτή η αλλαγή να είναι όπως θα την ήθελαν οι επόμενες γενιές, περιβαλλοντικά, κοινωνικά, αναπτυξιακά…
Όλοι εμείς στους οποίους αναθέσατε τις τύχες της, ανεξάρτητα από παρατάξεις (οι οποίες έρχονται, παρέρχονται, αλλάζουν κ.λ.π), έχουμε στις πλάτες μας αυτή την ευθύνη και πρέπει (πιστεύω πως σίγουρα όλοι θέλουμε) να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών σας και αυτό μένει να αποδειχτεί στην πράξη την επόμενη πενταετία.
Όσο με αφορά προσωπικά, από εκεί που με κατέταξε η ετυμηγορία των συμπολιτών μου, έχω την υποχρέωση να αγωνιστώ γι αυτά που πιστεύω ο ίδιος και η ομάδα με τις κοινές αντιλήψεις με την οποία συμπαρατάχτηκα.
Μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες παρουσίας στη δημόσια ζωή, και τις δύο αρχικά εκλογικές μου προσπάθειες οι οποίες δεν είχαν ευοδωθεί, βρέθηκα πριν από τριάμισυ χρόνια, σε θέση του τοπικού συμβούλου της Δ.Ε Γέρακα.
Σαν ένα δικό μου απολογισμό, εκτιμώ ότι δεν σας απογοήτευσα. Προφανώς το ίδιο εκτίμησαν και οι 506 συμπολίτες μου που μου ανέθεσαν ένα διαφορετικό και αναβαθμισμένο ρόλο στο Δημοτικό συμβούλιο πια του Δήμου μας σε αυτές τις εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα ήθελα να επαναλάβω προς όσους με τίμησαν με την ψήφο τους, είναι πως θα κάνω το παν για να δικαιώσω την εμπιστοσύνη τους.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω όμως ότι ποτέ μου δεν ένιωσα καλά σαν“βαρύδι” ή “γλάστρα” και ποτέ μου δεν εξαρτήθηκαν όσα πιστεύω από οποιαδήποτε θέση ή υποχρέωση ειδικά όσο αφορά μία θέση αιρετού για την οποία ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΙ πια να απολογούμαι προς την κοινωνία.
Η θέση ενός θεσμικού λειτουργού δεν αποτελεί αποδειχτικό“κοινωνικής εξέλιξης” ή “φιγούρας”, δεν αποτελεί μία ιδιότητα μέσω της οποίας κερδίζει κάποιος μία θέση σε εξέδρες και κυρίως δεν αποτελεί μία ιδιότητα που στοχεύει σε οποιουδήποτε τύπου απολαβές.
Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο και ειδικά στις μέρες μας όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί δοκιμάζονται όσο αφορά την αξιοπιστία τους και την αποτελεσματικότητά τους, θεωρώ ότι στις πλάτες κάθε εκλεγμένου πέφτει ένα πολύ μεγαλύτερο βάρος να την υπερασπιστεί και να την προστατεύσει γιατί μόνο έτσι προστατεύεται η ίδια η Δημοκρατία η οποία σήμερα δοκιμάζεται πολλαπλώς. Για μένα αυτή η θέση εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς το πρόσωπό μου, αποτελεί ευθύνη να την εκπροσωπήσω στα πλαίσια των δημοκρατικών θεσμών με συνέπεια, ανιδιοτέλεια, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπιστία, αποτελεσματικότητα.
Είναι αλήθεια, ότι επί χρόνια αποτέλεσα την “δημοσιογραφική” αιχμή της υπεράσπισης ενός μεγάλου έργου των προηγούμενων χρόνων και πολλές φορές μεταβλήθηκα και σε “σάκο του μποξ” εκφράζοντας τις απόψεις μου.
Άλλοι μπορεί αυτό να το λένε βλακεία, εγώ το ονομάζω “πολιτικό αγώνα”! Και ο πολιτικός αγώνας δεν έχει παρατάξεις, έχει μόνο πιστεύω και θέσεις οι οποίες έχουν όλοι υποχρέωση να υπερασπιστούν και αυτό δεν μπορεί να γίνει με το να διατηρούνται“κρυφές”… Εκτός εάν οι κατά καιρούς πολιτικοί αντίπαλοί (ή και φίλοι μου) αποδέχονται τέτοιες λογικές. Και πάνω σε αυτό καλούνται -τους προκαλώ- να πάρουν επιτέλους θέση!
