Όσο λοιπόν κλιμακώνεται η αντιπαράθεση τόσο παρατηρώ φαινόμενα τουλάχιστον άξια περαιτέρω μελέτης. Διαφορετικά μεν μεταξύ τους, συνδεδεμένα άρρηκτα δε με τις επερχόμενες εκλογές, και πάντα με τους ίδιους πρωταγωνιστές.
Φαινόμενο πρώτο: Διαστρέβλωση
Η παντελής διαστρέβλωση των γεγονότων με απώτερο σκοπό τον αποπροσανατολισμό της συζήτησης και τη μετάθεσή της σε νέο πεδίο, το οποίο τεχνηέντως δομείται χάριν αποδόμησης των επιχειρημάτων του συνομιλητή. Η μέθοδος απλή: απομονώνουμε μία φράση, μία λέξη, μία εικόνα από την τοποθέτηση ενός συνομιλητή, τη διαστρεβλώνουμε παντελώς και τον κατηγορούμε για κάτι που ουδέποτε είπε. Κατόπιν, αρκούν 2-3 συνομιλητές ακόμη που θα συνεπικουρήσουν τα επιχειρήματα του «αποδομητή» και ξεκινά ένα ατελείωτο γαϊτανάκι ατέρμονων συζητήσεων. Ο «θύτης» είναι συνήθως ο γνωστός
Γιάννης της παροιμίας «Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω». Το θύμα προσπαθεί να καταλάβει (μετά από 325 αναρτήσεις) αν η συζήτηση αφορά κάτι που ο ίδιος είπε ή αν είναι απλώς καλεσμένος σε μία άσχετη συζήτηση.
Φαινόμενο δεύτερο: Δημιουργία κατάλληλων συνθηκών
Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, του απολογισμού των πεπραγμένων, η αντιπολίτευση επικαλέστηκε μία τεχνική λεπτομέρεια προκειμένου να δομηθεί πρόσχημα για την αποχώρησή της απ” αυτό.
Σύμφωνα λοιπόν με την άποψη της αντιπολίτευσης, βάσει του νόμου 298749283792837492384 του 1998 παράγραφος 398798123, άρθρο 909809809234234, εδάφιο 2098098109283 θα έπρεπε να έχουν ειδοποιηθεί όλοι οι κοινωνικοί φορείς της πόλης να παραστούν στη συνεδρίαση, τουλάχιστον 15 ημέρες πριν από αυτή.
Ο Δήμαρχος ανέφερε το νόμο 980298304982034 του 2002, άρθρο 982098093809840958, παράγραφος 987987598734, εδάφιο 98798479587935 που αναφέρει ότι για δήμους άνω των 50.000 κατοίκων δεν ισχύει η προθεσμία αυτή.
Λίγο με ενδιαφέρει όμως. Η ουσία είναι ότι θα έπρεπε η αντιπολίτευση να μείνει και να συζητήσει.
Άλλωστε, όπως έχω γράψει και παλαιότερα, το έργο της αντιπολίτευσης είναι εξίσου σημαντικό με αυτό της Δημοτικής αρχής. Αν ήθελε η αντιπολίτευση – η οποία δηλώνει ότι θα κερδίσει τον Δήμο με ευκολία – θα μπορούσε εύκολα να προσκαλέσει πλήθος κόσμου να παρακολουθήσει τη συζήτηση και να γεμίσει την αίθουσα του Δημοτικού συμβουλίου.
Επιπλέον, κατηγορούμε προκαταβολικά τον συνομιλητή ότι θα προβεί σε έναν μονότονο μονόλογο και για τον λόγο αυτό αποχωρούμε αφήνοντάς τον να μιλά μόνος του!!!