Σε μία τέτοια περίπτωση είτε όσα γράφεις τα πιστεύεις είτε τα χρησιμοποιείς μόνο ως πρόσχημα. Όμως αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να αναρωτηθούν και να αξιολογήσουν οι ίδιοι οι πολίτες, ψύχραιμα και όχι κάτω από την απάνθρωπη πολλές φορές πίεση της προεκλογικής περιόδου.
Πολλές φορές επίσης δέχτηκα την επιχειρηματολογία ότι “μην εκφράζεις τις πεποιηθήσεις σου ανοιχτά, μην μπαίνεις σε διαδικασία αντίλογου, μην δημιουργείς αντιπαραθέσεις και ενδεχομένως και οξύτητες”.
Αλήθεια όμως… αυτό είναι για κάποιους η πολιτική;
Με τέτοιες λογικές άραγε τι θα είχε αλλάξει σε όλη την διαδρομή της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα;
Αυτά που ο καθένας πιστεύει θα πρέπει να τα καμουφλάρει παρουσιάζοντας ένα πιο “φιλικό” αλλά άχρωμο πρόσωπο το οποίο θα συμβάλει στο να κυριαρχούν νοοτροπίες που με τη σειρά τους συντηρούν αναχρονιστικές λογικές προκειμένου να σιγουρέψει τις πιθανότητες εκλογής του;
Όχι. Δεν θα γίνω βορά της απολίτικης νοοτροπίας.
Αλλά και σε καμία περίπτωση δεν θα με ακούσετε ή θα δείτε να υποστηρίζω ότι έχω πάντα δίκιο.
Πάντα όμως θα υποστηρίζω δημόσια ότι πιστεύω και γνωρίζω πως και αυτή τη φορά πλήρωσα το κόστος των επιλογών μου.
Όμως μόνο έτσι προκαλούνται ζυμώσεις και χρήσιμοι διάλογοι μόνο έτσι θα γνωρίζει ο πολίτης αν και γιατί θα πρέπει να με απορρίψει ή να με εγκρίνει.
Κριτήρια καταλληλότητας για μένα δεν θέλω να είναι ούτε η καταγωγή μου, ούτε η εμφάνισή μου, ούτε το αν “είμαι καλό παιδί”.
Προφανώς όμως αυτά που κυριαρχούν γενικότερα δεν είναι τα δικά μου κριτήρια… Οι εκλογές έχουν εξελιχθεί αντί για ένα πεδίο προβληματισμού, διαλόγου και προτάσεων σε μία… “πασαρέλα”όπου ο δημότης επιλέγει με βάση προσωπικές γνωριμίες ή ακόμα και συμφέροντα.
Είναι σαφές ότι οι αντιλήψεις μου διαφέρουν και ενδεχομένως να αποτελώ και μειονότητα στο σύνολο.
Να είστε σίγουροι όμως, πως είναι απόλυτα συνειδητό αυτό από μέρους μου. Και γι αυτό για μένα η εκλογή μου (η οποία οφείλω να ομολογήσω δεν πολυπίστευα ότι θα γίνει πραγματικότητα), έχει για μένα ιδιαίτερη αξία έστω και εάν έγινε “στο νήμα”. Εν πάση περιπτώση πιστεύω όμως πως όσο περνά ο καιρός οι συνθήκες θα με δικαιώνουν, αντίθετα με όσους θεωρούν ότι ο πολιτικός θα πρέπει να αποτελεί κάποια «εθιμοτυπική» ή και “ουδέτερη” παρουσία που απλά θα περιφέρει την ιδιότητά του. Είναι όμως και σαφές ότι αυτό χρειάζεται πολύ δουλειά και πολύ δρόμο ακόμα…
Πάντως αυτή την εικόνα του μαχόμενου πολίτη, αυτή που με γνωρίσατε (και αξιολογήσατε είτε θετικά είτε αρνητικά), δηλώνω ότι δεν έχω σκοπό να την εγκαταλείψω, ιδιαίτερα τώρα με την νέα μου ιδιότητα, πάνω στην οποία ταυτίζεται πλέον η πολιτική μου αντίληψη με το μέσο δράσης.
Θα ήταν ανέντιμο απέναντι σε εκείνους που με αποδέχτηκαν έτσι και με εμπιστεύτηκαν. Απέναντι στους 490 συμπολίτες μου της δημοτικής ενότητας Γέρακα, απέναντι στους 15 συμπολίτες μου της δημοτικής ενότητας Παλλήνης και απέναντι στον ένα και μοναδικό συμπολίτη μου της δημοτικής ενότητας Ανθούσας, δεσμεύομαι πως θα είμαι απόλυτα συνεπής με την μέχρι τώρα εικόνα μου. Την ίδια διαβεβαίωση βεβαίως θα απευθύνω και προς εκείνον που με τίμησε μέσω της επιλογής να με εμπιστευτεί στο συνδυασμό του. Τον Θανάση Ζούτσο ο οποίος γνωρίζω καλά πως είναι ο πρώτος που θα απογοητευόταν αν άλλαζα.
Όλοι οι παραπάνω, επέλεξαν και ενέκριναν αυτό που είδαν και όχι κάτι άλλο. Επέλεξαν έναν συμπολίτη τους που δεν συμβιβάζεται με προσπάθειες που επιχειρούν να αντικαταστήσουν τον γόνιμο πολιτικό διάλογο με τον λαϊκισμό, την ευρυγώνια ματιά με την κατευθυνόμενη, την αυθεντικότητα με την εικονική κοινωνία των“δήθεν”!
Την αυθεντικότητα αγαπητοί φίλοι πρέπει να την αναδεικνύουμε και κυρίως να την προστατεύουμε ακόμα και αν δεν συμφωνούμε με την πολιτική τοποθέτησή της.
Επίσης δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με προσπάθειες που υποβαθμίζουν την πραγματικότητα, δεν πρέπει να ανεχόμαστε να μας υποτιμούν την νοημοσύνη ούτε να μας επιβάλουν τον οπαδισμό στις σχέσεις μας, επειδή αυτό εξυπηρετεί όσους απεργάζονται τη δημιουργία μίας κοινωνίας της αδιαφορίας, και επιφυλλάσουν για τον τον πολίτη ρόλο κομπάρσου. Αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ, ρίξτε μια ματιά προς το Σύνταγμα στο μεγάλο κτήριο όπου στεγάζεται η υποκρισία. Όλοι οι σημερινοί του “ένοικοι”, γνωρίζουν ότι σε περίπτωση εκλογών, ελάχιστοι θα κρατήσουν τις παχυλά αμοιβόμενες θεσούλες τους γιατί πολύ απλά γνωρίζουν ότι λαθροβιώνουν πολιτικά.
Και όμως, είναι αυτοί που διαχειρίζονται τις ζωές μας.
Κάτι ακόμα όμως που θα πρέπει να επισημάνω επανερχόμενος στο θέμα μας, είναι ότι έχοντας ο ίδιος μία μακρά πορεία κοινωνικής παρουσίας μέσα στους μαζικούς φορείς, έχω βιώσει την αναγκαιότητά τους και την διάθεση όσων εργάζονται μέσα από αυτούς, με ήθος, με προσωπικό και οικονομικό κόστος, με πάθος με μόνο κέρδος την ηθική τους ικανοποίηση. Σε αυτούς τους ανθρώπους που εργάζονται στο παρασκήνιο για το καλό όλης της κοινωνίας, εκφράζω την εκτίμησή μου και στέκομαι δίπλα τους σε κάθε δράση που σκοπό θα έχει να συμβάλλει στην πολιτιστική και κοινωνική αναβάθμιση του τόπου μας.
Τελειώνοντας αυτό το άρθρο – ευχαριστήριο θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους συμπολίτες μου των οποίων δεν κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους, υποσχόμενος όμως, ότι μέσα στα πλαίσια της ηθικής, της πολιτικής αξιοπρέπειας και των κανόνων που τα διέπουν αυτά τα δύο στοιχεία, τα οποία είμαι ήσυχος ότι τήρησα και αυτή τη φορά, (κάτι που εύχομαι να πιστεύουν όλοι για τον εαυτό τους), θα κάνω το παν για να το καταφέρω στην επόμενη ευκαιρία, που θα μου δοθεί (αν μου δοθεί φυσικά).