Φαινόμενο τρίτο: Διόγκωση μέσω εστίασης
Ξέρω ότι ακούγεται πολύ επιστημονικό, όμως δεν είναι και τόσο. Πρόκειται απλώς για επιτηδευμένη παραπλάνηση του αναγνώστη εστιάζοντας σε ένα μεμονωμένο πρόβλημα χωρίς να δείχνει την γενικότερη εικόνα. Ένα παιχνίδι εντυπώσεων, ένας αγώνας παραπλάνησης.
Ο τρόπος εφαρμογής είναι απλός. Εστιάζουμε τον φακό της φωτογραφικής μηχανής σε μία λακκούβα με τέτοιο τρόπο ώστε η λακκούβα να κυριαρχεί στην φωτογραφία και να μοιάζει με κρατήρα από πτώση μετεωρίτη. Και φυσικά, απαγορεύεται δια ροπάλου η αναφορά σε έργα της Δημοτικής Αρχής.
Φαινόμενο Τέταρτο: Συγκάλυψη μέσω συμψηφισμού
Απλούστατη ταχυδακτυλουργική μέθοδος αποπροσανατολισμού από ένα γεγονός διαμέσου της προβολής άλλου.
Τα παραδείγματα πολλά και ποικίλα. Ο διαπράξας το πρώτο γεγονός, αντιμέτωπος με την κριτική, φέρνει ή επαναφέρει στο προσκήνιο άλλο γεγονός που έχει διαφορετικό πρωταγωνιστή με στόχο να στρέψει την προσοχή σε αυτό με πρόσχημα το βαθμό σημαντικότητας . Δηλαδή, δεν προσπαθεί να δικαιολογηθεί ή να απολογηθεί, ούτε καν να διαψεύσει. Απλώς προβάλει ένα άλλο γεγονός ως εξόχως σημαντικότερο από το αρχικό.
Τελευταία γίναμε μάρτυρες «λογοκλοπής». Δηλαδή, κείμενα και δελτία τύπου συνδυασμών και υποψηφίων τα οποία αποτελούν αναδημοσιεύσεις – με κάποιες μικρές παραλλαγές – παλαιότερων αναρτήσεων και μάλιστα χωρίς την έγκριση του αρχικού συγγραφέα.
Μπορώ να δεχθώ καλόπιστα ότι οι φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν ήταν κοινότυπες και εύκολα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από πολλούς. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν η επίσημη απάντηση του συνδυασμού που διέπραξε το «ατόπημα». Δεν ήταν ούτε η διάψευση, ούτε κάποια δικαιολογία και φυσικά ούτε η παραδοχή του σφάλματος. Αντ” αυτού, επανάφερε στο προσκήνιο τη γνωστή υπόθεση της σχολικής επιτροπής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης – η οποία παρεμπιπτόντως έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης – προσπαθώντας να συγκρίνει δύο διαφορετικές, ανόμοιες περιπτώσεις!
Είναι να απορεί κανείς αν οι ψηφοφόροι, εν έτη 2014 και μετά από την παντελή απομυθοποίηση ενός φαιδρού πολιτικού συστήματος, εξακολουθούν να πείθονται ή να εξαπατώνται από τέτοιες πρακτικές. Είναι να απορεί κανείς αν όντως οι δημοτικές παρατάξεις επιζητούν τέτοιους ψηφοφόρους. Είναι να απορεί κανείς αν οι ψηφοφόροι μπορούν να πάρουν στα σοβαρά θιασώτες τέτοιων μεθόδων και να τους εμπιστευτούν το μέλλον της πόλης.
Το στοίχημα των επερχόμενων εκλογών είναι να ξεπεράσουμε τις παλαιοκομματικές πρακτικές. Το στοίχημα είναι να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας. Ήρθε ο καιρός ουσιαστικών αντιπαραθέσεων και όχι ενός πολέμου δελτίων τύπου που παίζουν με τη νοημοσύνη μας.
Το έχω γράψει στο παρελθόν και θα το ξαναγράψω: Ας γυρίσουμε επιτέλους αυτή την καταραμένη σελίδα!!!