Για το τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον Δήμαρχο Θανάση Ζούτσο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε για μια ακόμα φορά, και να συγχαρώ τους συναδέλφους μου στο δημοτικό συμβούλιο, ιδιαίτερα τους νεοεκλεγόμενους οι οποίοι ανεξάρτητα από παρατάξεις ευελπιστώ ότι θα φέρουν μία ανανέωση όχι μόνο προσώπων αλλά και νοοτροπιών. Θα απευθυνθώ όμως και κάποιους από τους συνυποψηφίους μου που δεν κατάφεραν να εκλεγούν ευχόμενος την επόμενη φορά να τα καταφέρουν.
Κάποιοι από αυτούς μάλιστα ενδεχομένως να άξιζαν περισσότερο να βρίσκονται στη θέση μου. Το πεδίο των κοινωνικών αγώνων όμως είναι πολύ ευρύ, αυτό που χρειάζεται είναι η διάθεση για προσφορά και όχι το “μετερίζι” αυτό καθαυτό και αυτό φυσικά δεν απευθύνεται σε αυτούς (άλλωστε έχουν αποδείξει ότι το γνωρίζουν με τη μέχρι τώρα συμμετοχή τους) αλλά στο σύνολο.
Για κάποιους από αυτούς θα είναι τιμή για μένα να αποτελώ και τη δική τους φωνή εκεί όπου οι αντιλήψεις μας ταυτίζονται.
Τέλος, για… όσους θεωρούν πως έχει σημασία: Ο καθένας έχει μία πολιτική διαδρομή και ταυτότητα.
Σε καμία περίπτωση δεν πετάω το πολιτικό μου παρελθόν στα σκουπίδια όπως κάποιοι θα ήθελαν να κάνω δημόσια δηλώνοντας…“μεταμέλεια”.
Ο χώρος όπου συνειδητοποιήθηκα πολιτικά, εξακολουθεί να υπάρχει (ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν αναφέρομαι σε κόμματα ούτε σε πρόσωπα), και από αυτόν κρατώ αυτά που εκτιμώ ως έντιμα, συνεπή και χρήσιμα για το μέλλον. Το αν είναι κάποιος συνεπής με τα πιστεύω του, το αποδεικνύει καθημερινά με τη συμπεριφορά του.
Υποχρέωσή του είναι λοιπόν να καταθέτει την άποψή του όποια και αν είναι αυτή, ειδικά μάλιστα αν είναι τοποθετημένος φανερά στον προοδευτικό πολιτικό χώρο.
Η πυξίδα του προοδευτικού χώρου εξακολουθεί να δείχνει τον δρόμο, άσχετα αν κάποιοι δυνάστες του την έχουν μετατρέψει σε… έλικα. Τα πρόσωπα όμως παρέρχονται και ειδικά όσοι ευθύνονται θα βρουν τη θέση που τους αρμόζει ιστορικά όπως και οι παλαιότεροι όμοιοί τους.
Αποτελεί όμως κανόνα ότι ο προοδευτικός χώρος δεν πεθαίνει, θα αναγεννηθεί αργά ή γρήγορα και θα πάρει τη θέση που του πρέπει, γιατί και το αδιέξοδο έχει κάποιο τέλος.
Και η πολιτική ζωή κάνει κύκλους άλλωστε.
Υ/Γ Παρακαλώ τέλος όσους δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τη συλλογιστική μου, να μην ασχολούνται μαζί μου. Σε κανένα άλλο επίπεδο δεν πρόκειται να παρασυρθώ, σε “εκτός έδρας” δηλαδή λαϊκίστικες διαμάχες στις οποίες σίγουρα μειονεκτώ. Και φυσικά παρακαλώ να μην βγαίνουν “εκτός ορίων” σε ότι με αφορά.
Οι εκλογές βέβαια τελείωσαν και μαζί τους καλό θα είναι να ξεχαστεί γρήγορα και οτιδήποτε δίχασε την κοινωνία μας εξ αιτίας τους. Μπροστά στην νέα πενταετία που έχουμε μπροστά μας, θα πρέπει όλοι να φροντίσουμε ώστε να δημιουργηθούν (πολιτικές και κοινωνικές) συνθήκες ώστε ο τόπος μας, η νέα μας -μία και μοναδική- πόλη να προχωρήσει στην επόμενη φάση της ζωής της.
Αυτή η πόλη άλλωστε σε μερικά χρόνια, τίποτα δεν θα θυμίζει τις τρεις ξεχωριστές πόλεις από τις οποίες προήλθε.
Στο χέρι όλων μας είναι να φροντίσουμε ώστε αυτή η αλλαγή να είναι όπως θα την ήθελαν οι επόμενες γενιές, περιβαλλοντικά, κοινωνικά, αναπτυξιακά…
Όλοι εμείς στους οποίους αναθέσατε τις τύχες της, ανεξάρτητα από παρατάξεις (οι οποίες έρχονται, παρέρχονται, αλλάζουν κ.λ.π), έχουμε στις πλάτες μας αυτή την ευθύνη και πρέπει (πιστεύω πως σίγουρα όλοι θέλουμε) να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών σας και αυτό μένει να αποδειχτεί στην πράξη την επόμενη πενταετία.
Όσο με αφορά προσωπικά, από εκεί που με κατέταξε η ετυμηγορία των συμπολιτών μου, έχω την υποχρέωση να αγωνιστώ γι αυτά που πιστεύω ο ίδιος και η ομάδα με τις κοινές αντιλήψεις με την οποία συμπαρατάχτηκα.
Μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες παρουσίας στη δημόσια ζωή, και τις δύο αρχικά εκλογικές μου προσπάθειες οι οποίες δεν είχαν ευοδωθεί, βρέθηκα πριν από τριάμισυ χρόνια, σε θέση του τοπικού συμβούλου της Δ.Ε Γέρακα.
Σαν ένα δικό μου απολογισμό, εκτιμώ ότι δεν σας απογοήτευσα. Προφανώς το ίδιο εκτίμησαν και οι 506 συμπολίτες μου που μου ανέθεσαν ένα διαφορετικό και αναβαθμισμένο ρόλο στο Δημοτικό συμβούλιο πια του Δήμου μας σε αυτές τις εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα ήθελα να επαναλάβω προς όσους με τίμησαν με την ψήφο τους, είναι πως θα κάνω το παν για να δικαιώσω την εμπιστοσύνη τους.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω όμως ότι ποτέ μου δεν ένιωσα καλά σαν“βαρύδι” ή “γλάστρα” και ποτέ μου δεν εξαρτήθηκαν όσα πιστεύω από οποιαδήποτε θέση ή υποχρέωση ειδικά όσο αφορά μία θέση αιρετού για την οποία ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΙ πια να απολογούμαι προς την κοινωνία.
Η θέση ενός θεσμικού λειτουργού δεν αποτελεί αποδειχτικό“κοινωνικής εξέλιξης” ή “φιγούρας”, δεν αποτελεί μία ιδιότητα μέσω της οποίας κερδίζει κάποιος μία θέση σε εξέδρες και κυρίως δεν αποτελεί μία ιδιότητα που στοχεύει σε οποιουδήποτε τύπου απολαβές.
Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο και ειδικά στις μέρες μας όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί δοκιμάζονται όσο αφορά την αξιοπιστία τους και την αποτελεσματικότητά τους, θεωρώ ότι στις πλάτες κάθε εκλεγμένου πέφτει ένα πολύ μεγαλύτερο βάρος να την υπερασπιστεί και να την προστατεύσει γιατί μόνο έτσι προστατεύεται η ίδια η Δημοκρατία η οποία σήμερα δοκιμάζεται πολλαπλώς. Για μένα αυτή η θέση εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς το πρόσωπό μου, αποτελεί ευθύνη να την εκπροσωπήσω στα πλαίσια των δημοκρατικών θεσμών με συνέπεια, ανιδιοτέλεια, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπιστία, αποτελεσματικότητα.
Είναι αλήθεια, ότι επί χρόνια αποτέλεσα την “δημοσιογραφική” αιχμή της υπεράσπισης ενός μεγάλου έργου των προηγούμενων χρόνων και πολλές φορές μεταβλήθηκα και σε “σάκο του μποξ” εκφράζοντας τις απόψεις μου.
Άλλοι μπορεί αυτό να το λένε βλακεία, εγώ το ονομάζω “πολιτικό αγώνα”! Και ο πολιτικός αγώνας δεν έχει παρατάξεις, έχει μόνο πιστεύω και θέσεις οι οποίες έχουν όλοι υποχρέωση να υπερασπιστούν και αυτό δεν μπορεί να γίνει με το να διατηρούνται“κρυφές”… Εκτός εάν οι κατά καιρούς πολιτικοί αντίπαλοί (ή και φίλοι μου) αποδέχονται τέτοιες λογικές. Και πάνω σε αυτό καλούνται -τους προκαλώ- να πάρουν επιτέλους θέση!
Σε μία τέτοια περίπτωση είτε όσα γράφεις τα πιστεύεις είτε τα χρησιμοποιείς μόνο ως πρόσχημα. Όμως αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να αναρωτηθούν και να αξιολογήσουν οι ίδιοι οι πολίτες, ψύχραιμα και όχι κάτω από την απάνθρωπη πολλές φορές πίεση της προεκλογικής περιόδου.
Πολλές φορές επίσης δέχτηκα την επιχειρηματολογία ότι “μην εκφράζεις τις πεποιηθήσεις σου ανοιχτά, μην μπαίνεις σε διαδικασία αντίλογου, μην δημιουργείς αντιπαραθέσεις και ενδεχομένως και οξύτητες”.
Αλήθεια όμως… αυτό είναι για κάποιους η πολιτική;
Με τέτοιες λογικές άραγε τι θα είχε αλλάξει σε όλη την διαδρομή της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα;
Αυτά που ο καθένας πιστεύει θα πρέπει να τα καμουφλάρει παρουσιάζοντας ένα πιο “φιλικό” αλλά άχρωμο πρόσωπο το οποίο θα συμβάλει στο να κυριαρχούν νοοτροπίες που με τη σειρά τους συντηρούν αναχρονιστικές λογικές προκειμένου να σιγουρέψει τις πιθανότητες εκλογής του;
Όχι. Δεν θα γίνω βορά της απολίτικης νοοτροπίας.
Αλλά και σε καμία περίπτωση δεν θα με ακούσετε ή θα δείτε να υποστηρίζω ότι έχω πάντα δίκιο.
Πάντα όμως θα υποστηρίζω δημόσια ότι πιστεύω και γνωρίζω πως και αυτή τη φορά πλήρωσα το κόστος των επιλογών μου.
Όμως μόνο έτσι προκαλούνται ζυμώσεις και χρήσιμοι διάλογοι μόνο έτσι θα γνωρίζει ο πολίτης αν και γιατί θα πρέπει να με απορρίψει ή να με εγκρίνει.
Κριτήρια καταλληλότητας για μένα δεν θέλω να είναι ούτε η καταγωγή μου, ούτε η εμφάνισή μου, ούτε το αν “είμαι καλό παιδί”.
Προφανώς όμως αυτά που κυριαρχούν γενικότερα δεν είναι τα δικά μου κριτήρια… Οι εκλογές έχουν εξελιχθεί αντί για ένα πεδίο προβληματισμού, διαλόγου και προτάσεων σε μία… “πασαρέλα”όπου ο δημότης επιλέγει με βάση προσωπικές γνωριμίες ή ακόμα και συμφέροντα.
Είναι σαφές ότι οι αντιλήψεις μου διαφέρουν και ενδεχομένως να αποτελώ και μειονότητα στο σύνολο.
Να είστε σίγουροι όμως, πως είναι απόλυτα συνειδητό αυτό από μέρους μου. Και γι αυτό για μένα η εκλογή μου (η οποία οφείλω να ομολογήσω δεν πολυπίστευα ότι θα γίνει πραγματικότητα), έχει για μένα ιδιαίτερη αξία έστω και εάν έγινε “στο νήμα”. Εν πάση περιπτώση πιστεύω όμως πως όσο περνά ο καιρός οι συνθήκες θα με δικαιώνουν, αντίθετα με όσους θεωρούν ότι ο πολιτικός θα πρέπει να αποτελεί κάποια «εθιμοτυπική» ή και “ουδέτερη” παρουσία που απλά θα περιφέρει την ιδιότητά του. Είναι όμως και σαφές ότι αυτό χρειάζεται πολύ δουλειά και πολύ δρόμο ακόμα…
Πάντως αυτή την εικόνα του μαχόμενου πολίτη, αυτή που με γνωρίσατε (και αξιολογήσατε είτε θετικά είτε αρνητικά), δηλώνω ότι δεν έχω σκοπό να την εγκαταλείψω, ιδιαίτερα τώρα με την νέα μου ιδιότητα, πάνω στην οποία ταυτίζεται πλέον η πολιτική μου αντίληψη με το μέσο δράσης.
Θα ήταν ανέντιμο απέναντι σε εκείνους που με αποδέχτηκαν έτσι και με εμπιστεύτηκαν. Απέναντι στους 490 συμπολίτες μου της δημοτικής ενότητας Γέρακα, απέναντι στους 15 συμπολίτες μου της δημοτικής ενότητας Παλλήνης και απέναντι στον ένα και μοναδικό συμπολίτη μου της δημοτικής ενότητας Ανθούσας, δεσμεύομαι πως θα είμαι απόλυτα συνεπής με την μέχρι τώρα εικόνα μου. Την ίδια διαβεβαίωση βεβαίως θα απευθύνω και προς εκείνον που με τίμησε μέσω της επιλογής να με εμπιστευτεί στο συνδυασμό του. Τον Θανάση Ζούτσο ο οποίος γνωρίζω καλά πως είναι ο πρώτος που θα απογοητευόταν αν άλλαζα.
Όλοι οι παραπάνω, επέλεξαν και ενέκριναν αυτό που είδαν και όχι κάτι άλλο. Επέλεξαν έναν συμπολίτη τους που δεν συμβιβάζεται με προσπάθειες που επιχειρούν να αντικαταστήσουν τον γόνιμο πολιτικό διάλογο με τον λαϊκισμό, την ευρυγώνια ματιά με την κατευθυνόμενη, την αυθεντικότητα με την εικονική κοινωνία των“δήθεν”!
Την αυθεντικότητα αγαπητοί φίλοι πρέπει να την αναδεικνύουμε και κυρίως να την προστατεύουμε ακόμα και αν δεν συμφωνούμε με την πολιτική τοποθέτησή της.
Επίσης δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με προσπάθειες που υποβαθμίζουν την πραγματικότητα, δεν πρέπει να ανεχόμαστε να μας υποτιμούν την νοημοσύνη ούτε να μας επιβάλουν τον οπαδισμό στις σχέσεις μας, επειδή αυτό εξυπηρετεί όσους απεργάζονται τη δημιουργία μίας κοινωνίας της αδιαφορίας, και επιφυλλάσουν για τον τον πολίτη ρόλο κομπάρσου. Αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ, ρίξτε μια ματιά προς το Σύνταγμα στο μεγάλο κτήριο όπου στεγάζεται η υποκρισία. Όλοι οι σημερινοί του “ένοικοι”, γνωρίζουν ότι σε περίπτωση εκλογών, ελάχιστοι θα κρατήσουν τις παχυλά αμοιβόμενες θεσούλες τους γιατί πολύ απλά γνωρίζουν ότι λαθροβιώνουν πολιτικά.
Και όμως, είναι αυτοί που διαχειρίζονται τις ζωές μας.
Κάτι ακόμα όμως που θα πρέπει να επισημάνω επανερχόμενος στο θέμα μας, είναι ότι έχοντας ο ίδιος μία μακρά πορεία κοινωνικής παρουσίας μέσα στους μαζικούς φορείς, έχω βιώσει την αναγκαιότητά τους και την διάθεση όσων εργάζονται μέσα από αυτούς, με ήθος, με προσωπικό και οικονομικό κόστος, με πάθος με μόνο κέρδος την ηθική τους ικανοποίηση. Σε αυτούς τους ανθρώπους που εργάζονται στο παρασκήνιο για το καλό όλης της κοινωνίας, εκφράζω την εκτίμησή μου και στέκομαι δίπλα τους σε κάθε δράση που σκοπό θα έχει να συμβάλλει στην πολιτιστική και κοινωνική αναβάθμιση του τόπου μας.
Τελειώνοντας αυτό το άρθρο – ευχαριστήριο θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους συμπολίτες μου των οποίων δεν κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους, υποσχόμενος όμως, ότι μέσα στα πλαίσια της ηθικής, της πολιτικής αξιοπρέπειας και των κανόνων που τα διέπουν αυτά τα δύο στοιχεία, τα οποία είμαι ήσυχος ότι τήρησα και αυτή τη φορά, (κάτι που εύχομαι να πιστεύουν όλοι για τον εαυτό τους), θα κάνω το παν για να το καταφέρω στην επόμενη ευκαιρία, που θα μου δοθεί (αν μου δοθεί φυσικά).
Για το τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον Δήμαρχο Θανάση Ζούτσο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε για μια ακόμα φορά, και να συγχαρώ τους συναδέλφους μου στο δημοτικό συμβούλιο, ιδιαίτερα τους νεοεκλεγόμενους οι οποίοι ανεξάρτητα από παρατάξεις ευελπιστώ ότι θα φέρουν μία ανανέωση όχι μόνο προσώπων αλλά και νοοτροπιών. Θα απευθυνθώ όμως και κάποιους από τους συνυποψηφίους μου που δεν κατάφεραν να εκλεγούν ευχόμενος την επόμενη φορά να τα καταφέρουν.
Κάποιοι από αυτούς μάλιστα ενδεχομένως να άξιζαν περισσότερο να βρίσκονται στη θέση μου. Το πεδίο των κοινωνικών αγώνων όμως είναι πολύ ευρύ, αυτό που χρειάζεται είναι η διάθεση για προσφορά και όχι το “μετερίζι” αυτό καθαυτό και αυτό φυσικά δεν απευθύνεται σε αυτούς (άλλωστε έχουν αποδείξει ότι το γνωρίζουν με τη μέχρι τώρα συμμετοχή τους) αλλά στο σύνολο.
Για κάποιους από αυτούς θα είναι τιμή για μένα να αποτελώ και τη δική τους φωνή εκεί όπου οι αντιλήψεις μας ταυτίζονται.
Τέλος, για… όσους θεωρούν πως έχει σημασία: Ο καθένας έχει μία πολιτική διαδρομή και ταυτότητα.
Σε καμία περίπτωση δεν πετάω το πολιτικό μου παρελθόν στα σκουπίδια όπως κάποιοι θα ήθελαν να κάνω δημόσια δηλώνοντας…“μεταμέλεια”.
Ο χώρος όπου συνειδητοποιήθηκα πολιτικά, εξακολουθεί να υπάρχει (ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν αναφέρομαι σε κόμματα ούτε σε πρόσωπα), και από αυτόν κρατώ αυτά που εκτιμώ ως έντιμα, συνεπή και χρήσιμα για το μέλλον. Το αν είναι κάποιος συνεπής με τα πιστεύω του, το αποδεικνύει καθημερινά με τη συμπεριφορά του.
Υποχρέωσή του είναι λοιπόν να καταθέτει την άποψή του όποια και αν είναι αυτή, ειδικά μάλιστα αν είναι τοποθετημένος φανερά στον προοδευτικό πολιτικό χώρο.
Η πυξίδα του προοδευτικού χώρου εξακολουθεί να δείχνει τον δρόμο, άσχετα αν κάποιοι δυνάστες του την έχουν μετατρέψει σε… έλικα. Τα πρόσωπα όμως παρέρχονται και ειδικά όσοι ευθύνονται θα βρουν τη θέση που τους αρμόζει ιστορικά όπως και οι παλαιότεροι όμοιοί τους.
Αποτελεί όμως κανόνα ότι ο προοδευτικός χώρος δεν πεθαίνει, θα αναγεννηθεί αργά ή γρήγορα και θα πάρει τη θέση που του πρέπει, γιατί και το αδιέξοδο έχει κάποιο τέλος.
Και η πολιτική ζωή κάνει κύκλους άλλωστε.
Υ/Γ Παρακαλώ τέλος όσους δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τη συλλογιστική μου, να μην ασχολούνται μαζί μου. Σε κανένα άλλο επίπεδο δεν πρόκειται να παρασυρθώ, σε “εκτός έδρας” δηλαδή λαϊκίστικες διαμάχες στις οποίες σίγουρα μειονεκτώ. Και φυσικά παρακαλώ να μην βγαίνουν “εκτός ορίων” σε ότι με αφορά.
